Από την πολυτεκνία των Ποντίων στη Γενοκτονία
Όπως γράφει ο διακεκριμένος ιστορικός κ. Σαράντος Καργάκος στο βιβλίο του «Μικρασιατική Εκστρατεία»: «Οι Πόντιοι κατόρθωσαν περί τα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού, λίγο πριν από την Καταστροφή, να εξασφαλίσουν κυρίαρχη θέση στα μεγάλα αστικά κέντρα του Ευξείνου, ως πάνω την Κριμαία και τα λοιπά ουκρανικά (τότε ρωσικά) παράλια. Επιπλέον κατόρθωσαν να εμφανίσουν έναν εντυπωσιακό δημογραφικό δυναμισμό (πολυτεκνία) που συνέβαλε αισθητά στην έντονη παρουσία τους τόσο στα παράλια της Μικράς Ασίας όσο και στα παράλια του Καυκάσου και της τότε νότιας Ρωσίας. Ακόμη μπόρεσαν να παρουσιάσουν μια αξιοζήλευτη πολιτιστική δραστηριότητα…
Όλη αυτή η πρόοδος ήταν «κάρφος εις τον οφθαλμόν» των Τούρκων -και κυρίως των εθνικιστών- που προέβησαν στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σε μια σειρά διωγμών, τις οποίες μετρίασε με το διπλωματικό του δυναμισμό ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος Φιλιππίδης…» ( τόμ. Α’, σελ. 136).
Η Γενοκτονία άρχισε από τις σφαγές της Νέας και Παλαιάς Φώκαιας και το όργιο της σφαγής, της λεηλασίας και των εμπρησμών κορυφώθηκε στις 13 Ιουνίου 1914. Τότε, όπως γράφει ο ίδιος ιστορικός: «Ο Βενιζέλος προειδοποίησε την Πύλη πως αν η κατάσταση αυτή συνεχισθεί, η Ελλάς θ’ αναγκασθεί να προσφύγει σε ”έσχατα μέτρα”. Δηλαδή θα προσέφευγε για να υπερασπίσει τη ζωή των παιδιών της στο μεγαλύτερο δικαστήριο της ιστορίας, τον πόλεμο.
Και όλοι στην Ευρώπη, μετά την έκρηξη των τουρκικών ωμοτήτων, περίμεναν την κήρυξη του πολέμου από την Ελλάδα, προτού φθάσει στα τουρκικά λιμάνια το μεγάλο θωρηκτό ”Ρεσαδιέ”, που θα χάριζε στην Τουρκία τη ναυτική υπεροπλία. Μάλιστα, ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης διαμήνυσε στον Βενιζέλο πως είναι αποφασισμένος να βυθίσει ο ίδιος το ”Ρεσαδιέ”, επιβαίνοντας σ’ ένα τορπιλοβόλο, καθώς το θωρηκτό θα περνούσε από το Αιγαίο.
Ο Βενιζέλος υπήρξε αρνητικός και ο Κουντουριώτης του αποκρίθηκε με την ιστορική φράση: ”Τα πολεμικά σκάφη δεν τα έχουμε για τα μουσεία”». (όπου παρ. σελ. 45).
Αναφέρει, δε, αυτός ο έλληνας Ντε Γκολ, ο στρατηγός κ. Φραγούλης Φράγκος ότι: «Οι Νεότουρκοι με τα σκληρά μέτρα που έλαβαν εναντίον των Ελλήνων του Πόντου με τη μέθοδο των εξοριών, βιασμών, σφαγών, εξανδραποδισμών και απαγχονισμών (κατά τον Πανάρετο Τοπαλίδη), εξόντωσαν από την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 ως τη μικρασιατική καταστροφή του 1922: α. Κατά την περίοδο 1914-1918, 170.576 Ποντίους. β. Κατά την περίοδο 1918-1922, 199.122 Ποντίους. Δηλαδή συνολικά 289.698 Ποντίους, ποσοστό δηλαδή 41,56% σε σύνολο 697.000 ελλήνων κατοίκων, ενώ κατά τον Γ. Βαλαβάνη οι απώλειες των Ποντίων σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922 και 353.000 ως τον Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνάει το 50% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου…». (βλ. βιβλίο του: «Ποια Τουρκία; Ποιοι Τούρκοι;», σελ. 292).
Αυτή η ημέρα μνήμης της 19ης Μαΐου πρέπει να μας αφυπνίσει γιατί, δυστυχώς, από την πολυτεκνία των Ποντίων φθάσαμε στη Γενοκτονία τους από τους Τούρκους με τη συνεργασία των συμμάχων χριστανικών δυνάμεων, όπως επισημαίνει η μεγαλύτερη εκκλησιαστική φυσιογνωμία του προηγουμένου αιώνος, ο από Τραπεζούντος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος.
Τότε μεν η Γενοκτονία έγινε από τους εχθρούς του έθνους, σήμερα, όμως, συντελείται η αόρατη γενοκτονία του Ελληνισμού από εμάς τους ίδιους τους Έλληνες, αφού φθάσαμε στο κατάντημα -γιατί περί καταντήματος πρόκειται- οι θάνατοι τους πρώτους 4,5 μήνες του 2015 να ανέρχονται στούς 49.778 και οι γεννήσεις να είναι μόλις 32.308 (από τις οποίες πλέον του 15% από αλλοδαπές), δηλαδή οι θάνατοι υπερέχουν κατά 17.570 των γεννήσεων, και ουδείς ανησυχεί. «Μωραίνει», πράγματι, «Κύριος ους βούλεται απολέσαι!».