Κανένα ευρώ δεν ενώνει τους λαούς…
// Ιβάν πώς ήρθες στην Ελλάδα;
Ήρθα δέκα χρόνων μαζί με τη μητέρα μου, η οποία ήταν διαζευγμένη και αποφάσισε να κάνει το διδακτορικό της στη Φιλοσοφική Αθηνών. Ζούσαμε στη φοιτητική εστία, σ’ ένα κέντρο πολιτισμού, που είναι μέσα στη φύση. Για μένα όλο αυτό ήταν σαν παραμύθι. Τελείωσα τις σπουδές μου στην Ελλάδα και έδωσα εξετάσεις στην Ανωτέρα Επαγγελματική Σχολή Χορού του υπουργείου Πολιτισμού. Είμαι 29 χρονών. Από τότε δουλεύω συνέχεια. Με τον Φωκά Ευαγγελινό, την Άννα Βίσση, τη Μαρινέλλα, τον Μαζωνάκη, τον Γιάννη Κακλέα. Δούλεψα στη Λυρική Σκηνή Αθηνών, στην παράσταση «Τρωικός Πόλεμος» στο «Παλλάς» με τη Δούκισσα Νομικού, πήρα μέρος στην παράσταση «Βάτραχοι» αλλά και στο σόου του Mega «Just the two us». Φέτος έχω τη μεγάλη ευτυχία να παίζω στην επιτυχημένη σειρά «Κάτω Παρτάλι» του Λευτέρη Παπαπέτρου αλλά και στη θεατρική παράσταση «Ο Βιολιστής στη Στέγη» με τον Γρηγόρη Βαλτινό.
// Η οικογένειά σου έζησε τον πόλεμο στην Κριμαία;
Ο λαός της Κριμαίας έκανε δημοψήφισμα και επέλεξε την ένωση με τη Ρωσία. Επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον 32χρονο αδερφό μου, τον Μιχάλη, ο οποίος έχει σπουδάσει οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ στην Ελλάδα και νομικά στην Ουκρανία και με ενημέρωσε ότι σχεδιάζει να πολιτευτεί με το νέο καθεστώς. Η ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία μονό ως γιορτή μπορεί να εκληφθεί, καθώς είναι το πιο φυσιολογικό. Η Κριμαία επί 400 χρόνια αποτελούσε έδαφος της Ρωσίας και η επέμβαση ξένων δυνάμεων στα εσωτερικά της θα ήταν μόνο για κακό, για να ανάψει η σπίθα του πολέμου που θα εξυπηρετούσε τα παγκόσμια συμφέροντα.
// Πώς βλέπεις την οικονομική κρίση στην Ελλάδα;
Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα μπροστά στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την κατάρρευση του κομμουνισμού. Εκεί η οικογένειά μου διαλύθηκε ολοσχερώς από τη φτώχεια. Στην Ελλάδα, αν θες να δουλέψεις, θα δουλέψεις. Χρειάζεται στην Ελλάδα να επαναπροσδιοριστούν τα πράγματα σε σχέση με την ύλη, την παιδεία και την ευτυχία. Είμαι χριστιανός ορθόδοξος και πιστεύω ότι με τη δύναμη του Θεού όλα θα πάνε καλά.
// Πολλά τα μηνύματα που περνά η παράσταση «Ο Βιολιστής στη στέγη», που κλείνει φέτος πενήντα χρόνια ζωής. Προσφυγιά, ο τίμιος γαλατάς με τις πέντε ανύπαντρες κόρες, η αγάπη που τρέφει για τη γυναίκα του. Τι σε συγκλονίζει περισσότερο;
Όταν βλέπουμε τον ήρωα πάνω στη στέγη του σπιτιού του να παίζει βιολί. Παίζει μουσική ισορροπώντας πάνω στη στέγη. Έτσι πρέπει να κάνει και ο καθένας μας. Με αισιοδοξία να δέχεται τις όποιες αλλαγές στη ζωή του, να θυμάται και τα καλά που του χάρισε ο Θεός στο παρελθόν και να προσέχει να μην γκρεμοτσακιστεί. Υπάρχει μια σκηνή στην παράσταση όπου οι άνδρες χορεύουν τον χορό των μπουκαλιών σ’ έναν γάμο. Βάζουν μπουκάλια στο κεφάλι τους και χορεύουν προσπαθώντας να μην τα σπάσουν. Είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να διατηρηθεί στη ζωή χωρίς να χαθεί. Η ζωή έχει εμπόδια, δίνει μαθήματα, σε φτάνει στα όριά σου. Κάποιες στιγμές κάνεις υπομονή και αποδέχεσαι τις δοκιμασίες. Λέμε στη Ρωσία: «Θεέ μου, μη μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω». Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο άνθρωπος έχει φοβερές δυνάμεις.
// Ποια είναι η μεγαλύτερη αξία για σένα;
Νομίζω για όλους τους λαούς είναι και θα είναι η ελευθερία. Για αυτή έχει χυθεί αίμα. Η μεγαλύτερη αξία στη ζωή του ανθρώπου. Ο Αϊνστάιν έλεγε πως ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει με ρόπαλα, με βαρβαρότητα. Για μένα είναι τρομοκρατία αυτό που ασκεί η παγκοσμιοποίηση στους λαούς. Θέλουν να μας κάνουν σκλάβους οικονομικά. Να μας ελέγχουν με το χρήμα. Μα είναι δυνατόν; Ποια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη; Κανένα ευρώ δεν ενώνει λαούς, μόνο ο σεβασμός στην ιστορία και τον πολιτισμό του άλλου. Την Ελλάδα, λόγω της θέσης της, η οποία είναι προνομιούχα γεωστρατηγικά, οι μεγάλες δυνάμεις τη θέλουν υποβαθμισμένη και ελεγχόμενη. Η ΕΕ, που έγινε σκλαβιά, θα κρίνει τον έλληνα πρωθυπουργό για το ταξίδι του στη Ρωσία; Ο βυζαντινός αυτοκράτορας έφερε την Ορθοδοξία από το Βόσπορο στο Κίεβο. Οι λαοί μας έχουν κοινή θρησκεία. Δεν ξέρω, αλλά οι Ευρωπαίοι πρέπει να σκεφτούν τους αγώνες που έχει δώσει η Ελλάδα, από τους Πέρσες μέχρι τους Τούρκους και τους Ναζί. Έχουν χύσει αίμα.
// Τι ρόλο παίζει το χρήμα για σένα;
Είναι ένα μέσο για να ζεις με αξιοπρέπεια. Μέχρι εκεί. Με την κρίση οι Έλληνες έχουν γίνει καλύτεροι άνθρωποι. Η οικογένεια και η αγάπη ήρθαν πάλι στο επίκεντρο της ζωής του Έλληνα, αξίες σημαντικές για την ισορροπία του ανθρώπου. Στη ζωή ο καθένας είναι πάνω σε μια άμαξα και παίρνει τον δικό του δρόμο. Μπορεί όμως στο μονοπάτι του να περάσει μια άλλη άμαξα με έναν άλλο αναβάτη και οι δύο τους να συμπορευθούν. Συνταξιδιώτες. Και δεν μιλάω για την υπερβολή του έρωτα. Ο έρωτας σε πάει στα άκρα, σε βραχυκυκλώνει. Είναι μια πλημμύρα, μια φούσκα. Υπερβολική χαρά, υπερβολική λύπη. Είναι μια εξάρτηση. Τα άκρα είναι παιδικό συναίσθημα. Η μέση οδός, το μέτρο, θέλουν ωριμότητα. Για να αγαπήσεις πρέπει να ωριμάσεις.