Προσοχή στους θεσμούς

Με αυτά τα δεδομένα, ποιες είναι οι γνώσεις περί τη νομική επιστήμη του «κρίνοντος νομικά» βουλευτή κ. Κικίλια, ο οποίος, κατά πληροφορίες μου, έχει σπουδάσει Ιατρική (δεν γνωρίζω τις πρακτικές ιατρικές επιδόσεις του) και έχει διαπρέψει, προ της ενασχολήσεώς του με την πολιτική, και ως μπασκετμπολίστας; Θα ήθελα να τις πληροφορούμασταν εγώ και οι αναγνώστες. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν η απάντηση ήταν καταφατική, η κρίση του θα ήταν πολύ εποικοδομητική και υπολογίσιμη, όπως και επωφελής, αφού θα προερχόταν από γνώστη και ειδικό επί του θέματος. Φανταστείτε εμένα, κύριε Κικίλια, που στερούμαι ιατρικών και τεχνικών γνώσεων, να αποφαίνομαι επί παρομοίων θεμάτων, και μάλιστα δημόσια. Με αυτό δεν απεμπολώ την αρχή «και οι κρίνοντες κρίνονται». Κάθε άλλο. Αλλά υπό την απαραίτητη προϋπόθεση. Αν η σχετική απόφαση που επικαλείσθε είναι εσφαλμένη -ούτε και ο υποφαινόμενος δεν μπορεί να αμφισβητήσει κάτι τέτοιο (αφού ακόμη δεν γνωρίζω το σκεπτικό της)-, υπάρχουν και θεσμοθετημένα ανώτερα δικαστήρια τα οποία, κατόπιν ασκήσεως ενδίκου μέσου, μπορούν να αποφανθούν περί αυτού.

Ζούμε σε μια Πολιτεία η οποία έχει Σύνταγμα και νόμους, που πρέπει να εφαρμόζονται και έτσι να διαμορφώνεται η έννομη τάξη, μέσα στην οποία ζούμε. Δεν υπερασπίζομαι κανέναν. Μακριά από μένα κάτι τέτοιο. Το ρήμα «ντρέπομαι» όμως, το οποίο χρησιμοποιήσατε δημόσια, κύριε βουλευτά, για μια δικαστική απόφαση που εκδόθηκε μεταξύ δύο πολιτικών προσώπων, είναι πολύ βαρύ για τον θεσμό της Δικαιοσύνης και της τρίτης συνταγματικής εξουσίας. Τι θα πει ο απλός συνάνθρωπός μας στις εσχατιές της πατρίδας μας; Μήπως -και έτσι είναι- θα επέλθει κλονισμός της εμπιστοσύνης στους θεσμούς (καθότι το λέει και ένας βουλευτής);

Οι καιροί που διανύουμε είναι δύσκολοι και κρίσιμοι. Το λέτε καθημερινά εσείς οι πολιτικοί, και μάλιστα με αλληλοσυγκρουόμενες κάθε φορά έννοιες, και ο απλός πολίτης δυσκολεύεται στο ποιον να πιστέψει. Απλοποιήστε λοιπόν, όσο μπορείτε, αυτά που μας λέτε στα ΜΜΕ καθημερινά, για να μπορούμε κι εμείς, χωρίς διάχυση της προσοχής μας σε πολλά (και μη αναγκαία), να περιορισθούμε στη γνώση για τα απαραίτητα. Η Δικαιοσύνη (όπως και η Εκκλησία και τα πανεπιστήμια) αυτοδιοικείται. Αν έσφαλαν οι δικαστές που δίκασαν την περί ης ο λόγος υπόθεση, η κρίση τους αυτή θα διορθωθεί από ανώτερους δικαστές. Κι αν είναι πειθαρχικώς διωκτέο, πάλι από τους ανωτέρους τους θα τιμωρηθούν. Οι εκπροσωπούντες τους θεσμούς «καλό θα είναι να περιορισθούν στα του οίκου τους» πρώτα.

Θα ήθελα να ρωτήσω τον βουλευτή Κικίλια, χρόνια τώρα, κυρίως από πενταετίας, που είναι σε εφαρμογή και τα Μνημόνια, με τον ίδιο να είναι μνημονιακός βουλευτής, και οι πολίτες, ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση, έχουν στραφεί επανειλημμένως κατά του ισχύοντος πολιτικού συστήματος, χρησιμοποίησε για αυτό (το σύστημα), όπως έκανε για την απόφαση, το προαναφερθέν «ευγενές» ρήμα «ντρέπομαι»; Έστω και θεωρητικά; Και να πει «δεν το αποδέχομαι»; Δεν γνωρίζω, αλλά πολύ θα ήθελα να το μάθουμε εγώ και οι αναγνώστες. Στα ΜΜΕ πρέπει να λέγονται όλα, και όχι μερικά, ιδιαίτερα από τους εθνοπατέρες μας. Αυτό, άλλωστε, επιβάλλει και η Δικαιοσύνη, την οποία όμως επικαλούμεθα συχνά μόνο κατά περίπτωση…