Ο σιωπηλός εχθρός που μπορεί να αντιμετωπιστεί

Σήμερα, γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος συνδέεται με μια κατάσταση υπερπηκτικότητας. Τα μονοπάτια της ογκογένεσης, της μετάστασης και της θρόμβωσης διασταυρώνονται. Η συσχέτιση ΦΘΕ και καρκίνου καταγράφηκε πρώτη φορά από τον Armand Trousseau το 1865 και επιβεβαιώθηκε έκτοτε από πλήθος ερευνών. Δυστυχώς, και ο ίδιος ο Armand Trousseau κατέληξε από θρόμβωση που σχετιζόταν με την κακοήθη νόσο από την οποία έπασχε!

Υπολογίζεται ότι στο 20% των περιστατικών ΦΘΕ της κοινότητας συνυπάρχει νεοπλασία, ενώ υπάρχει ομοφωνία ότι οι ασθενείς με ιδιοπαθή θρόμβωση παρουσιάζουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

Σήμερα θεωρείται ότι η θρόμβωση μπορεί να είναι η πρώτη κλινική εκδήλωση κακοήθειας στο 10% των ασθενών. Δηλαδή, στον 1 στους 10 ασθενείς που καταφεύγουν στο γιατρό και τους διαγιγνώσκεται ιδιοπαθής θρόμβωση μπορεί να συνυπάρχει και καρκίνος.

Οι ογκολογικοί ασθενείς έχουν από 2 έως 28 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν θρόμβωση, σε σύγκριση με τους μη καρκινοπαθείς. Κάποιοι από τους παράγοντες που σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ΦΘΕ σε αυτούς τους ασθενείς είναι:

* Παραμονή στο νοσοκομείο και χειρουργική επέμβαση.

* Παραμονή στο νοσοκομείο ακόμη και χωρίς χειρουργική επέμβαση.

* Ενεργός καρκίνος.

Αυτή η αύξηση του κινδύνου στους ογκολογικούς ασθενείς συνδέεται επίσης:

Με το είδος της κακοήθειας: Ορισμένες μορφές καρκίνου συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο ΦΘΕ σε σχέση με άλλες. Η πιο προφανής συνολική αύξηση του κινδύνου εμφάνισης ΦΘΕ παρατηρείται σε ασθενείς με:

* Αιματολογική κακοήθεια (28-φορές αύξηση κινδύνου).

* Καρκίνο πνεύμονα (22-φορές).

* Καρκίνο γαστρεντερικού (20-φορές).

* Καρκίνο με μακρινές μεταστάσεις (20-φορές).

Οι ασθενείς με μεταστατική νόσο έχουν 2-7 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν θρόμβωση μέσα σε 2 χρόνια από τη διάγνωση σε σχέση με αυτούς με εντοπισμένο καρκίνο, ενώ ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος τους πρώτους μήνες μετά τη διάγνωση του καρκίνου.

Με τη θεραπευτική αγωγή που ακολουθείται: ο κίνδυνος για ΦΘΕ διπλασιάζεται στους καρκινοπαθείς όταν λαμβάνουν ερυθροποιητικούς παράγοντες (παράγοντες που βελτιώνουν την αναιμία) και ιδιαίτερα σε συνδυασμό με μετάγγιση. Επίσης, ο κίνδυνος αυξάνεται κατά πολύ όταν στη χημειοθεραπευτική αγωγή προστίθεται ορμονοθεραπεία.

Παρόλα αυτά, η θρόμβωση μετά τη χημειοθεραπεία μπορεί να μην γίνει αντιληπτή μιας και μπορεί να μην εκδηλώσει συμπτώματα και να μην εντοπιστεί. Η ασυμπτωματική θρόμβωση είναι 2-3 φορές πιο συχνή από τη συμπτωματική, ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου

Με διάφορα χαρακτηριστικά του ασθενούς, όπως η αυξημένη ηλικία, η φυλή, το ιστορικό θρομβώσεων, ο αυξημένος αριθμός αιμοπεταλίων και η ταυτόχρονη παρουσία άλλων νοσημάτων.

