Μήπως «νέα δραχμή»;

Μόνο που τώρα οι συνθήκες είναι χειρότερες. Διότι μεταπολεμικά οι σύμμαχοι μας έδιναν κάποια βοήθεια, ενώ στις μέρες μας η γερμανοευρωπαϊκή κατοχή ασκείται με τη συνδρομή ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, χάριν μιας «ευρωπαϊκής δικτατορίας», και μας αρνούνται στοιχειώδη στήριξη προκειμένου να υποταχθούμε σ’ αυτή τη δικτατορία και να γίνουμε αποικία. Το βάρος της αντιμετώπισης του οικονομικού χάους είχε αναλάβει ως υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου ο Αλέξανδρος Σβώλος. Ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά. Το επόμενο έτος, στις 4-11-1945, ο Σβώλος, ως πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΛΔ, σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη αναφέρθηκε στην οικονομική τραγωδία και μεταξύ άλλων είπε: «Η χώρα μας αντιμετωπίζει ένα οξύτατο οικονομικό πρόβλημα. Η καθημερινή έγνοια του λαού είναι η αγωνία του βιοπορισμού του. Ένας καινούργιος πληθωρισμός μας απειλεί. Η Ελλάδα κατάντησε βασίλειο των μαυραγοριτών που πνίγουν τους τίμιους εμπόρους και τους επιχειρηματίες. Η ζωή των μισθωτών και των συνταξιούχων έγινε πρόβλημα. Η ανεργία μαστίζει κιόλας τη χώρα. Η φορολογία ουσιαστικά βαραίνει μόνο τους αδύνατους. Η ανασυγκρότηση της χώρας, αντί να γίνει προς το συμφέρον του συνόλου, πάει να γίνει κερδοσκοπική επιχείρηση των ολίγων που είναι ανεξέλεγκτοι». Το σκηνικό που περιέγραφε ο Σβώλος είναι ίδιο με εκείνο που μας δημιούργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Το προηγούμενο έτος, στις 19 Οκτωβρίου 1944, ο Σβώλος, μιλώντας στην Τράπεζα της Ελλάδος, τόνισε: «Η χώρα πρέπει να αποκτήσει γερό νόμισμα. Έχει προβλεφθεί η εισαγωγή νέας δραχμής, με την οποία θα ανταλλαγούν οι σημερινές δραχμές…». Νομίζω ότι σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα πρέπει να ακολουθήσει την υπόδειξη του Σβώλου για ΝΕΑ ΔΡΑΧΜΗ, που θα αντικαταστήσει το γερμανικό ευρώ. Η γερμανοευρωπαϊκή προπαγάνδα, με τη συνδρομή της «τρόικας εσωτερικού» (Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι), επί συνεχούς βάσεως, τρομοκρατεί τον λαό με σωρεία ψευδών για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή. Διακηρύσσουν και ολοφύρονται ισχυριζόμενοι ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έλθει ο κατακλυσμός. Τα αργυρώνητα ΜΜΕ του «συστήματος» αποκλείουν ειδικούς οικονομολόγους (Ιγγλέση, Καζάκη, Κόλμερ, Αλαβάνο κ.ά.) που έχουν άποψη πάνω στο θέμα και θα μπορούσαν να διαφωτίσουν την κοινή γνώμη. Ο Νίκος Ιγγλέσης, μάλιστα, έχει γράψει βιβλίο (από τις εκδόσεις Λιβάνη) για την ανάγκη επιστροφής στη δραχμή, άκρως διαφωτιστικό. Βεβαίως υπάρχει και η συγκλονιστική μελέτη του καθηγητού κ. Γ. Κασιμάτη για «Το απάνθρωπο καθεστώς Δανεισμού της Ελλάδας» (επίσης από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη). Η προπαγάνδα των μνημονιακών, στην προσπάθειά της να φθείρει την αριστερή κυβέρνηση, επιδιώκει να περάσει στη συνείδηση των πολιτών το σλόγκαν της απογοήτευσης ότι «όλοι το ίδιο είναι». Όλα θεωρούνται πλέον ξεπερασμένα. Δεν υπάρχει Δεξιά και Αριστερά, δεν υπάρχει αντίδραση και πρόοδος. Δεν υπάρχει καπιταλισμός και σοσιαλισμός. «Όλα έχουν ξεπεραστεί». Μόνο η Ευρώπη υπάρχει. Και μ’ αυτόν τον τρόπο σκορπούν τη σύγχυση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ελπίζουν να εδραιώσουν την πεποίθηση ότι αφού δεν μπορεί να γίνει τίποτε διαφορετικό μέσα στο γκέτο της Ευρωζώνης, είναι προτιμότερο να εμπιστευθούμε τους ευνοούμενους της καγκελαρίας, που έχουν και τα… «μέσα»! Αυτούς που μετέτρεψαν το ευρώ σε «φετίχ». Εδώ βρίσκεται και το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση μέσα στην Ευρωζώνη, όπως θα έκανε κάθε αστικό κόμμα. Αλλά αν η Αριστερά δεν τολμήσει μια «επαναστατική» κίνηση, θα χάσει στο τέλος το παιχνίδι. Και «επανάσταση» θα είναι να εθνικοποιήσει την Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να πάψει να αποτελεί παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Να δοθεί το δικαίωμα στην Τράπεζα της Ελλάδος να κόβει και να κυκλοφορεί χαρτονομίσματα, τη ΝΕΑ ΔΡΑΧΜΗ, όπως ίσχυε πριν από τη λαίλαπα του ευρώ. Να γίνει επιστροφή του χρυσού και των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας από το εξωτερικό και να γίνει διαχωρισμός των τραπεζών σε εμπορικές και επενδυτικές. Να αποφασισθεί η