Kαι πάλι ο… Μπαμπούλας!

Ουδεμία, ομοίως, επιφύλαξη μπορεί να υπάρχει για τις προθέσεις της κυβέρνησης και του χειριζόμενου το θέμα κ. Στ. Κοντονή.

Οι διαπιστώσεις, ωστόσο, δεν αναιρούν τη δεδομένη πραγματικότητα.

Μέλος της FIFA ή της UEFA δεν γίνεσαι με το… ζόρι!

Κατά συνέπεια, αποδέχεσαι -πλήρως και ανεπιφύλακτα- καταστατικό, κανονισμούς και οτιδήποτε συναφές.

Με απλά λόγια, δεν μπορείς να είσαι μέλος της ευρωπαϊκής ή παγκόσμιας «οικογένειας» υπό όρους και προϋποθέσεις που «εσύ» επιθυμείς ή επιχειρείς να θέσεις.

Το ακριβώς αντίθετο ισχύει…

Το ίδιο, άλλωστε, ισχύει και για τις εγχώριες διοργανώσεις

Η συμμετοχή σε αυτές συνιστά «σύμβαση προσχώρησης».

Όλα τα παραπάνω ούτε καινούργια είναι ούτε και γράφονται για πρώτη φορά.

Κατά συνέπεια, η εξέλιξη ήταν προδιαγεγραμμένη και μόνο έκπληξη δεν αιτιολογούν.

Ως εκ του περισσού, ωστόσο, και επιεικώς «άκομψες» οι δηλώσεις του κ. υφυπουργού ότι FIFA – UEFA θέλουν να… συντηρήσουν το καθεστώς «σήψης» κ.λπ.

Εμείς είμαστε που κάνουμε… εξαγωγή της κρίσης του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Συμπερασματικά, το πρόβλημα εκ των «έσω» και μόνο μπορεί να λυθεί.

Άλλως η λύση να… επιβληθεί!

Να θελήσει, δηλαδή, η ΕΠΟ να τροποποιήσει το καταστατικό της (ή και να «υποχρεωθεί» να το… θελήσει).

Έτσι έχουν τα πράγματα, με την επιφύλαξη, βεβαίως, και της δυνατότητας. πρόσκαιρης, έστω, αλλαγής στη σύνθεση του Δ.Σ της ΕΠΟ, υπό την έννοια προηγούμενης σχετικής απόφασης της Δικαιοσύνης -ύστερα από την άσκηση προσφυγής -προκειμένου να κηρυχθεί το ΔΣ έκπτωτο, για συγκεκριμένες παραβάσεις του νόμου ή και του καταστατικού της.