Η ΦΘΕ θεωρείται πλέον ότι είναι μια χρόνια ασθένεια σε ασθενείς με καρκίνο, επειδή ο κίνδυνος υποτροπής της διαρκεί για πολλά χρόνια μετά την αρχική εκδήλωση. Αθροιστικά, το ποσοστό των επαναλαμβανόμενων επεισοδίων ΦΘΕ είναι 3 φορές υψηλότερο σε ασθενείς με καρκίνο σε σχέση με εκείνους που δεν έχουν καρκίνο. Αν εμφανίσει δηλαδή κάποιος ένα επεισόδιο θρόμβωσης η πιθανότητα να εμφανίσει και δεύτερο ή ακόμη και τρίτο επεισόδιο είναι πολύ μεγάλη! Η ΦΘΕ έχει επιπλοκές που επιβαρύνουν δραματικά την ποιότητα ζωής αυτών των ασθενών. Η πιο συνηθισμένη από αυτές είναι το Μετα-Θρομβωτικό Σύνδρομο (ΜΘΣ). Μέσα σε 5 χρόνια μετά από ένα επεισόδιο φλεβικής θρόμβωσης, περίπου το 30% των ασθενών αναπτύσσουν ΜΘΣ. Τα συμπτώματα του ΜΘΣ περιλαμβάνουν άλγος στα κάτω άκρα, οίδημα, ίνωση, καθώς και σοβαρές εκδηλώσεις όπως άτονα έλκη, περιορισμό της κινητικότητας, καθώς και την ανάγκη για μακροπρόθεσμη νοσηλευτική φροντίδα. Η εμφάνιση ΦΘΕ αυξάνει την πιθανότητα θανάτου στους ογκολογικούς ασθενείς κατά 2-6 φορές. Δυστυχώς, η ΦΘΕ είναι η δεύτερη αιτία θανάτου στους ογκολογικούς ασθενείς μετά τον ίδιο τον καρκίνο! Είναι προφανές ότι η ΦΘΕ έχει σοβαρές κλινικές επιπτώσεις και επίδραση στην κλινική πορεία της νόσου, αυξάνοντας και τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ποιότητα ζωής των ασθενών, και προσθέτει τεράστια επιβάρυνση σε μια ήδη σοβαρή κατάσταση.

Στο επίπεδο της οικονομίας της υγείας, σε μια μελέτη του 2013 υπολογίζεται ότι η εμφάνιση θρόμβωσης αυξάνει το κόστος θεραπείας κατά 39%, ενώ σε παλαιότερη μελέτη αναφέρεται ότι οι υποτροπές της θρόμβωσης και το λεγόμενο Μετα-Θρομβωτικό Σύνδρομο αυξάνουν συνολικά το κόστος διαχείρισης αυτών των ασθενών κατά 21% και 30% αντίστοιχα. Σε μια Γαλλική μελέτη σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού και του προστάτη, που μόλις δημοσιεύθηκε, παρατηρήθηκε σχεδόν διπλασιασμός του κόστους νοσηλείας λόγω υποτροπής της θρόμβωσης!

Τα παραπάνω στοιχεία ανακοινώθηκαν στο 14ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας που διεξάχθηκε πρόσφατα στην Αθήνα. Στη συγκεκριμένη ομιλία εισηγήτρια ήταν η Γεωργία Κουρλαμπά, επιστημονικός συνεργάτης- βιοστατιστικός (Κέντρο Κλινικής Επιδημιολογίας & Έκβασης Νοσημάτων, «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος»), η οποία ολοκληρώνοντας την ομιλία της σχολίασε: «Η θρόμβωση επηρεάζει αρνητικά την πρόγνωση και την ήδη επιβαρυμένη ποιότητα ζωής των καρκινοπαθών και η αύξηση της συχνότητάς της αυξάνει αντίστοιχα και σημαντικά το κόστος για το σύστημα υγείας».