Σύννεφα πάνω από την Κύπρο
Οι δηλώσεις αυτές πρέπει να προβληματίσουν πολύ όσους αιθεροβατούν στη Λευκωσία, ιδιαίτερα τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, που προεξάρχουν στην καλλιέργεια του σημερινού κλίματος και προβάλουν παραπλανητικές προοπτικές για το πραγματικό περιεχόμενο της επαγγελλόμενης «λύσεως».
Συγκεκριμένα, ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, σε δηλώσεις του προς τον Τουρκικό Τύπο, είπε: «Η Τουρκία δεν κάνει βήμα πίσω από την πολιτική της στο Κυπριακό και στο θέμα των ενεργειακών πηγών. Το φυσικό αέριο της Κύπρου ανήκει και στις δύο πλευρές. Και πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην περιοχή χωρίς την έγκριση της Τουρκίας».
Η Τουρκική πλευρά δεν επιδιώκει μόνο την αναγνώριση και τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων, μέσα από μια «συνταγματοποίηση» της Τουρκικής κατοχής, που θα αναγάγει την Τουρκική μειοψηφία και το ψευδοκράτος σε «ισότιμο μέρος» και θα καθιστά όμηρο της Άγκυρας τον Κυπριακό Ελληνισμό. Επιδιώκει επιπλέον την αρπαγή ενός λεόντειου μέρους του φυσικού αερίου της Κύπρου. Πρώτον, με τη διεκδίκηση «ίσου» μεριδίου για τους Τουρκοκυπρίους. Δεύτερον, με την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας όχι πλέον από την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά μετά τη «λύση» από την «Ενωμένη» δήθεν Κυπριακή Δημοκρατία, που θα παίρνει αποφάσεις μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των Τουρκοκυπρίων και εμμέσως της Άγκυρας.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται τι θα γινόταν σε μια τέτοια περίπτωση. Τρίτον, με την εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου προς την Ευρώπη με αγωγό μέσω Τουρκίας. Η Τουρκική πλευρά δηλώνει προκαταβολικά ανυποχώρητη σ’ αυτό το θέμα.
Σ’ επικουρία της Τουρκικής πλευράς, προσέτρεξε πριν από λίγο καιρό και ο Νορβηγός ειδικός αντιπρόσωπος του Γ. Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Έσπεν Μπαρθ Άιντα. Ο τελευταίος, προσποιούμενος τον αντικειμενικό κριτή, δήλωσε ότι: «Θα αδικούνταν οι μελλοντικές γενεές εάν δεν προκρινόταν μια λύση στην εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου, που είναι η πλέον ανταγωνιστική», υπονοώντας τον αγωγό μέσω Τουρκίας.
Υπενθυμίζεται ότι οι διακοινοτικές συνομιλίες για το Κυπριακό είχαν διακοπεί τον περασμένο Οκτώβριο ως αντίδραση στην εισβολή του Τουρκικού ερευνητικού σκάφους «Barbaros» στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε δηλώσει τότε ότι η Ελληνική πλευρά δεν θα επανερχόταν στις συνομιλίες εάν η Άγκυρα δεν απέσυρε το «Barbaros» και δεν ανακαλούσε τη σχετική NAVTEX που είχε εκδώσει γι’ αυτό.
Η Άγκυρα έθετε απροκάλυπτα από την πλευρά της δύο όρους. Πρώτον, να δεχθεί η Ελληνική πλευρά να τεθεί προς συζήτηση στις διακοινοτικές συνομιλίες το θέμα του φυσικού αερίου, αποδεχόμενη με τον τρόπο αυτό ότι το φυσικό αέριο στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου είναι θέμα στο οποίο έχουν λόγο και οι Τουρκοκύπριοι. Μπορεί δηλαδή η Τουρκική πλευρά να κατέχει τη βόρεια Κύπρο αλλά και να διεκδικεί επιπλέον δικαιώματα στην ελεύθερη Κύπρο!
Ο Κύπριος Πρόεδρος, με μια άλλη απίστευτη διολίσθηση, έπειτα από εκείνη του περίφημου κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη – Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014, ενέδωσε στις Αμερικανικές πιέσεις για χειρονομία «καλής θελήσεως» προς την Τουρκική πλευρά. Δέχθηκε να συζητηθεί το θέμα του φυσικού αερίου στις διακοινοτικές συνομιλίες, αλλά τελευταίο, σε συνδυασμό με την εδαφική πτυχή του Κυπριακού, την επιστροφή δηλαδή κατεχομένου εδάφους.
Η παραχώρηση αυτή θα έπρεπε να ανταποδοθεί με αποχώρηση του «Barbaros» από την Κυπριακή ΑΟΖ και από την ανάκληση της σχετικής Τουρκικής NAVTEX. Αυτά απεκάλυψε ο Κύπριος Πρόεδρος, με οργισμένες δηλώσεις, κατηγορώντας την Αμερικανική πλευρά ότι τον κορόιδεψε, όταν η Τουρκική πλευρά δεν απέσυρε ούτε το «Barbaros» ούτε τη NAVTEX.
Η Τουρκική πλευρά έθετε και δεύτερο όρο για την απόσυρση του «Barbaros» και της NAVTEX. Να σταματήσει άμεσα η Ελληνική πλευρά τη δήθεν «μονομερή» αξιοποίηση της ΑΟΖ ή να δεχθεί, πριν από τη «λύση», τη συνδιαχείριση του φυσικού αερίου με τους Τουρκοκυπρίους!
Παρενεβλήθη ως διαμεσολαβητής ο ειδικός αντιπρόσωπος του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Έσπεν Μπαρθ Άιντα. Παρουσίασε ως «παράθυρο ευκαιρίας» την τρίμηνη διακοπή των εργασιών για τεχνικούς λόγους στην Κυπριακή ΑΟΖ της κοινοπραξίας ΕΝΙ-ΚOGAS και «έπεισε» την Κυπριακή πλευρά «να αδράξει την ευκαιρία» για την επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών.
Τι σημαίνει όμως η επανάληψη των συνομιλιών υπό τις συνθήκες αυτές; Αποδέχεται σιωπηρά η Ελληνική πλευρά τον Τουρκικό όρο γι’ αναστολή οποιωνδήποτε εργασιών στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου για την αξιοποίησή της;
Οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου έρχονται να υπενθυμίσουν στην Ελληνική πλευρά πάνω σε ποιο σαθρό και διφορούμενο έδαφος έγινε η επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών και να την προσγειώσουν στην πραγματικότητα των Τουρκικών επιδιώξεων.
Προς τι λοιπόν η άμετρη και ανεδαφική καλλιέργεια κλίματος αισιοδοξίας για δήθεν «λύση»; Τι «λύση» θα ήταν αυτή;
Για το πού οδηγεί η ανεδαφική αυτή πολιτική, είναι ενδεικτικές, επίσης, οι δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβεως Τζον Κένινγκ στη Λευκωσία, σε διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο Κύπρου: «Κατά την άποψή μου», είπε, «το Κυπριακό δεν είναι θέμα εισβολής και κατοχής»!
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο εν λόγω πρέσβυς προβαίνει σε τέτοιου είδους απαράδεκτες δηλώσεις. Η ανοχή όμως που βρίσκει είναι σύνδρομο της σημερινής καταστάσεως στην οποία βρίσκεται το Κυπριακό και το γεγονός αυτό θέτει το ερώτημα που οδηγείται το Κυπριακό;