εισαγωγή της Νέας Δραχμής με ισοτιμία ένα προς ένα. Δηλαδή μια νέα δραχμή προς ένα ευρώ. Και, βέβαια, στόχος θα είναι να γίνουν επενδύσεις, να παράγουμε προϊόντα και να αναπτυχθεί η βιομηχανία. Οι ξενόδουλες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – Νέας Δημοκρατίας διέπραξαν το μέγα έγκλημα, τα δάνεια των δύο δανειακών συμβάσεων καθώς και τα νέα ομόλογα που εκδόθηκαν μετά το «κούρεμα» τον Μάρτιο του 2012, τα οποία είναι ενυπόθηκα και υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο, το οποίο ευνοεί τους πιστωτές. Θα πρέπει να διακηρύξει η κυβέρνηση ότι το χρέος είναι επαχθές, επονείδιστο και αδυνατούμε να το αποπληρώσουμε. Κάτι ανάλογο έκανε το 1963 η δικτατορική κυβέρνηση του Ιωάννου Μεταξά με επιτυχία. Τότε η Ελλάδα αδυνατούσε να εξοφλήσει ένα δάνειο 21 εκατ. δολαρίων προς τη βελγική τράπεζα, που είχε συναφθεί το 1925. Η βελγική κυβέρνηση μας πήγε σε διεθνές δικαστήριο. Αλλά ο Μεταξάς δήλωσε πως όταν μια κυβέρνηση αδυνατεί να πληρώσει το χρέος, προτιμά πρώτα να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών. Πρώτα, δηλαδή, η Ελλάδα οφείλει να διατηρήσει την ύπαρξή της. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφωνήσει με τους εταίρους για τα «σημεία υποχωρήσεως». Όμως, δι’ αυτού του τρόπου, ακολουθεί μια «ρεφορμιστική» πολιτική. Ρεφορμισμός λεγόταν το σοσιαλιστικό κίνημα του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού, βασική θέση του οποίου ήταν και η επιδίωξη μεταρρυθμίσεων (REFORMES) μέσα στο αστικοκαπιταλιστικό καθεστώς. Εδώ είναι κάτι χειρότερο. Διότι το καθεστώς μέσα στο οποίο επιβάλλονται από ξένους οι «μεταρρυθμίσεις» είναι όχι απλώς «αστικοκαπιταλιστικό» αλλά γερμανοδικτατορικό. Γνωρίζουμε ότι ο Τσίπρας κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει τις «κόκκινες γραμμές» και είναι ειλικρινής. Αλλά το θέμα δεν είναι να εξασφαλισθεί χρηματοδότηση για την παρούσα φάση. Το πρόβλημα δεν είναι ενός, δύο μηνών ή ενός χρόνου. Πρέπει να αποτινάξουμε τη γερμανοευρωπαϊκή κατοχή. Γι’ αυτό επιβάλλεται στροφή προς Ρωσία και Κίνα. Η ρωσική Βουλή επικύρωσε συμφωνία για την ίδρυση της Νέας Τράπεζας Ανάπτυξης. Από αυτήν την τράπεζα μπορούν να υπάρξουν χρηματοδοτήσεις χωρών, όπως η Ελλάδα, οι οποίες θα ήθελαν να απαλλαγούν από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό της Ευρωζώνης. Κύριος σκοπός της τράπεζας αυτής είναι η χρηματοδότηση έργων ανάπτυξης, τα οποία αρχικά αφορούν τις χώρες-μέλη των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) και στη συνέχεια η χρηματοδότηση θα επιτραπεί και προς χώρες που δεν είναι μέλη της συμφωνίας. Προς τα εκεί θα έπρεπε να στραφούμε. Αυτή θα ήταν επαναστατική πολιτική μιας αριστερής κυβέρνησης. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να καταργήσει ούτε τον ανάλγητο Στουρνάρα, που υπονομεύει την κυβέρνηση και αμείβεται με εκατομμύρια ευρώ. Και δυσκολεύεται να τον απομακρύνει διότι τον έχουν διορίσει οι γερμανοί προστάτες του. Η περίπτωσή του θυμίζει τη δραματική καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη από την ηγεσία του ΚΚΕ. Όταν μετά τον θάνατο του Στάλιν η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ ανακοίνωσε στον μέχρι τότε γραμματέα ότι καθαιρείται, εκείνος τους απάντησε: «Εμένα με διόρισε το ΚΚΣΕ και μόνο αυτό μπορεί να με καθαιρέσει…». Κι ο Στουρνάρας, στην ουσία, το ίδιο είπε: «Εμένα με διόρισε η καγκελαρία του Βερολίνου και μόνο αυτή μπορεί να με καθαιρέσει…». Υποθήκες μας άφησε, όμως, εκτός από τον Σβώλο, και μια άλλη έξοχη μορφή του πολιτικού κόσμου, ο Γεώργιος Καρτάλης. Ως υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Πλαστήρα προσπάθησε να ανορθωθεί η οικονομία με βάση τις ελληνικές αγορές και όχι τις αμερικανικές επιδιώξεις. Για τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας έστρεψε όλες του τις προσπάθειες στη συστηματική αξιοποίηση των παραγωγικών πηγών, μέσα στα πλαίσια της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Η αξιοποίηση των παραγωγικών πηγών είναι και σήμερα το ζητούμενο. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με βοήθεια από τη ρωσική τράπεζα των BRICS. Όταν έγινε η σοβιετική επανάσταση του Οκτώβρη, το πρώτο διάταγμα που έβγαλε ο Λένιν ήταν η κατάργηση των δανείων της Ελλάδος προς τη Ρωσία. Μήπως, τώρα, ήλθε η ώρα να βοηθήσει η Ρωσία την Ελλάδα;