Αλλαγή πολιτικής

Στην εποχή μας, τα πραξικοπήματα και οι ένοπλες επεμβάσεις, με άμεση ή έμμεση ωμή παρέμβαση ξένων δυνάμεων, έχουν ξεπεραστεί. Άλλες μεθόδους χρησιμοποιούν εκείνοι που θέλουν να καταλύσουν την εθνική κυριαρχία, την εθνική ανεξαρτησία και να φθείρουν σε σημείο εξευτελισμού τη δημοκρατία σε μια χώρα. Η μέθοδος είναι οικονομική, πολύ πιο σκληρή από τη στρατιωτική. Είναι η μέθοδος που χρησιμοποιεί τώρα η Γερμανία για να διαλύσει την Ελλάδα. Πρώτα με δωσίλογους την παγίδευσε μέσα στο ευρώ και τώρα, με αυτό το καταραμένο νόμισμα, την ελέγχει απόλυτα και την εκβιάζει. Οι τυφλοί θιασώτες αυτής της μορφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Δεν βλέπουν ότι δεν υπάρχει Τράπεζα της Ελλάδος αλλά ένα γερμανικό υποκατάστημα. Η Τράπεζα της Ελλάδος, από τη στιγμή που λογοδοτεί στον υπερφίαλο Ντράγκι, δεν είναι ελληνική. Με απλά λόγια, ο Ντράγκι μας πουλάει το χρήμα και είμαστε υπόδουλοι σ’ αυτόν. Δεν αμφιβάλλω για τις καλές προθέσεις του Τσίπρα και του Βαρουφάκη. Πώς πίστεψαν όμως δύο προικισμένοι και ικανοί άνθρωποι ότι ήταν ποτέ δυνατόν η νεοναζιστική σημερινή Γερμανία να διαπραγματευτεί και να δεχθεί τις δίκαιες αξιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης, όταν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του εξαρχής διαβεβαίωναν την καγκελαρία του Βερολίνου ότι με κανέναν τρόπο δεν θέλουν να φύγουν από την Ευρωζώνη και από το ευρώ και κόπτονται για την ακεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Για ποιον λόγο ο Φύρερ Σόιμπλε να τους λυπηθεί; Ο Σόιμπλε κοροϊδεύει τον Τσίπρα με τις διαπραγματεύσεις. Γιατί το έκανε; Εφήρμοσε αυτό που είχε πει ο προγονός του Γκέμπελς το 1933: «Οι διαπραγματεύσεις είναι απαραίτητες, ακόμα και με τους αντιπάλους σου. Έτσι μπορείς να μαθαίνεις τι σκέφτονται, τι θέλουν και πώς είναι διατεθειμένοι να αντιδράσουν και παίρνεις τα μέτρα σου ανάλογα…». Όταν, λοιπόν, ο σαδιστής Σόιμπλε είδε ότι ο Τσίπρας δεν θέλει να κλονίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, ησύχασε! Διότι το μόνο πράγμα που φοβόταν ήταν μην τυχόν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη και από το ευρώ. Γιατί; Διότι εάν αποχωρήσει η πατρίδα μας από ευρώ και Ευρωζώνη, τότε θα καταρρεύσουν και τα δύο! Αντί, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση να απειλήσει εξαρχής τη νέα «Ιερά Συμμαχία» ότι εάν δεν υποχωρήσει το Βερολίνο εμείς φεύγουμε, έκανε το αντίθετο. Με τη σιγουριά αυτή, η καγκελαρία προχωρεί ταχύτατα στο σχέδιό της. Η λύση που έχει συμφωνηθεί δένει χειροπόδαρα την ελληνική κυβέρνηση. Θα αναγκάζεται να δανείζεται συνέχεια και οι αλυσίδες της δουλείας, θα σφίγγουν όλο και περισσότερο. Με τα μέτρα, που δεν θα διαφέρουν βασικά από εκείνα της δωσιλογικής συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ και τα οποία δεν θα φανούν όλα αμέσως, ο Σόιμπλε θα φθείρει τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα τον παρουσιάσει ότι αθέτησε τις υποσχέσεις του, θα σκορπίσει την απογοήτευση στον κόσμο και θα τον ρίξει δι’ αυτού του τρόπου για να ξαναφέρει στην εξουσία τα δικά του παιδιά (Σαμαρά, Βενιζέλο και Θεοδωράκη). Δεν τον ενδιαφέρει αν θα είναι αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ο Σαμαράς ή η Μπακογιάννη. Είναι όλοι τους παιδιά του… Και η «κραυγή αγωνίας» της Ντόρας περί «μοντέλου Κύπρου» εντάσσεται μέσα στο γερμανικό σχέδιο. Εκείνη θέλει να εμφανισθεί στην καγκελαρία ως πιο δυναμική και αποτελεσματική για τα γερμανικά σχέδια από τον Σαμαρά, τον οποίο είναι αποφασισμένη να «τελειώσει». Το ΠΑΣΟΚ δεν υπολογίζεται, διότι ο Βενιζέλος είναι προορισμένος για ρόλο ιπποκόμου της Δεξιάς. Σωστή ήταν η απορία την οποία διετύπωσε ο Βαρουφάκης στον γερμανό δυνάστη: «Μα, τι θέλετε να κάνετε; Να σκοτώσετε την αγελάδα που την αρμέγετε;». Εδώ οι Γερμανοί εξόντωσαν εκατομμύρια σε κρεματόρια, εκτελεστικά αποσπάσματα και ερήμωσαν χώρες. Την αγελάδα – Ελλάδα θα σκεφθούν; Το σφαγείο -με οποιαδήποτε μορφή- είναι η αγαπημένη μέθοδος πάντα της καγκελαρίας. Θέλω ειλικρινά να βοηθήσω τον κ. Τσίπρα. Ας αναλογισθεί τι έγινε στη Γερμανία του Μεσοπολέμου. Η χρεοκοπία των κομμάτων της γερμανικής Αριστεράς άνοιξε τον δρόμο στον Χίτλερ. Βοήθησαν φυσικά και οι ψευδαισθήσεις της Δεξιάς, που πίστευε ότι με τη δικτατορία του δεκανέα θα κυβερνούσαν οι ναζί, αλλά θα βασίλευε η αριστοκρατία της Δεξιάς. Η χρεοκοπία της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν θα ανοίξει τον δρόμο μόνο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά κυρίως για τη Χρυσή Αυγή. