Εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Την ιστορική και πολιτική σημασία της επετείου ανέπτυξαν ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χουντής, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θ. Ψαλιδόπουλος, ο ρώσος πρέσβης στην Αθήνα Αντρέι Μασλόφ, έλληνες και ρώσοι ακαδημαϊκοί και πολιτικοί αναλυτές. Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, αφού τόνισε τη μεγάλη συμβολή του ρωσικού και του ελληνικού λαού στην τελική νίκη επί των δυνάμεων του Άξονα, συνδύασε, ευφυώς, την επέτειο με την ίδρυση, πέντε χρόνια μετά (1950), της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακος και Χάλυβος, η οποία εξελίχθηκε στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κ. Χουντής αναφέρθηκε και στο Ουκρανικό και επανέλαβε τις γνωστές θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης ότι τα κυρωτικά μέτρα κατά της Ρωσίας δεν ωφελούν, ενώ είναι ιστορικά και πολιτικά αποδειγμένο ότι είναι ατελέσφορα. Γενικά οι κυρώσεις δεν συμβάλλουν στη συνεργασία των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Μόσχα. Από όλους τους ομιλητές υπογραμμίσθηκαν οι στενές σχέσεις μεταξύ του ρωσικού και του ελληνικού λαού, τους οποίους συνδέουν, εκτός της ορθόδοξης πίστης, κοινές πολιτιστικές παραδόσεις και βιώματα. Τονίσθηκε, επίσης, ότι αναλογικά με τον πληθυσμό Ελλάδα και Ρωσία είχαν τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων και καταστροφών από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα που ενεπλάκη στον πόλεμο κατά των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων. Τα διδακτικά στοιχεία που προέκυψαν από τις παρεμβάσεις, τις αναλύσεις και τις ερωτήσεις που ακολούθησαν, ήταν εξόχως αποκαλυπτικά για να αξιολογηθεί αν η Ευρώπη, εβδομήντα χρόνια μετά, είναι πιο ασφαλής και αν η ειρήνη και η συνεργασία μεταξύ των λαών της είναι σήμερα παγιωμένη ή υπάρχουν λόγοι για ανησυχίες και προβληματισμούς. Κατ’ αρχάς, η διαπίστωση ότι παρά τις οδυνηρές μνήμες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναβιώνουν κόμματα και πολιτικές δυνάμεις που κινούνται και εκφράζουν το πνεύμα και τις πράξεις του φασισμού και του ναζισμού, φαίνεται να επιβεβαιώνουν το δεύτερο. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ουκρανίας, όπως επισήμανε ο ρώσος καθηγητής Λομονόσοβ Σεργκέι Μαρκόφ στο γνωστό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, στην κυβέρνηση του Κιέβου και γενικότερα στην πολιτική ζωή της χώρας έχουν υπεισέλθει στελέχη με ακροδεξιές αντιλήψεις και με φιλοναζιστικό παρελθόν. Προβληματισμοί, επίσης, εκφράσθηκαν και για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν φαίνεται να εμπνέει εμπιστοσύνη στους πολίτες των περισσοτέρων χωρών. Το Ουκρανικό προκαλεί διαίρεση της Ευρώπης και αντιπαράθεση του δυτικού κόσμου με τη Ρωσία. Το γενικό συμπέρασμα της εκδήλωσης συνοψίζεται στο ότι εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και εξήντα πέντε μετά τη γέννηση της Ενωμένης Ευρώπης, αντί η επέτειος να εορτάζεται ως μεγάλο ιστορικό γεγονός και ως νίκη της Δημοκρατίας εναντίον του ολοκληρωτισμού, εντούτοις πολλά σημερινά γεγονότα και καταστάσεις στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο προκαλούν εύλογες ανησυχίες και προβληματισμούς. Φαινόμενα όπως οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί με θέατρο την Ευρώπη, η αναβίωση ολοκληρωτικών ιδεολογιών και οι ηγεμονικές συμπεριφορές ορισμένων χωρών σκιάζουν την ιστορική αυτή επέτειο.