Μέτρα που διασφάλιζαν τα σύνορά μας από την παράνομη είσοδο μεταναστών αποδυναμώθηκαν
«Τον Μάρτιο 2008 συμμετείχα, ως υπουργός Εσωτερικών, στην Υπουργική Σύνοδο στη Λουμπλιάνα, με θέμα τη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναδεικνύοντας, με την παρέμβασή μου, την ανάγκη μετεξέλιξης του FRONTEX σ’ ευρωπαϊκό οργανισμό κατά το πρότυπο της EUROPOL, και θέτοντας, ταυτοχρόνως και επιτακτικώς, για πρώτη φορά, το ζήτημα της προστασίας των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2008 σε ευρωπαϊκό κείμενο γίνεται αναφορά στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι τα εθνικά σύνορα των κρατών-μελών -άρα και στα ελληνικά σύνορα-, τα οποία πρέπει να θωρακισθούν με κοινές προσπάθειες, μέσω εντατικότερων και ουσιαστικότερων ελέγχων, ιδίως στο πλαίσιο δράσης του FRONTEX.
Όπως είναι φανερό, το σημείο αυτό του Συμφώνου κλείνει πολλές από τις επικίνδυνες “τρύπες” που είχαν, δυστυχώς, ανοίξει στο Ελσίνκι επί ημερών της κυβέρνησης Κ. Σημίτη. Αφετηρία για αυτήν την εξέλιξη υπήρξε η επιστολή του τότε πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή προς τον πρόεδρο της Επιτροπής κ. Barroso, στις 14/10/2008, με την οποία τέθηκε το ζήτημα της άμεσης εφαρμογής του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο και της πλήρους ενεργοποίησης του FRONTEX ως προς την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα και των ελληνικών συνόρων».
«Καθοριστικής σημασίας ήταν η επίσκεψη του αρμόδιου Επιτρόπου J. Barrot στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2009, όπου όχι μόνο στήριξε ευθέως την Ελλάδα και διασφάλισε την κοινοτική συμπαράσταση -και οικονομική- για το μέλλον, αλλά καταδίκασε ευθέως και απεριφράστως την Τουρκία ως προς την έναντι της Ελλάδας συμπεριφορά της στον τομέα της παράνομης μετανάστευσης.
Είχαν μπει λοιπόν όλες οι βάσεις και για την πλήρη -και με ευρωπαϊκή πλέον υποστήριξη- εφαρμογή και της Συμφωνίας Παπανδρέου – Τζεμ ως προς την επανεισδοχή των παράνομων μεταναστών που προέρχονται από την Τουρκία. Και αυτό όταν το ΠΑΣΟΚ, ως το 2004, δεν είχε κάνει τίποτε για την ουσιαστική ενεργοποίηση της Συμφωνίας αυτής. Και το μείζον: Ενώ πλέον η Τουρκία, και με ευρωπαϊκή πίεση, βρισκόταν με την “πλάτη στον τοίχο”, τον Ιούλιο του 2010, κατά την επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού κ. Τ. Ερντογάν στην Αθήνα, ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, υπέγραψε με τον τούρκο ομόλογό του τροποποίηση της Συμφωνίας αυτής -που την ονόμασαν “επικαιροποίηση”- με την οποία ουσιαστικά η Συμφωνία αποδυναμώθηκε. Διότι και μπήκε “πλαφόν” επιστροφής μόνο 1.000 παράνομων μεταναστών κατ’ έτος (!) και ως πύλη επανεισδοχής ορίσθηκε όχι πια το λιμάνι της Σμύρνης, όπως αρχικώς προβλεπόταν, αλλά “γειτονικό λιμάνι”, χωρίς περαιτέρω σαφή προσδιορισμό.
Τέλος, υπενθυμίζω εκ νέου ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ως το 2004, δεν είχαν οργανώσει ούτε ένα σύγχρονο κέντρο φιλοξενίας για τους παράνομους μετανάστες. Υπήρχαν σε διάφορα σημεία της χώρας (π.χ., Μυτιλήνη, Σάμος κ.λπ.) τα “κολαστήρια”, που οι ίδιοι υποκριτικά κατήγγελλαν στη συνέχεια! Αντιθέτως, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιούργησε σειρά σύγχρονων κέντρων φιλοξενίας παράνομων μεταναστών, για να μπορεί η χώρα να αποφύγει τον διεθνή διασυρμό, στον οποίο την είχαν οδηγήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ». «Η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης των χερσαίων συνόρων μας οδήγησε στην “Κερκόπορτα” του Έβρου, από την οποία έφτασαν να εισέρχονται στο έδαφός μας ως και 500 παράνομοι μετανάστες ημερησίως!
Οι ασκήσεις επί χάρτου του κ. Μ. Χρυσοχοΐδη συνεχίσθηκαν από τον διάδοχό του κ. Χρ. Παπουτσή, μετά την “άτακτη φυγή” -μπρος στην τραγική αποτυχία που ήδη διαφαινόταν- του πρώτου από το υπουργείο της οδού Κατεχάκη. “Ασκήσεις επί χάρτου” που εμφανίσθηκαν είτε με τη μορφή ψήφισης φλύαρων και, κατά μεγάλο μέρος, ανεφάρμοστων διατάξεων, που απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα στο μέλλον. Είτε με τη μορφή του “Φράχτη στον Έβρο” (!), ο οποίος ήδη παραπέμπει στο Γεφύρι της Άρτας».