Τι κρύβεται πίσω από τη φωτιά που βάζει στα Βαλκάνια ο Γκρούεφσκι
Στην κρίση αυτή επιχειρείται να δοθεί και γεωπολιτική διάσταση, καθώς η Μόσχα, ευρισκόμενη σε αμηχανία λόγω των απρόβλεπτων εξελίξεων στα ενεργειακά, καταγγέλλει ότι η όλη αναταραχή οφείλεται στην προσπάθεια της Δύσης να αποσταθεροποιήσει την ΠΓΔΜ και στην επιδίωξη των Τιράνων και της Σόφιας, μελλοντικά, να διαμοιράσουν την ΠΓΔΜ.
Αυτά τα σενάρια συνωμοσίας, που παραδόξως υποστήριξε δημοσίως και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, εκτιμάται ότι αποσκοπούν στο να συγκαλύψουν την αδυναμία της Μόσχας να υποστηρίξει και να προωθήσει τα ενεργειακά σχέδιά της στην περιοχή, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο ελληνικού ενδιαφέροντος αγωγός, που θα αποτελεί συνέχεια του Turkish Stream.
Καθώς ο αγωγός αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, με πιο σημαντικό την αρνητική στάση της ΕΕ, η Μόσχα επιχειρεί να προβάλει άλλες «σκοτεινές» αιτίες για τα εμπόδια που υψώνονται στην κατασκευή του αγωγού.
Είναι προφανές, όπως τόνιζαν καλά ενημερωμένες πηγές, ότι ο κ. Γκρούεφσκι δεν είναι ο ηγέτης εκείνος που θα αναδεικνυόταν σε στυλοβάτη της ρωσικής πολιτικής στα Βαλκάνια, καθώς θα αρκούσε ένα νεύμα από τις Βρυξέλλες για να εγκαταλείψει και τον Πούτιν και τους ρωσικούς αγωγούς.
Εξάλλου, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ο κρίσιμος κρίκος στον αγωγό Turkish Stream και στη χάραξή του προς την Ευρώπη δεν έχει σχέση τόσο με τη στάση της Ελλάδας ή των Σκοπίων και της Σερβίας όσο με την πολιτική επιλογή της ΕΕ να αποδεχθεί ή όχι μια άλλη ενεργειακή σχέση με τη Ρωσία.
Η κρίση στα Σκόπια, όμως, δεν σχετίζεται τόσο με το εξωτερικό όσο με το εσωτερικό της ΠΓΔΜ. Κάτι που την Παρασκευή επισήμανε ο ειδικός απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ιβάν Σιμόνοβιτς, ο οποίος ύστερα από περιοδεία στη χώρα εξέφρασε την ανησυχία του για την κατάσταση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου…
Ο κ. Γκρούεφσκι αγνοεί επιδεικτικά τις εκκλήσεις της αντιπολίτευσης για εκδημοκρατισμό και κυρίως για ανοικτή διερεύνηση των καταγγελιών σχετικά με τη διενέργεια υποκλοπών αλλά και για διακοπή των μεθοδεύσεων που υπονομεύουν τη δημοκρατική λειτουργία της κυβέρνησής του. Και έτσι βρίσκονται στη μέση ενός κυκλώνα, τον οποίο προσπαθεί να διαχειρισθεί με κάθε τρόπο ώστε να παραμείνει στην εξουσία.
Ο κ. Γκρούεφσκι, επιβάλλοντας τον ακραίο «μακαρονισμό», επιχειρεί να αφομοιώσει, και μάλιστα «βιαίως», το αλβανικό στοιχείο, που επισήμως αποτελεί το 23% – 25% του πληθυσμού. Το αιματηρό επεισόδιο στο Κουμάνοβο και η συνέχεια που έδωσαν τα Τίρανα και όλα τα αλβανικά και αλβανόφωνα ΜΜΕ έριξαν λάδι στη φωτιά.
Στο εσωτερικό της χώρας, όμως, η δημοσιοποίηση του περιεχομένου χιλιάδων τηλεφωνικών συνομιλιών που έχουν υποκλαπεί έχει υποθηκεύσει τα θεμέλια της ομαλότητας στη χώρα. Οι συνομιλίες αυτές αποκαλύπτουν σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία συμμετέχουν κυβερνητικά στελέχη, μεθοδεύσεις για την εξόντωση πολιτικών αντιπάλων αλλά και μυστικές συνομιλίες για την αλλαγή ονόματος της ΠΓΔΜ, κάτι που ποτέ δεν είχε παραδεχθεί ο κ. Γκρούεφσκι, «πουλώντας» πατριωτισμό και εθνικό «τσαμπουκά» στους οπαδούς του.
Η σύγκρουση στα Σκόπια, όμως, αναδεικνύει τον βαθύ διχασμό που υπάρχει μεταξύ των δύο εθνοτικών οντοτήτων στην ΠΓΔΜ και την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
Η σκοπιανή κυβέρνηση επιχείρησε να μετατρέψει την τραγική εικόνα με τις επιδόσεις της στα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα σε… πλεονέκτημα και επιχείρημα εναντίον της Ελλάδας. Το επιχείρημα δεν ήταν άλλο από το ότι είναι η Ελλάδα υπεύθυνη για όσα συμβαίνουν στην περιοχή επειδή δεν επέτρεψε στην ΠΓΔΜ να ενταχθεί εγκαίρως στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Έσπευσαν, μάλιστα, πολιτικοί παράγοντες, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας Κ. Μπιλντ και η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Ολμπράιτ, να δηλώσουν ότι για την κατάσταση στα Σκόπια δεν ευθύνεται το αντιδημοκρατικό και αυταρχικό καθεστώς Γκρούεφσκι αλλά το ελληνικό βέτο στην ευρωατλαντική πορεία της χώρας.
Ακόμη, όμως, κι αν ο κ. Γκρούεφσκι κατορθώσει να ξεπεράσει τα δύσκολα, θα πρέπει από την επομένη το πρωί να αποδείξει ότι θέλει τη λύση στο θέμα του ονόματος. Γιατί ο χρόνος κυλάει και δεν είναι προς όφελος κανενός. Σίγουρα, όμως, ο χρόνος που περνάει κάνει ζημιά στην ΠΓΔΜ. Γιατί ελληνικές διεκδικήσεις δεν υπάρχουν, ενώ ο αλβανικός αλυτρωτισμός παραμονεύει…
Κ. Τ.