Επί του πιεστηρίου

***

Γενέθλια είχε την Τετάρτη ο μεγάλος και ακούραστος αγωνιστής της Κύπρου μας Βάσος Λυσσαρίδης.

Έκλεισε τα 95 (γεννήθηκε το 1920) και όλοι ευχόμαστε να ‘χει πολλά χρόνια ακόμη. Είναι όρθιος και συνεχίζει να αγωνίζεται, όπως κάνει από τότε που είδε το φως. Και στη ζωή του όλη είναι αποτυπωμένη η γεμάτη αγώνες, αγγλικές κρεμάλες και «Αττίλες» μαρτυρική διαδρομή της Μεγαλονήσου, που ίσως είναι η μοναδική γη που δεν γνώρισε ευτυχισμένες και γαλήνιες μέρες.

Αντίθετα, τα δάκρυα για την προσφυγιά και τους νεκρούς της δεν έχουν στερέψει.

Ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος, που ως λοχαγός της ΕΛΔΥΚ, μαζί με τους λίγους φαντάρους, κράτησε λεύτερη τη Λευκωσία, εύχεται «στον αγωνιστή της Ελευθερίας δύναμη και υγεία για να συνεχίσει και σήμερα τον αγώνα για το καταβασανισμένο ελληνικό νησί, το οποίο ορέγονται οι πάντα αποικιοκράτες ιμπεριαλιστές. Ο γιατρός Βάσος Λυσσαρίδης, σύμβολο και παράδειγμα, δίνει και σήμερα τη μάχη του για τον ιερό αυτόν σκοπό, και όσο υπάρχουν τέτοιοι αγωνιστές και τέτοιες ιδέες η Κύπρος δεν πρόκειται να υποκύψει σε διάφορες αθλιότητες τύπου Άιντα. Από την καρδιά μας όλες μας οι ευχές στον αιώνιο έφηβο γιατρό».

***

Ποια είναι, άραγε, η εξήγηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για την ήττα της φοιτητικής του παράταξης, που ήρθε τρίτη, με τη ΔΑΠ (ΝΔ) μακράν πρώτη; Πώς οι φοιτητές, νέα παιδιά, που βιώνουν στο σπίτι τους τις τραγικές επιπτώσεις της ανεργίας και του λουκέτου αλλά και την καθημερινή αγωνία για την επιβίωση, ψηφίζουν τους υπεύθυνους για την οικονομική κατάρρευση, με ένα αύριο σκοτεινό, που δεν αφήνει καμία ελπίδα;

Τι να λέει, άραγε, ο Αλέξης Τσίπρας;

Γεια σας