Αντί να βοηθούν τον λαό, τον έχουν στήσει στο απόσπασμα…

// Με καθυστέρηση στην προβολή τους ξεκινούν επιτέλους τα νέα επεισόδια της «Δικαίωσης» που θα αρχίσουν να προβάλλονται από τη Δευτέρα 4 Μαΐου στο κανάλι της Μεσογείων. Το τηλεοπτικό κοινό έχει πάθει εμμονή με τον αστυνόμο Άρη Χρηστίδη, γιατί θέλουν να πιάσετε επιτέλους τον «Πρίγκιπα»;

Ο «Πρίγκιπας» δεν είναι ένας από τους κακούς της μικρής οθόνης. Ούτε βαρέθηκαν να με βλέπουν σε 120 επεισόδια να τον κυνηγάω και να μην τον πιάνω σαν το παιχνίδι του σκύλου με τη γάτα. Ο σκηνοθέτης των θρυλικών σειρών για την τηλεόραση («Κλεμμένα Όνειρα», «Η ζωή της άλλης») Δημήτρης Αρβανίτης έβαλε με τη «Δικαίωση» την πολιτική στη μυθοπλασία. Η «Δικαίωση» ήρθε στην ελληνική τηλεόραση τη στιγμή που οι Έλληνες έχουν υποστεί εδώ και έξι χρόνια τις φοβερές οικονομικές επιπτώσεις του Μνημονίου.

// Τι συμβολίζει ο «Πρίγκιπας» για τους Έλληνες;

Για κάποιος τύπους σαν τον «Πρίγκιπα» που μπλέχθηκαν με την πολιτική, θησαύρισαν, έκαναν παράνομες δουλειές, δεν πλήρωναν φόρους, είχαν την κάλυψη υψηλών οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που διαχειρίζονταν την εξουσία, οι μεροκαματιάρηδες Έλληνες έγιναν φτωχότεροι. Είναι το άδικο που πνίγει. Γι’ αυτό ταυτίζονται με τη σειρά οι τηλεθεατές. Γιατί τα πράγματα τώρα έχουν γίνει ακόμη πιο δύσκολα. Διότι τώρα έχουμε και τους Ευρωπαίους να μας κουνάνε το δάχτυλο, να μας εκβιάζουν με χρεοκοπία, να μας απειλούν με grexit, να νιώθουμε το άγχος για τους μισθούς, για τις συντάξεις και για το αν θα έχουμε ρευστότητα στα ταμεία μας. Έναν ολόκληρο λαό, που έχει δώσει το αίμα του για τη δημοκρατία και την ελευθερία, μια χώρα που βρίσκεται στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, που δέχεται από τη Συρία χιλιάδες πρόσφυγες που θέλουν να πάνε να ζήσουν στην Κεντρική Ευρώπη. Αυτόν τον λαό, αντί να τον βοηθούν, τον έχουν στήσει στο απόσπασμα.

// Υπάρχουν «Πρίγκιπες» αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει κάποιους «Πρίγκιπες» που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, που δεν κόβουν αποδείξεις, που για να τους τιμωρήσει η δικαιοσύνη μπορεί και να περάσουν και 16 χρόνια, αφού έτσι λειτουργεί το δικαστικό σύστημα. Οι πιο πολλοί όμως στην Ελλάδα είμαστε πλέον σαν τον έντιμο και ταλαιπωρημένο Χρηστίδη, τον τίμιο αστυνομικό. Αυτή η σειρά είναι μια πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Και το κακό μας έχει πνίξει τα τελευταία χρόνια, ενώ η ευτυχία σε μια κοινωνία πρέπει να βιώνεται ομαδικά. Δεν μιλάμε πλέον για μια οικονομική κρίση, αλλά για βαθιά ανθρωπιστική κρίση, έναν στραγγαλισμό του ελληνικού λαού, καθώς οδεύει σταθερά προς τη φτωχοποίησή του. Γι’ αυτό και όταν πάω στη δουλειά με ρωτούν οι τηλεθεατές στον δρόμο: «Μα πότε θα πιάσεις επιτέλους αυτό το κάθαρμα;».

// Τι σας αρέσει στον ήρωα που υποδύεστε;

Ο ήρωας που υποδύομαι μου αρέσει γιατί είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Ο κοινός νους που έχει χαθεί στην Ελλάδα. Αλλά από τις πολλές αναποδιές που του έχουν τύχει σχετικά με τη σύλληψη του «Πρίγκιπα», θα τον δούμε να ακολουθεί το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Για να πιάσει τον Ηλία Ανδρέου θα χρησιμοποιήσει μεθόδους ανορθόδοξους που θα αλλοτριώσουν την εντιμότητα και τις αξίες του. Ο «Πρίγκιπας» κάποια στιγμή θα του πει «μου έμοιασες», αν και ο Χρηστίδης δεν έχει βασίσει, όπως ο Ανδρέου, τη ζωή του στο συμφέρον. Ωστόσο θα χάσει την πυξίδα του. Και η πυξίδα στον άνθρωπο είναι η ισορροπία, η οποία προέρχεται από τις ανθρώπινες σχέσεις και όχι από το χρήμα. Αλλά μέσα από τις δοκιμασίες έρχεται και η βαθιά ωρίμανση.

