Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκλείει μνημονιακή συμφωνία

Πριν να προχωρήσω, οφείλω να παραδεχθώ ότι είχα επαινέσει σε άρθρο μου, ελάχιστους μήνες μετά την ανάμειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα της… σωτηρίας μας, τον Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής οικονομολόγο του εν λόγω Ταμείου, επειδή είχε ομολογήσει ότι στους υπολογισμούς του χρησιμοποίησε «λανθασμένο πολλαπλασιαστή». «Μπράβο του!», είχα σκεφτεί, όντας βέβαιος ότι θα διόρθωνε τον «πολλαπλασιαστή», γεγονός που θα απέβαινε υπέρ μας… (Μέγιστη η πλάνη εκ μέρους μου. Ο κύριος αυτός, που αποκαλείται κύριος «Εσωτερική Υποτίμηση», μας κατέστρεψε. Πράγμα το οποίο αποδείχθηκε ανάγλυφα με τις δηλώσεις του κατά την πρόσφατη απενεργοποίησή του, αποζημιωνόμενος με τεράστιο ποσό δολαρίων… «Είναι προφανές», είπε, «ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι συχνά υπερβολικά γενναιόδωρο και ότι υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι»!)

Τόσο η γερμανοευρωπαϊκή ένωση όσο και το ΔΝΤ μάς… θεραπεύουν με φάρμακα που είναι πολύ χειρότερα από την υποτιθέμενη ασθένειά μας! Και λέω «υποτιθέμενη ασθένειά μας» διότι το χρέος μας είναι «επαχθές και επονείδιστο». Δηλαδή: πλασματικό.

Ερώτημα: Γιατί ο Σόιμπλε και οι οικονομικοί τρομοκράτες που αναμασούν ως σύμβουλοι (ή απλοί πολίτες) τις απόψεις του στη Γερμανία ΤΡΕΜΟΥΝ το Grexit; Η απάντηση είναι πρόδηλη: Διότι σε μια τέτοια περίπτωση θα ανατρεπόταν η παγκόσμια οικονομική ισορροπία. Κάτι που, εάν συνέβαινε, θα οφειλόταν στη μικρή Ελλαδίτσα.

Όσοι μιλούν για «ρήξη», είτε εντός είτε εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, απειλούν χωρίς συγκεκριμένα επιχειρήματα και μεθοδική προετοιμασία. Λείπει εξαρχής ένα plan B, ένα δεύτερο σχέδιο δράσης. Στο οποίο, εάν δεν έλειπε, θα έπρεπε να συμφωνούν όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν επιδιώκει τη «ρήξη». Ούτε ενδιαφέρεται για ένα δεύτερο σχέδιο δράσης που θα απομάκρυνε την Ελλάδα από την ευρωζώνη. Εκείνος, όμως, εκφράζει τη σκληρή γραμμή, παρά τα όσα περί του αντιθέτου υποστηρίζονται. Αυτή είναι η άποψη του Τάσου Παππά στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της Τετάρτης. Και ο έγκριτος δημοσιογράφος προσθέτει: Πεποίθηση του Τσίπρα είναι «ότι η έκβαση της διαπραγμάτευσης δεν θα καθορίσει μόνο τη σχέση της Ελλάδας με την ευρωζώνη, αλλά θα επηρεάσει και την πορεία της ευρωπαϊκής Αριστεράς».

Μια και βρισκόμαστε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», σας παραθέτω τα καυστικά «Ανάγωγα» του ίδιου δημοσιογράφου την ίδια ημέρα: «Προχωράει γρήγορα το σχέδιό του ο Στ. Θεοδωράκης για μια άλλη κυβέρνηση με φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό. Έκανε και ανασχηματισμό μιλώντας στην Κρήτη. ”Πέταξε” από την κυβέρνηση τον Π. Λαφαζάνη ως γραφικό, τον Π. Καμμένο ως ψεκασμένο και τον Αρ. Μπαλτά ως ιδεοληπτικό. Τη γλίτωσαν οι Βαρουφάκης, Στρατούλης, μάλλον προσωρινά. Θα είναι όμως υπό συνεχή παρακολούθηση. Για τη θέση του πρωθυπουργού δεν είπε τίποτε, άρα θα παραμείνει ο Τσίπρας. Κι αυτός, πάντως, θα επιτηρείται, γιατί υπάρχει η υποψία ότι έχει προσβληθεί από το μικρόβιο του εθνικομπολσεβικισμού»! (Ψιλό γαζί τον πέρασε, δικαιότατα.)

Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στην Ισπανία έβγαλαν το άχτι τους οι ισπανοί δημότες. Η ακτιβίστρια Άντα Κολάου, που κέρδισε τη Βαρκελώνη με αριστερή πλατφόρμα, ετοιμάζεται όχι απλώς για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις αλλά για έναν… δικαιότερο κόσμο (…). Στα άμεσα σχέδιά της είναι: Φορολόγηση εταιρειών παροχής ηλεκτρισμού επειδή καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους, πρόστιμο στις τράπεζες που κρατάνε άδεια τα σπίτια των πλειστηριασμών, δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες για τους νέους και επιδόματα στα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος. Επίσης, η νέα δήμαρχος της Βαρκελώνης ζήτησε «ριζική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους».

Ταυτόχρονα, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos (που τον ακούσαμε προεκλογικά στην Ομόνοια να προφέρει άριστα μια φράση αρκετών λέξεων στα ελληνικά) κήρυξε πόλεμο κατά του Ραχόι και είπε ότι θα συνεργαστεί ΜΟΝΟ με όσους συνασπισμούς θα πετάνε έξω το Λαϊκό Κόμμα, όπου αυτό έχει παρουσία.

Τα παραπάνω περιέχονται σε κείμενο του Χρυσόστομου Λουκά με τον ειρωνικό τίτλο: «Σώστε την Ελλάδα για να σωθεί η λιτότητα», που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στην τελευταία σελίδα της «Αυγής». Δεν χρειάζεται καν φαντασία για να προβλέψει κανείς το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών στην Ισπανία.

Θα κλείσω με το «Ποντίκι», που αναφέρθηκε σε προηγούμενο δημοσίευμά του στα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα, με επικεφαλίδα: «Ανάξια ενός κράτους δικαίου η στάση της Γερμανίας». Η κάθε άλλο παρά μόνο σατιρική αυτή εβδομαδιαία εφημερίδα είχε παραθέσει συνέντευξη του γερμανού οικονομολόγου Ράινερ Τιμ, ο οποίος μαζεύει υπογραφές προκειμένου να αναγκαστεί το Βερολίνο να καταβάλει στην Ελλάδα τις οφειλόμενες πολεμικές αποζημιώσεις. Αλλά και το ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ κατοχικό δάνειο, προσθέτω εγώ, για το οποίο κανένας δεν μιλάει περιέργως τον τελευταίο καιρό. Γιατί, άραγε;