Ο ρόλος της εξωτερικής πολιτικής στις διαπραγματεύσεις για το χρέος

Ο πρωθυπουργός, ως γνωστόν, προκάλεσε πρόσφατα μια συζήτηση στη Βουλή ζητώντας τη στήριξη όλων των κομμάτων στις προσπάθειες που η κυβέρνηση καταβάλλει έναντι των απαιτήσεων των δανειστών, οι οποίοι δεν φαίνεται, προς το παρόν, να υποχωρούν από τις θέσεις τους. Οι στόχοι των δανειστών κρίνεται ότι είναι περισσότερο πολιτικοί παρά οικονομικοί. Διεθνούς φήμης οικονομολόγοι συμφωνούν στην εκτίμηση ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο, ότι η πολιτική λιτότητας έχει αποτύχει και ότι η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει στα όρια της επιβίωσης. Και όμως οι δανειστές επιμένουν στην εφαρμογή μιας αποτυχημένης συνταγής. Σε αυτό το bras de fer με τους δανειστές, η κυβέρνηση διαθέτει δύο ισχυρά όπλα. Τη στήριξη που παρέχεται από μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού και, σε ήσσονα βαθμό, της δυνατότητας αναζήτησης ερεισμάτων και σε χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα πλαίσια αυτά επιδεικνύει μια έντονη διπλωματική δραστηριότητα με συνεχείς πρωθυπουργικές και άλλες επισκέψεις σε χώρες με διεθνή ρόλο και επιρροή. Προ ημερών ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών, επισκέφθηκαν το Πεκίνο. Την Τετάρτη 8 Απριλίου, ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε τη Μόσχα, όπου η ελληνική αντιπροσωπεία είχε μακρά συνάντηση με τον Πρόεδρο κ. Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι πρώτες εκτιμήσεις από την ελληνορωσική αυτή συνάντηση, κρίνονται θετικές. Η κινητικότητα αυτή της ελληνικής κυβέρνησης στοχεύει σε εξασφάλιση πόρων, επενδύσεων, προσέλκυση τουριστών, αγοράς ενέργειας σε καλύτερες τιμές αλλά και συμμετοχή στους σχεδιαζόμενους ή υπό κατασκευή αγωγούς φυσικού αερίου. Οι ξένες επενδύσεις δεν συνιστούν απλές οικονομικές εξισώσεις, δημιουργούν αλληλοεξαρτήσεις. Η επενδύτρια χώρα ενδιαφέρεται και ασκεί επιρροή για σταθερότητα στη χώρα όπου επενδύει επηρεάζοντας και ξένους παράγοντες. Θα καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να εξασφαλίσει τα επιδιωκόμενα, ήτοι, οικονομική και διπλωματική στήριξη από Κίνα και Ρωσία, και με ποια ανταλλάγματα; Οι σχέσεις μεταξύ κρατών διέπονται μόνο από συμφέροντα και όχι από φιλίες. Για πολλούς και ποικίλους λόγους η ελληνοκινεζική και ελληνορωσική συνεργασία αναμένεται να προχωρήσουν και επιβάλλεται να προχωρήσουν. Στο θέμα της ενεργειακής συνεργασίας -και δη εκείνο των αγωγών- πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερα υπόψη το γεωπολιτικό στοιχείο και η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας. Η ματαίωση κατασκευής τριών μέχρι τώρα αγωγών για τη μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη είναι ενδεικτική. Σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά έναντι της Ελλάδος και της σημερινής κυβέρνησης των δυτικών συμμάχων και ιδιαίτερα των κοινοτικών, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, είναι βέβαιο ότι στην ιστορία της πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα καταγραφεί ως ΠΑΡΑΚΜΗ των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών. Πώς είναι δυνατό να σημειώνεται τόσο απροκάλυπτη επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας – μέλους με απαιτήσεις όπως τον σχηματισμό κυβέρνησης από κόμματα της αρεσκείας τους ενάντια στην εκδηλωθείσα θέληση του ελληνικού λαού και των επιλογών του πρωθυπουργού; Οι έννοιες Δημοκρατία, Ισότητα, Εθνική Κυριαρχία, Αλληλεγγύη -ακρογωνιαίοι λίθοι της ευρωπαϊκής πνευματικής παράδοσης- παραμερίζονται και υποχωρούν προς εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων. Η Ελλάδα υφίσταται μια πρωτόγνωρη, άδικη μεταχείριση. Γίνεται, δε, ακόμη πιο άδικη επειδή, όπως γράφει ο Θουκυδίδης στην περίπτωση της Αθήνας έναντι των συμμάχων της, προέρχεται από υποτιθέμενους ίσους.