Σβήνουν οι «κόκκινες γραμμές»
Όσον αφορά το ασφαλιστικό πράγματι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα, καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν πλέον απογυμνωθεί από τα αποθεματικά τους. Όπως έγινε γνωστό, 24 δισ. ευρώ, δηλαδή όλα τα αποθεματικά, λεηλατήθηκαν από την κυβέρνηση Σαμαρά και, ό,τι είχε απομείνει, από τη σημερινή κυβέρνηση. Και δεν είναι η πρώτη φορά που έχουν ληστευθεί τα αποθεματικά των Ταμείων. Υπήρξε και η καταλήστευσή τους την περίοδο 1999-2000, με την τότε φούσκα του χρηματιστηρίου επί κυβερνήσεως του μεγάλου καταστροφέα της χώρας μας, του Κ. Σημίτη. Η «τρόικα» απαίτησε (και έγινε δεκτό από την κυβέρνηση Σαμαρά) την καθιέρωση του μηδενικού ελλείμματος στα ασφαλιστικά ταμεία. Τώρα, χωρίς αποθεματικά και με πολύ περιορισμένες εισφορές λόγω κρίσης στην αγορά, πώς είναι δυνατόν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να διατηρήσουν το σημερινό επίπεδο παροχών; Έτσι, εκ των πραγμάτων βλέπουμε σύντομα μείωση των κυρίων και των επικουρικών συντάξεων. Και οι κυβερνητικές υποσχέσεις θα υποχωρήσουν και αυτές πολύ σύντομα επειδή δεν υπάρχει προοπτική αναπτυξιακής πορείας της οικονομίας μας. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ασφυξίας ρευστότητας στην οποία μας καταδίκασε η Ευρωζώνη. Όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις, αυτές έχουν διαμορφωθεί από της εποχής Λοβέρδου και έχουν κατεδαφιστεί από τότε. Και εκείνο που έχει απομείνει είναι ο προσδιορισμός του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου. Λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης της αγοράς, δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο κατώτατος μισθός στα 750 ευρώ μηνιαίως, όπως έχει θέσει ως στόχο η κυβέρνηση. Επομένως, εδώ την «κόκκινη γραμμή» θα την ανατρέψει η κατάσταση της αγοράς, που στενάζει από έλλειψη ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών.
Μπροστά στα αδιέξοδα αυτά η κυβέρνηση αποφάσισε να αναθέσει τις συζητήσεις για μια συμφωνία με τους εταίρους στον κ. Τσακαλώτο. Η αλλαγή διαπραγματευτή σημαίνει και αλλαγή στην πορεία των διαπραγματεύσεων. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην υπογραφή μιας συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και εταίρων. Ας ευχηθούμε αυτή η συμφωνία να μην έχει τις δαγκάνες καινούργιου Μνημονίου. Γιατί τότε ο ελληνικός λαός θα οδηγηθεί σε μια άνευ προηγουμένου εξαθλίωση. Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και γενικότερα η κυβέρνηση πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι η Ευρωζώνη, για μια αθωράκιστη οικονομία όπως η ελληνική που συμμετέχει σε μια νομισματική ένωση, σημαίνει στασιμότητα και ύφεση για την αδύναμη οικονομία. Επομένως, για τις σημερινές οικονομικές δυσκολίες και τα αδιέξοδα αποκλειστική ευθύνη φέρει η κυβέρνηση Σημίτη.
Όμως, εξίσου υπεύθυνες είναι για την υπερχρέωση της χώρας μας και οι επόμενες κυβερνήσεις που διασκόρπισαν σε αδικαιολόγητες και πολυτελείς δαπάνες το δανεικό δημόσιο χρήμα. Κατασπατάληψη παρατηρείται και την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, με τους αναρίθμητους συμβούλους (έλληνες και ξένους). Ο ελληνικός λαός ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ επειδή πίστεψε ότι θα υπήρχε μια κυβέρνηση που θα έφερνε μια καινούργια οικονομική και κοινωνική πολιτική. Και χωρίς αμφιβολία, η κυβέρνηση αυτή και κυρίως ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης έδειξαν μια ιδιαίτερη προσπάθεια αφενός μεν να αναστηλωθεί η αξιοπιστία της Ελλάδος και αφετέρου οι δανειστές να συγκατατεθούν στη λήψη ορισμένων μέτρων για να αποφευχθεί η ανθρωπιστική κρίση που απειλεί τη χώρα μας και να αρχίσει επιτέλους η ανάκαμψη της οικονομίας και η πορεία προς την ανάπτυξη. Και είναι γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να λάβει ορισμένα μέτρα υπέρ του λαού, όπως για παράδειγμα τις 100 δόσεις για την εξόφληση οφειλών στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία, την κατάργηση της εκποίησης της πρώτης κατοικίας, την παροχή ασφάλισης σε όλους τους ανασφάλιστους, τους άστεγους και χωρίς εισόδημα.
Και τώρα ανοίγεται μια καινούργια ευκαιρία με τη νέα συμφωνία, που είναι βέβαιο ότι εντός των ημερών θα υπογραφεί μεταξύ της Ελλάδος και των δανειστών της. Η συμφωνία αυτή, που το περιεχόμενό της δεν κατέστη ακόμη γνωστό, είναι το αποτέλεσμα των συζητήσεων του κ. Τσακαλώτου με τους εταίρους.
Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μεγάλη ασφυξία ρευστότητας. Και όλες οι προσπάθειές της πρέπει να επικεντρωθούν στο πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το σοβαρότατο αυτό πρόβλημα. Υπάρχουν πολλά περιουσιακά στοιχεία του κράτους αναξιοποίητα ή αξιοποιήσιμα από τα λαμόγια. Όπως, για παράδειγμα, οι δωρεές προς το Δημόσιο, οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 10 δισ. ευρώ περίπου και πρέπει να εκποιηθούν. Η αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Οικονομικών ας δραστηριοποιηθεί και να παρακάμψει διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια προκειμένου αυτή η περιουσία να εκποιηθεί και να διατεθεί στη χρηματοδότηση της ανάπτυξης. Αντί αυτού, όμως, βλέπουμε υπουργούς που φυγαδεύουν στο εξωτερικό χρήματα και καλύπτονται με το επιχείρημα ότι «αυτό κάνει και ο άλλος κόσμος». Επομένως, κύριε Τσίπρα, καλό είναι αφενός μεν να κυνηγήσετε αυτούς που είναι γραμμένοι στις λίστες και αφετέρου να αποπέμψετε από την κυβέρνηση τους υπουργούς που έχουν την αναίδεια να εξάγουν στο εξωτερικό χρήματα, όταν ο ελληνικός λαός στενάζει. Η εμπειρία των τελευταίων ημερών μας έδειξε ότι δεν μπορούμε να στηριχθούμε αποκλειστικά στη βοήθεια των εταίρων μας.