Μαλλιοτραβιούνται οι «θεσμοί»

Στις 25 Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε ρητή εντολή από τον ελληνικό λαό να κυβερνήσει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ και, ει δυνατόν, ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΑ από τους εθελόδουλους προκατόχους του στην εξουσία.

Μ’ αυτούς αντιπαλεύει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηριζόμενη –παρά την απειρία και τα λάθη της– από τεράστια πλειονότητα των Ελλήνων που απεχθάνονται τα έργα και τις ημέρες των Σαμαροβενιζέλων. Μ’ αυτούς τους γραβατωμένους κυρίους της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ, συμπεριλαμβανομένης και της ειδικής σε αλλεπάλληλους και εμετικούς ασπασμούς κυρίας προέδρου του, διαπραγματεύεται η κυβέρνηση, που της ζητούν επίμονα «μεταρρυθμίσεις». Λέξη παραποιημένη στην αυθεντική της έννοια, που σημαίνει «σκληρά και λίαν επώδυνα μέτρα». Δεν υπάρχει Έλληνας που ακούει ή διαβάζει αυτή την τρισκατάρατη λέξη, χωρίς να τον πιάνει κρύος ιδρώτας.

Την Τρίτη μάθαμε ότι οι λεγόμενοι «θεσμοί» μαλλιοτραβιούνται. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» της Τετάρτης είχε πρωτοσέλιδο τίτλο: «Όταν μαλώνουν τα βουβάλια…».

Το βραδάκι της ίδιας ημέρας –ω, του θαύματος!– το κανάλι Star μετέδιδε αιφνιδιαστικά, αλλά με αντικρουόμενες διαπιστώσεις και αμφιλεγόμενη μελλοντική κατάληξη, ότι επήλθε συμφωνία μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και «θεσμών» ύστερα από συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Μια συμφωνία που ουδόλως με πείθει. Τη θεωρώ, μάλιστα, προπέτασμα καπνού, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο οι ξένοι δυνάστες μας.

Άλλο όμως είναι οι αυτού του είδους λογικές αμφισβητήσεις, που προέρχονται από εδραία γνώση των επιδιώξεων της απέναντι πλευράς, και εντελώς άλλο οι κακόβουλες και αυτάρεσκες δηλώσεις των ακόμα επικεφαλής της ΝΔ και του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ. (Το Ποτάμι, μετά τον εξευτελισμό του συνεχώς αντιφάσκοντος Σταύρου Θεοδωράκη στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, εμφανίστηκε διά του αρχηγού του προσηνέστερο αναφορικά με τις νέες εξελίξεις, τασσόμενο, όμως, υπέρ… νέων εκλογών (!) και όχι δημοψηφίσματος… Τελικά αποστασιοποιήθηκε ΚΑΙ από τις νέες εκλογές!)

Το «ΠΑΡΟΝ», εβδομαδιαία εφημερίδα, με μικρή σχετικά κυκλοφορία, έχει φανατικούς αναγνώστες και τα γραφόμενά του δεν περνούν απαρατήρητα από τους ασχολούμενους συστηματικά με την πολιτική. Όσοι δεν αγοράζουν περιστασιακά ή μόνιμα «ΠΑΡΟΝ», ανεβάζουν στο διαδίκτυο όλα τα άρθρα του, καθώς και τα σημαντικότερα ρεπορτάζ του.

Το προηγούμενο άρθρο μου, μακράν το καλύτερο –και αποτελεσματικότερο– που έχω γράψει σε αυτή την εφημερίδα, πιστεύω, ούτε αφελώς ούτε εγωπαθώς, ότι επηρέασε ουσιαστικά τις τελευταίες εξελίξεις. Δεν είναι μόνο προσωπική αυτή η εκτίμηση. Αρκετοί αναγνώστες μού τηλεφώνησαν και μου ζήτησαν την αναδημοσίευσή του. Πράγμα όχι μόνο ανέφικτο αλλά και άχρηστο, αφού υπάρχει στο διαδίκτυο. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προβώ σε μια μέση λύση. Να επαναλάβω εδώ το τελευταίο τρίτο αυτού του άρθρου που έχει κατά λέξη ως εξής:

«Οι λεγόμενοι ”θεσμοί” (και οι προκατειλημμένοι τεχνοκράτες που τους ετοιμάζουν το φαγοπότι) οργιάζουν. Επιδιώκουν να διαλύσουν τη χώρα μας, να την αποψιλώσουν από τα πλουσιότατα περιουσιακά της στοιχεία για ένα κομμάτι ψωμί και να την καταστήσουν ένα τεράστιο οικόπεδο αναψυχής για τους τουρίστες που θα πληρώνουν το σύνολο των εξόδων τους στις χώρες διαμονής τους, αφήνοντας ψιχία στους Έλληνες για τα μικροδωράκια που θα αγοράζουν φεύγοντας. Στους λαούς αυτούς, εθισμένους στην προπαγάνδα των ακόρεστων ελίτ τους, πρυτανεύει πάντα η αλαζονεία της ισχύος.

Προσωπικά διαθέτω κατασταλαγμένες απόψεις, έχοντας εντρυφήσει στα τεκταινόμενα. (Άλλωστε με το… θεραπευτικό φάρμακο που μας πότισαν, το ΑΕΠ της χώρας μας, από 120% που ήταν, έφτασε αισίως στο 180%!). Φρονώ, λοιπόν, ότι επιβάλλεται το συντομότερο δυνατόν, ώστε να είναι ανυποψίαστοι, ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ –στοχευμένη ΠΤΩΧΕΥΣΗ δηλαδή–, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ, όπως έκανε ΕΠΙΤΥΧΕΣΤΑΤΑ ο Ισημερινός με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κι αυτό με ταυτόχρονη παραμονή στην Ευρωζώνη. Αν τολμούν –και μπορούν–, ας μας διώξουν οι θρασύδειλοι εκβιαστές. Δεν θα τολμήσουν, όμως, ούτε θα μπορέσουν, διότι θα ανέτρεπαν την παγκόσμια οικονομική ισορροπία. Επιπλέον, προσφεύγοντας σε διεθνή δικαστήρια ολκής και απήχησης, θα υποχρεωθούν να επιστρέψουν στη χώρα μας το ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις. Και μάλιστα τόσο το πρώτο όσο και τις δεύτερες ΕΝΤΟΚΩΣ.

Συμπέρασμα: Η δύναμη με δύναμη αντιμετωπίζεται. Όχι με ευχολόγια και φρούδες ελπίδες».