Τι συμβαίνει και δεν χορηγείται η άδεια λειτουργίας του ρωσικού υποπροξενείου στην Αλεξανδρούπολη;
Ο γενικός πρόξενος μίλησε και για υποπροξενείο στην Αλεξανδρούπολη, προσπάθεια η οποία λιμνάζει τα τελευταία τρία χρόνια. Ο κ. Ποπόφ, αφού επεσήμανε πως «Ρωσία και Ελλάδα «πλέκουν» ανέκαθεν εποικοδομητικές σχέσεις», σχολίασε πως για τη λειτουργία του υποπροξενείου απομένει το τελευταίο βήμα, το οποίο, όπως είπε χαρακτηριστικά, «καθυστερεί κάπως». «Η τελευταία διατύπωση που αναμένεται», τόνισε, « είναι η έκδοση της άδειας λειτουργίας, που πρέπει να γίνει από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών», επισημαίνοντας ότι η Ρωσία είναι καθ’ όλα έτοιμη: «Ο κ. Γκαμπαερίδης είναι διορισμένος από τη Ρωσία ως επίτιμος πρόξενος όχι μόνο στη Θράκη αλλά και σε όλη την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης», είπε με νόημα.
Από την άλλη, η Ελλάδα δείχνει ότι για άλλη μια φορά, μάλλον, σφυρίζει αδιάφορα και μάλιστα σε… διπλό ταμπλό.
Ας μην ξεχνάμε πως υπήρξε και η εκφρασμένη επιθυμία για την ίδρυση τρίτου υποκαταστήματος (μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη) της ρωσικής τράπεζας KEDR BANK, αν και ο γενικός πρόξενος, με τις δηλώσεις του για το ζήτημα, έδειξε να στέλνει το ζήτημα στις καλένδες. «Η οικονομική κατάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ομιχλώδης. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα καλυτερέψουν για όλους και πως και αυτή η πρωτοβουλία θα ευοδωθεί», τόνισε.
Το ενδιαφέρον της Ρωσίας για την περιοχή δεν είναι βέβαια τυχαίο. Η προσέγγιση των δύο χωρών ξεκίνησε το 2004. Τότε ο θρακιώτης υφυπουργός στον τομέα της οικονομικής διπλωματίας του ΥΠΕΞ Ευριπίδης Στυλιανίδης ακολούθησε τον σχεδιασμό του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή με στόχο την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων στην οικονομία, τον τουρισμό και τον πολιτισμό, κάτι που απέδωσε ως έναν βαθμό: Ανάπτυξη του τουρισμού κατά 25%, ανάπτυξη των διμερών οικονομικών σχέσεων που εκπροσωπούν περίπου το 4,5% των ελληνικών εξαγωγών προς τη μεγάλη ρωσική αγορά αλλά και την ανάπτυξη των πολιτιστικών σχέσεων μεταξύ των δύο λαών.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει και τη διακρατική συμφωνία Ελλάδας – Βουλγαρίας – Ρωσίας για την κατασκευή του αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, την οποία ωστόσο φρόντισαν να την απαξιώσουν οι εσωτερικές φωνές της Οικολογίας και της Αριστεράς (που σήμερα, ευρισκόμενοι στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας, κοιτάζουν με δέος και προσμονή προς την πάλαι ποτέ υπερδύναμη), εξισώνοντας το έργο του πετρελαιαγωγού με την επένδυση χρυσού στη Θράκη, και στη συνέχεια να… την τορπιλίσει τόσο ο ΓΑΠ όσο και ο βούλγαρος ομόλογός του Μπορίσοφ.
Το ρωσικό ενδιαφέρον -παρά τις ελληνικές παλινωδίες, με επιστέγασμα την αμφίσημη στάση της χώρας μας στο ζήτημα του εμπάργκο από την ΕΕ- θεωρείται δεδομένο, χάριν (;) της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας. Λιμάνια, φυσικό αέριο, χρυσός, ουράνιο, πετρέλαια είναι μερικά από τα… ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Αυτό, άλλωστε, μας διδάσκει και το ζωηρό ενδιαφέρον που εμφανίζουν ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Κίνα (και όχι μόνο), διπλωματικές αποστολές των οποίων επισκέπτονται, συχνά-πυκνά, την περιοχή μας.
Για τη λειτουργία του υποπροξενείου της Ρωσίας στην Αλεξανδρούπολη απαιτείται απλώς μια υπογραφή από το ελληνικό ΥΠΕΞ, η σημερινή ηγεσία του οποίου ακολουθεί την ίδια τακτική με την προηγούμενη: Ή που υπεκφεύγει ή που απλώς περιμένει…