Ασπόνδυλα όντα
Ποιοι μιλάνε, όμως; Ποιοι κατακρίνουν, πότε με ακατασίγαστη σφοδρότητα και πότε με ειρωνείες και σαρκασμούς, τη σημερινή κυβέρνηση; Αυτό το αντιπατριωτικό συνονθύλευμα είναι που καταπάτησε πλειστάκις το Σύνταγμα της χώρας, εξευτέλισε ανενδοίαστα τη Βουλή των Ελλήνων και υπέθαλψε, παραβιάζοντας κατάφωρα εμπεδωμένους νόμους και ηθικές αξίες, τις κλεπτοκρατικές ελίτ σε Ελλάδα και Ευρώπη, με την αναίσχυντη βοήθεια των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης (ΜΜΑ). Τα γνωρίζει αυτά και ο τελευταίος Έλληνας –απένταρος σε μεγάλο ποσοστό άλλωστε– γι’ αυτό τους βδελύσσεται όλο και περισσότερο.
Η γερμανοευρωπαϊκή ένωση, με επικεφαλής τη μισητή Μέρκελ και τον μισητότατο Σόιμπλε –τον χαρακτηρισμό τον επιβεβαιώνει πανηγυρικά ο Μιχάλης Ιγνατίου σε δημόσιες δηλώσεις του– έχουν τον χαβά τους και εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν με τιμωρητικές διαθέσεις. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται σκληρά, χωρίς να αγνοεί τις… αγαθές προθέσεις των συνομιλητών της. Ταυτόχρονα, εργάζεται μεθοδικά για να περιστείλει τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή.
Ήδη έχει επιτύχει μια σημαντική αποκάλυψη με πολιτικό αντίκτυπο. Ο επιχειρηματίας Λεωνίδας Μπόμπολας, ένας από τους δύο γιους του περιβόητου Μπόμπολα, χρωστάει στο ελληνικό κράτος 1.866.000 ευρώ και θα πληρώσει πάραυτα το εν λόγω ποσό. Όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι το μόνο ηχηρό όνομα που θα πιάσει η δαγκάνα των οικονομικών αρχών. Θεωρείται βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλα μεγαλύτερα ψάρια που θα αποφέρουν στο Δημόσιο ανακουφιστικότερα ακόμα ποσά.
Η λίστα Λαγκάρντ –σημαντικότατη απόχη για τέτοια ψάρια– είναι, φαίνεται, αγελάδα με αστείρευτο γάλα. «Αν μας δοθεί λίγος χρόνος, αυτή η χώρα στον τομέα της διαφθοράς θα είναι άλλη χώρα και θα μου το θυμηθείτε», είχε επισημάνει πρόσφατα στη Βουλή ο υπουργός Επικρατείας κατά της Διαφθοράς Παναγιώτης Νικολούδης. Και το σπουδαιότερο: Ο κ. Νικολούδης έχει στείλει σε εφορίες και ΣΔΟΕ πάνω από 5.500 ζουμερές υποθέσεις που ελέγχονται για μεγάλη φοροδιαφυγή, από τις οποίες μέχρι τέλος του χρόνου θα πρέπει να εισπραχθούν τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ.
Την Πέμπτη η «Εφημερίδα των Συντακτών» τονίζει, μεταξύ πολλών άλλων, και τα ακόλουθα: «Στην ”ομπρέλα” του Ομίλου Μπόμπολα συγκεντρώνονται εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις κατασκευές, ενώ τα τελευταία χρόνια υπάρχει στροφή προς τη διαχείριση απορριμμάτων και την ιδιωτικοποίηση των νερών. Τελευταία επιχειρεί είσοδο στον τομέα της παραγωγής ενέργειας. Ιδιαίτερη δυναμική αναπτύσσεται και στον τομέα των λατομείων, όπου ο όμιλος ελέγχει το 60% των επιχειρήσεων της χώρας, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τις Σκουριές. Με σπουδές πολιτικού μηχανικού, ο τριτότοκος γιος του Γ. Μπόμπολα δραστηριοποιείται από το 1988 στις κατασκευές και από το 1998 είναι διευθύνων σύμβουλος της ”Ελλάκτωρ”, αφήνοντας τον τομέα των μέσων ενημέρωσης στον αδελφό του, Φώτη».
Από τα προαναφερθέντα προκαλεί εύλογη εντύπωση ότι ο Όμιλος Μπόμπολα δημιουργεί λατομείο στις Σκουριές. Προς τι, άλλωστε; Δεν υπονοώ κάτι το συγκεκριμένο, αλλά προβληματίζομαι έντονα. Και μόνο η αναφορά στο τοπωνύμιο «Σκουριές» συνδέεται συνειρμικά στο μυαλό πολλών συμπολιτών μας με τη φαυλότητα και την αισχροκέρδεια. Κατά τα άλλα, επιθυμώ να θυμίσω ότι ο Γιώργος Μπόμπολας ήταν στα νιάτα του ακραιφνής κομμουνιστής και τον θαύμαζα απεριόριστα. Αργότερα, όταν είχα αρθρογραφήσει για ένα διάστημα στο «Έθνος» (που τελούσε υπό την ιδιοκτησία του), τον βίωσα ως απεχθή δικτατορίσκο που έδινε δεξιά και αριστερά διαταγές.
Τα ασπόνδυλα όντα, που μετατρέπονται ευκολότατα είτε σε καλοκάγαθα σπουργιτάκια είτε σε αιμοσταγή όρνεα, έχουν τη δυνατότητα να κυριαρχούν σχεδόν πάντα. Και αυτό επειδή λειτουργούν με το ένστικτό τους, χωρίς να στερούνται και διανοητικών ικανοτήτων. Αυτό το είδος των ανθρώπων διαθέτουν προσαρμοστικότητα στις εναλλασσόμενες περιστάσεις και αρπάζουν αμέσως κάθε ευκαιρία που τους προσφέρεται, ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ταπεινωτική. Πρόκειται για άτομα κατάπτυστα και χαμερπή, αλλά ταυτόχρονα είναι κατά μία έννοια και αξιοζήλευτα. Έχω γνωρίσει στη ζωή μου αρκετά από δαύτα. Τα περισσότερα δραστηριοποιούνται στον χώρο της πολιτικής. Στον ευρύτατο χώρο της πολιτικής. Όχι μόνο, δηλαδή, στο πλαίσιο πολιτικών κομμάτων και κοινοβουλευτικών ή δημοτικών διαδικασιών. Αλλά σε οποιοδήποτε επάγγελμα και να ασκούν. Εννοώ το πολιτεύεσθαι ως τρόπο μεγιστοποίησης της επιρροής τους, η οποία μεταφράζεται σε παντός είδους υλικά αγαθά. Αυτά, υποθέτω, θα τα διδάσκει έμμεσα ο μισητότατος Σόιμπλε, αυξάνοντας το ποσοστό των θαυμαστών του. Πρόκειται για θαυμαστές που είναι κατά κανόνα ευτελούς ποιότητας φυράματα.