Παραμένει η θηλιά του Ασφαλιστικού

Όταν, παρά τη μνημονιακή… σφαγή, όχι μόνο παραμένει το πρόβλημα αλλά απειλούνται και νέες περικοπές στις συντάξεις και στις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες λόγω της οικονομικής ασφυξίας, αυτονόητο είναι το ερώτημα: Τελικά πόσα χρειάζονται για να υπάρξει ένα ανθρώπινο ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο θα εξασφαλίζει ένα αξιοπρεπές επίπεδο ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης στον έλληνα εργαζόμενο και στον συνταξιούχο, για να μη ζει με την ανασφάλεια αν τον επόμενο μήνα η σύνταξή του θα είναι μειωμένη και η συμμετοχή του στα φάρμακα αυξημένη. Αυτό που διαπιστώνει κανείς, έχοντας την εμπειρία των τελευταίων 40 χρόνων, είναι ότι ποτέ καμία κυβέρνηση δεν είχε σαφή εικόνα για το κόστος λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Καλά, τόσο δύσκολο είναι; Δεν μπορεί να λειτουργούν έτσι, με το «βλέποντας και κάνοντας», και οι άλλες χώρες. Ας αντιγράψουν, επομένως, ένα σύστημα από έξω, η δαπάνη του οποίου θα είναι εκ των προτέρων γνωστή, για να μη ζει στην ανασφάλεια ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος.