Βρώμικες δηλώσεις…
Στον περιορισμένο χώρο του άρθρου θα προσπαθήσω να φιλοδωρήσω τη διευθύντρια του ΔΝΤ με ορισμένες σκέψεις, μπας και εννοήσει ότι οι διεθνείς σχέσεις δεν βασίζονται σε εξευτελιστικές των συμμάχων και φίλων χωρών απόψεις κάποιων υπαλλήλων, όπως είναι και η ίδια. Αλλά, βασίζονται πρωτίστως μεν στο καθήκον ιστορικής τιμής προς τις χώρες αυτές για τη συνεισφορά τους στην όλη πορεία (ας μου επιτραπεί να σημειώσω: Και στην πολύ πρόσφατη ακόμη!) του Δυτικού Κόσμου, στη συνέχεια δε στο καθήκον ιστορικής πρόβλεψης της πορείας αυτής τόσο στο παρόν όσο και στο άμεσο μέλλον.
Πρώτον: Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ήδη είχε πέσει (περίπου εν μία νυκτί…) στην Ανατολική Ευρώπη ο κακόηχα αποκληθείς «…Υπαρκτός», όλοι οι δυτικοί καλοθελητές διανοούμενοι εξωθούσαν -σχεδόν από συμφώνου- τους έλληνες επιχειρηματίες να επενδύουν συστηματικώς στις χώρες της χερσονήσου του Αίμου (ο υπογράφων υπενθυμίζει ότι δεν χρησιμοποιεί πλέον στα σημειώματά του τον τουρκογενή όρο Βαλκάνια) καθώς και στη Ρωσία. Μέγας πλούτος ελληνικών κεφαλαίων εξήλθε τότε από τη χώρα, προς στήριξη του ανοίγματος των αγορών στην ευρύτερη περιοχή μας. Η γειτονική Αλβανία, περιπαθής, πλέον, βδέλλα των δυτικών ανοικτών αγορών, απομυζά, ήδη επί δεκαετίες, από επιδόματα του ελληνικού ΟΑΕΔ για άνεργους μέχρι και χορηγίες προς οικοδόμηση κρατικών της καταστημάτων με ελληνικά κεφάλαια. Τα Σκόπια, που φιλοδώρησαν μετακομμουνιστικώς την Ελλάδα με χειρότερο μίσος από όσο την είχαν φιλοδωρήσει παλαιότερα, άρχισαν μετά την πτώση του «…Υπαρκτού» να χορταίνουν με ελληνικές επενδύσεις, σε ποσοστό μεγαλύτερο του ογδόντα τοις εκατό του συνόλου των διεθνών επενδύσεων στη χώρα τους. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία δεν υστέρησαν στον χορό αυτό των εξ Ελλάδος οικονομικών… απολαύσεων. Και η Ρωσία είδε στα πρόσωπα των εξ Ελλάδος επιχειρηματιών και επιστημόνων ευεργέτες του ανοίγματος των αγορών της και αναζωογονητές της παιδείας και της Εκκλησίας της. Λέτε να ήσαν και όλα αυτά, με τις εισηγήσεις και προτάσεις, πάντως, και των δυτικών συμμάχων και «εταίρων», κάποιοι επιπλέον… «βρώμικοι τρόποι» αντιμετώπισης της οικονομικής εξέλιξης στη χώρα και στην περιοχή της; Αντί να μας ευγνωμονούν και να μας στηρίζουν στη διατήρηση και αύξηση του εθνικού μας πλούτου και μόνο για το επενδυτικό αυτό έργο; Εκτός εάν έχουν πια άλλους λόγους να μας θέλουν του λοιπού εντελώς άχρηστους!
Δεύτερον: Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ιδρύθηκε κατά τη Νομισματική και Οικονομική Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στο Μπρέτον Γουντς του Νιού Χαμσάιρ των ΗΠΑ (1-22 Ιουλίου του 1944), για τη βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση παθητικών ισοζυγίων εξωτερικών πληρωμών των χωρών. Σύμφωνα με την πηγή που έχω σχετικώς υπόψη μου («Yearbook of International Organizations 1984/85»), από το έτος 1952 και δώθε το ΔΝΤ άρχισε να ακολουθεί γραμμή «επινόησης ποικίλων μεθόδων» προς βοήθεια χωρών μελών που αντιμετωπίζουν «προσωρινές δυσκολίες στα ισοζύγια εξωτερικών πληρωμών τους». Φαίνεται, λοιπόν, ότι το Ταμείο δεν διστάζει να «επινοεί μεθόδους» προς βοήθεια χωρών! Λέτε, άραγε, αυτή η ίδια η ακώλυτη «ελευθερία επινοήσεων» που διαθέτει επισήμως το ΔΝΤ να είναι και η αυθεντική αιτία που -πιθανώς- το οδηγεί να υιοθετεί μέχρι και «βρώμικους τρόπους» και βρώμικες δηλώσεις να μας… βοηθάει; Χωρίς εμείς να του χρωστάμε τίποτ’ άλλο εκτός από τις δόσεις;