// Πώς ο Δημήτρης Αρβανίτης σας έδωσε τον ρόλο του αστυνομικού;

Ο ρόλος του αστυνομικού κόπηκε και ράφτηκε στα μέτρα μου. Με τον Αρβανίτη γίναμε φίλοι στη σειρά «Τύχη βουνό». Από τότε βγαίνουμε για φαγητό ή για ποτό. Σε μια συζήτηση μου είπε ότι τριάντα χρόνια στο θέατρο παίζω δραματικούς ρόλους, ενώ το ευρύ τηλεοπτικό κοινό με έχει γνωρίσει από την κωμωδία. Τώρα, λοιπόν, που πενηντάρισα, ο Δημήτρης μου έδωσε έναν σπουδαίο ρόλο σε καθημερινή δραματική σειρά, τον οποίο δουλεύω πάνω από δώδεκα ώρες την ημέρα.

Αλλά δεν παραπονιέμαι. Όποιος ηθοποιός έχει δουλειά σήμερα και πληρώνεται, πρέπει να λέει «δόξα τω Θεώ». Ελπίζω να λυθούν τα οικονομικά προβλήματα στο Mega και να συνεχίσουμε να βλέπουμε ελληνικές σειρές, αλλιώς θα γυρίσουμε στα τούρκικα και θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ελπίζω η σειρά να τελειώσει κανονικά τέλος Ιουλίου και με πληρωμένους όλους τους συντελεστές.

// Τους δικαιολογείται τους κακούς ανθρώπους, τους συγχωρείτε;

Είστε στη σκέψη μου. Με βάση τον «Πρίγκιπα» προσπαθώ να καταλάβω πώς κάποιος δελεάζεται από το πολύ χρήμα και γίνεται μέχρι και έμπορος λευκής σαρκός αλλά και έμπορος ναρκωτικών. Πιστεύω ότι ο «Πρίγκιπας» προσπαθεί να χτίσει ανθρώπινες σχέσεις, αλλά με στρεβλό τρόπο. Είναι ευνουχισμένος συναισθηματικά. Έχει συναισθηματική αναπηρία. Του αρέσει να εξουσιάζει και να κυριαρχεί στους ανθρώπους. Για εμένα ο «Πρίγκιπας» είναι ένας «κακοτάξιδος» άνθρωπος. Η ζωή του φέρθηκε σκληρά και έγινε κακός. Αυτός ο άνθρωπος δεν παίρνει το ρίσκο να αγαπήσει γιατί φοβάται να φάει τα μούτρα του, να πονέσει, να χάσει. Προτιμά να αγοράζει ανθρώπους ή να τους φυλακίζει. Η πραγματική αγάπη όμως προϋποθέτει ελευθερία και ρίσκο. Το ρίσκο της αποτυχίας. Πιστεύω ότι ο Δημήτρης Αρβανίτης θα μας ξεδιπλώσει σιγά σιγά το παρελθόν και τα παιδικά χρόνια του «Πρίγκιπα». Στα παιδικά χρόνια του καθενός μας κρύβεται η μετέπειτα συμπεριφορά του. Γι’ αυτό οι γονείς έχουν μεγάλη ευθύνη.

// Το σχολείο δεν έχει ευθύνη;

Η οικογένεια πρώτα από όλα και μετά η παιδεία και το εκπαιδευτικό σύστημα. Ακόμη και για το πώς ψηφίζαμε τόσα χρόνια φταίει κατά πολύ το μορφωτικό μας επίπεδο. Οι γενιές όμως αλλάζουν. Για εμένα ότι οι Έλληνες ψήφισαν μια κυβέρνηση Αριστεράς με γεμίζει με ελπίδα. Το ότι υπάρχει ένας έλληνας πρωθυπουργός που λέει ότι δεν φοβάμαι να διαπραγματευτώ και θα το κάνω γιατί εδώ διακυβεύεται το μέλλον των παιδιών μας για τα επόμενα πενήντα χρόνια αλλά και η κυριαρχία του κράτους μας, μου δημιουργεί ένα αίσθημα αξιοπρέπειας, εμπιστοσύνης, ότι υπάρχουν κάποιες «κόκκινες» γραμμές. Εγώ προέρχομαι από την Αριστερά και πιστεύω σ’ ένα κοινωνικό κράτος με δομές στην υγεία, στην παιδεία, στον πολιτισμό αλλά και στην αξιοπρεπή επιβίωση.

// Πώς θα καταφέρουμε να μη μας στραγγαλίσουν οι αγορές, τα συμφέροντα, η συντηρητική Ευρώπη της λιτότητας;

Με το να είμαστε ενωμένοι. Δείτε τις μέλισσες και τα μυρμήγκια πώς θυσιάζονται το ένα για το άλλο. Το έχω δει σε ντοκιμαντέρ και η σοφία της φύσης είναι συγκλονιστική. Είναι πολύ μικρά τα μυρμήγκια, αλλά είναι εργατικά, ενωμένα, δυναμικά, εργατικά, επίμονα. Και αυτό ας το έχουμε ως παράδειγμα. Γιατί η Ελλάδα, όσο μικρή και αν είναι στον παγκόσμιο χάρτη, έχει υψώσει το ανάστημά της σ’ όλους τους Παγκόσμιους Πολέμους και έχει πει το μεγάλο «όχι».