Απαγορεύεται η εφαρμογή φιλολαϊκών μέτρων!

Το τσουβάλι με τα νέα μέτρα που ζητάει η Ευρωζώνη επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι οι κοινοτικοί αξιωματούχοι όχι μόνο δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία, αλλά είναι και διαπλεκόμενοι υποστηρικτές συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Η συμπεριφορά αυτή της Ευρωζώνης μας δείχνει το απαίσιο πρόσωπο ενός μεσαιωνικού καπιταλισμού, που εγκαθίδρυσαν σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίγκαν και η βρετανίδα πρωθυπουργός κ. Θάτσερ. Η λεγόμενη «νέα τάξη πραγμάτων» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επανάληψη του Μεσαίωνα στις εργατικές σχέσεις.

Οι δανειστές μας, με τη συμφωνία που θέλουν να μας υποχρεώσουν να υπογράψουμε, έχουν πολλούς στόχους: α) Την ολοκληρωτική κατάλυση του προγράμματος της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτό το πρόγραμμα, όπως το ανήγγειλε στη Θεσσαλονίκη και στις προγραμματικές δηλώσεις ο κ. Τσίπρας, είχε ορισμένα φιλολαϊκά μέτρα για να πάρει ανάσα η ελληνική οικογένεια. Αυτό το πρόγραμμα δεν το ήθελαν οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης και της ΕΕ γιατί ο καπιταλισμός θεωρεί ως «αριστερή παρέκκλιση» κάθε ενίσχυση του λαού και των εργαζομένων. Και ενώ σε ορισμένα κράτη της Ευρωζώνης υπάρχουν και εφαρμόζονται έντονα φιλολαϊκά μέτρα, στην Ελλάδα από το 2010, με τα Μνημόνια, ουσιαστικά απαγορεύτηκε η εφαρμογή φιλολαϊκών μέτρων. Να γιατί η ελληνική οικονομία και η ελληνική οικογένεια γνώρισαν μια άνευ προηγουμένου οικονομική κατάπτωση. β) Οι κοινοτικοί αξιωματούχοι (και της Ευρωζώνης και της ΕΕ) με τη συμφωνία επιδιώκουν τη νόθευση της λαϊκής εντολής. Στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ πήρε την πλειοψηφία παρουσιάζοντας στη Θεσσαλονίκη ένα πρόγραμμα το οποίο χαρακτήριζε συμβόλαιο μεταξύ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του λαού. Αυτό το πρόγραμμα προσπάθησε μεν η κυβέρνηση να το εφαρμόσει, όμως οι κοινοτικοί αξιωματούχοι, τυφλοί εκτελεστές των αποφάσεων του συστήματος, κατάφεραν με την ασφυξία της ρευστότητας που επέβαλαν στη χώρα μας να νοθεύσουν τη λαϊκή εντολή. Και υπάρχει ένα κομμάτι του λαού που επιθυμεί την όποια συμφωνία θέλουν οι δανειστές να μας επιβάλουν, για να λήξει αυτή η κατάσταση της αβεβαιότητας. Έτσι, λοιπόν, φτάνουμε σε ένα αδιέξοδο που είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. γ) Η σημερινή οικονομική συγκυρία, που κατασκευάστηκε από τις επιλογές και τα μνημονιακά μέτρα της «τρόικας», δημιούργησε μια ευνοϊκή προδιάθεση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Στην ουσία, η κυβέρνηση αυτή θα αποτελείται από πρόθυμους «καρπαζοεισπράκτορες», έτοιμους να ολοκληρώσουν τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία. Με τα παραπάνω δεδομένα, εύκολα μπορεί κανείς να εξηγήσει γιατί επιδιώκουν οι κοινοτικοί αξιωματούχοι την πάση θυσία παραμονή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη.

Απλούστατα, θέλουν να δουν πόσο αντέχουν οι αδύναμες οικονομίες σε μια νομισματική ένωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ισχυρών οικονομιών που μετέχουν. Επομένως, την Ελλάδα τη χρησιμοποίησαν για δεύτερη φορά ως πειραματόζωο, για να εξακριβώσει το σύστημα πόσο αντέχει ένας λαός μια εξοντωτική πολιτική λιτότητας και ουσιαστικής κατάλυσης της Δημοκρατίας.

Εάν συνεχιστεί η συμπεριφορά αυτή των ευρωζωνικών δανειστών μας, το μέλλον της Ελλάδας είναι αβέβαιο, διότι οι εταίροι μας κάθε φορά που θα βρίσκουν ευκαιρία θα ζητούν την εφαρμογή όλο και σκληρότερων μέτρων. Την περασμένη Τετάρτη ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι η αποχώρηση της Ελλάδος από την Ευρωζώνη θα είναι η αρχή του τέλους της Ευρωζώνης. Γιατί έκανε τη δήλωση αυτή; Για να λυπηθούμε για τη διάλυση ενός τόσο αντιδραστικού θεσμού του συστήματος; Ή το είπε για να επιβεβαιώσει ο ελληνικός λαός, σε περίπτωση εκλογών ή δημοψηφίσματος, το πάση θυσία παραμονή στο ευρώ; Αν πράγματι το 75% των Ελλήνων προτιμά ευρώ και ξερό ψωμί, τότε η παραμονή μας στο ευρώ είναι αναπόφευκτη. Ίσως ο κ. Τσίπρας με την παραπάνω δήλωσή του να θέλησε να προειδοποιήσει τους αξιωματούχους της Ευρωζώνης ότι υπάρχουν και άλλοι λαοί δυσαρεστημένοι από τη συμπεριφορά τους και την αντιδημοκρατική νοοτροπία τους. Και αυτά τα στοιχεία, τα αρνητικά για τους λαούς, δεν τα παρουσιάζει μόνο η Ευρωζώνη, τα παρουσιάζει δυστυχώς και η ΕΕ. Ο κ. Γιούνκερ ήταν αυτός που μας έπεισε με τη συμπεριφορά του ότι η ΕΕ και οι θεσμοί της δεν έχουν καμιά σχέση με τη Δημοκρατία και με την αλληλεγγύη των λαών, βασικές ιδέες πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η ίδρυσή της. Και με τις ίδιες αυτές ιδέες μπόρεσε να επεκταθεί προς Ανατολάς και να καταστήσει μέλη της τις χώρες που βρίσκονταν υπό κομμουνιστικό καθεστώς ή ήταν μέλη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Το γεγονός πάντως είναι ότι η Ελλάδα βρέθηκε μέλος και της ΕΕ και της Ευρωζώνης και είναι υποχρεωμένη τώρα να ακολουθεί τυφλά τα προστάγματα των δύο αυτών αντιδραστικών ενώσεων. Μέχρι τώρα η ελληνική κυβέρνηση αγωνίστηκε για να επιτύχει μέτρα ανακούφισης για τον ελληνικό λαό. Δυστυχώς, οι εταίροι μας δεν θέλησαν να υποχωρήσουν σε κανένα σημείο των προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης και να παραιτηθούν από την εφαρμογή ορισμένων σκληρών μνημονιακών μέτρων.

Ας ελπίσουμε ότι στην τελική διατύπωση της συμφωνίας θα υπάρξει και κάποια δικαιοσύνη για την Ελλάδα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.