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Όπως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι τώρα και στον τρίτο που βιώνουμε, πίσω από το επιτελείο των ευρωπαίων εταίρων και τοκογλύφων στέκεται και τραβά τα σχοινιά ο μέγας σκηνοθέτης και ο μόνος ωφελημένος από την επιχείρηση «Ευρωπαϊκή Ένωση»: Ο άκρατος καπιταλισμός. Όσοι ακολουθούν τον δρόμο της κακώς εννοούμενης ευρωπαϊκής προοπτικής, αυτόν εξυπηρετούν, έστω και αθέλητα. Οι ανάλγητοι εταίροι εφαρμόζουν τη συνταγή του Ντάνι Ρόντρικ, οικονομολόγου του Πανεπιστημίου της Κολούμπια που εργάσθηκε για πολλά χρόνια στην Παγκόσμια Τράπεζα: «Θέλετε να σώσετε τη χώρα σας; Ξεπουλήστε τη…»! Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το εξής λάθος: Έπρεπε από την προεκλογική περίοδο να καταστήσει σαφές ότι εάν οι εταίροι δεν αποδεχθούν τις ελάχιστες δίκαιες απαιτήσεις μας, τότε κι εμείς θα αλλάξουμε πορεία. Έπρεπε ήδη να έχει έτοιμο ένα «σχέδιο Β» εκτός Ευρωζώνης. Ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κ. Πέτρος Πιζάνιας, σε ένα θαυμάσιο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», επισημαίνει ότι η γερμανική κυριαρχία φοβάται ότι στην περίπτωση που αποδεχθεί τις ελάχιστες απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, θα διασπασθούν οι εξαναγκαστικές συμμαχίες που έχει επιβάλλει σε όλες τις μικρές και μεγάλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Κι αυτές οι συμμαχίες είναι που εξασφαλίζουν στη Γερμανία την κυριαρχία στην Ευρώπη. Ο καθηγητής εκθειάζει τη σωφροσύνη της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα και λέει κάτι σωστό: Οι ανάλγητοι εταίροι σκέφτονται: Εάν τώρα η ελληνική κυβέρνηση, που είναι γονατισμένη και απολύτως εξαρτημένη από την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, ασκεί, παρά ταύτα, πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική, τι θα κάνουν «αυτοί οι τρελοί έλληνες Αριστεροί όταν στήσουν τη χώρα τους στα πόδια της;» Και ο κ. Πιζάνιος μας δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε: «Προτιμότερο είναι ένα σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη – όχι αναγκαστικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έξοδο συντεταγμένη και με προϋποθέσεις, κυρίως τη δραστική απομείωση του χρέους. Αυτό το σχέδιο πρέπει να αναπτυχθεί ανεξάρτητα από τη συμφωνία. Η Ευρωζώνη, με αυτό το απολυταρχικό πνεύμα που κυριαρχεί, τον κανιβαλισμό των γερμανικών δεξιών ελίτ, την υποτελή στάση ακόμη και κυβερνήσεων μεγάλων χωρών, όπως της Γαλλίας, επίσης με δυνητικό ρυθμιστή των πολιτευμάτων έναν κεντρικό τραπεζίτη που εκφράζει το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, είναι αντικειμενικά αδύνατον να έχει το οποιοδήποτε μέλλον. Και τότε θα είναι πολύ χειρότερα για τη χώρα μας…».

Για να εκβιάσουν ακόμα περισσότερο την Ελλάδα, ο Γιούνκερ και η «τρόικα» ζητούν ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα σε βάρος των πολιτών. Επιμένουν με κυνισμό στην κατάργηση και των τελευταίων συνδικαλιστικών κατακτήσεων, που διαλύθηκαν «σαν τα τραγούδια της γιορτής στην ξαφνική βροχή», για να θυμηθούμε και το ποίημα του Λειβαδίτη. Κι από πάνω έχουμε τα αδικαιολόγητα λάθη μέσα από την κυβέρνηση. Ποιανού ιδέα ήταν, άραγε, ο διορισμός της κυρίας Παναρίτη στο ΔΝΤ; Εάν ο στόχος ήταν να δείξουν καλή διαγωγή απέναντι στους στυγνούς τραπεζίτες, μπορούσαν να διορίσουν απευθείας τον… Γιώργο Παπανδρέου! Ο πολιτικός αγύρτης Σόιμπλε, με τη σιγουριά ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν φεύγει από την Ευρωζώνη, θέτει στον Τσίπρα το ωμό δίλημμα: Ή θα δεχθεί τη συμφωνία ή θα αναγκαστεί να παραιτηθεί. Ο πρωθυπουργός μπορεί να κόψει τον «Γόρδιο δεσμό» με ρήξη. Ο μεγάλος Ζωρές έλεγε: «Η Ιστορία γράφεται όχι μόνο κάτω από τη δύναμη των γεγονότων αλλά και από τη δύναμη των ανθρώπων…». Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδείξει ότι έχει τη δύναμη για να γράψει Ιστορία με αλλαγή πολιτικής. Θα το κάνει;