Οι αντίπαλοι του κατεστημένου εξοντώνονται

Ο Χριστός «κρεμάται επί ξύλου» μαζί με δύο ληστές. Εκεί τον οδήγησαν οι ισχυροί άρχοντες του καιρού εκείνου, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Και απόλυτα δίκαιο το παράπονο του Χριστού, όπως το διατυπώνει ο υμνογράφος, «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος, αντί του αγαπάν με, σταυρώ με προσηλώσατε». Παράπονο του κάθε κοινωνικού αγωνιστή που βρήκε πρόωρο και άδικο θάνατο. Σε όλες τις εποχές οι αντίπαλοι του εκάστοτε κατεστημένου πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα. Με το νόμισμα της εξόντωσης. Ούτε ο Χριστός απέφυγε αυτήν την ανταμοιβή για όσα έπραξε.

Η εβδομάδα που πέρασε, η Μεγάλη Εβδομάδα, αποτυπώνει σχεδόν ολόκληρη τη διαδρομή του Χριστού. Τη θριαμβευτική είσοδό του στην Ιερουσαλήμ, με το πλήθος των κατοίκων της να στρώνει τους δρόμους με βάγια και να ζητωκραυγάζει για την έλευση του ευεργέτη και κοινωνικού αγωνιστή. «Ευλογημένος ο ερχόμενος», αναφωνούσε ο λαός. Αυτός ο ίδιος λαός ύστερα από τέσσερις ημέρες θα μεταστραφεί και οργισμένος θα φωνάζει στον ρωμαίο ηγεμόνα, τον Πόντιο Πιλάτο: «Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν». Το ευμετάπειστον ενός απαίδευτου όχλου, που πέφτει θύμα των πληρωμένων καθοδηγητών-διαφωτιστών, που στην πραγματικότητα είναι ελεεινοί σκοταδιστές και επαγγελματίες της παραπλάνησης των λαών. Αυτόν τον ρόλο παίζουν και οι σημερινοί χρυσοπληρωμένοι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, σε ρόλο υποστηρικτή του συστήματος, με στρέβλωση της αλήθειας και υπερβολικό σκοταδισμό. Τη Μεγάλη Πέμπτη παρουσιάζεται η προδοσία του Χριστού «αντί τριάκοντα αργυρίων» από τον πληρωμένο μαθητή του, τον Ιούδα. Και στη συνέχεια η παρωδία της δίκης και της καταδίκης σε θάνατο. Και η σταύρωση στον λόφο του Γολγοθά. Εκεί παρέδωσε το πνεύμα.

Ναι, ο Χριστός υπήρξε από μικρή ηλικία αμείλικτος διώκτης του κατεστημένου. Είναι αυτός που σε παιδική σχεδόν ηλικία πήρε το μαστίγιο και κυνήγησε τους εμπόρους από τον Ναό του Σολομώντα, που εκμεταλλεύονταν την ευσέβεια των πιστών. Υπέροχο και ανεπανάληπτο το «κατηγορώ» του εναντίον του κατεστημένου. «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον». Έχουμε και τις παραβολές του τελώνου και του Φαρισαίου που προσεύχονταν στον ναό και του άφρονος πλουσίου που συσσώρευε πλούτο, με το αμείλικτο ερώτημα: «Α δε ητοίμασες τίνι έσται;». Εντάσσονται όλα στον αγώνα κατά του διεφθαρμένου οικονομικού κατεστημένου. Ο Χριστός δίδαξε αγώνα κατά της διαφθοράς και της αδικίας στην οικονομική ζωή και μεταρρυθμίσεις. Δεν έφτιαξε λίστες μεταρρυθμίσεων, αλλά χτύπησε χωρίς οίκτο τους ληστές της κοινωνίας.

Η κάθε εποχή έχει το δικό της κατεστημένο, το δικό της πολιτικό και οικονομικό σύστημα και τη δική της τάξη πραγμάτων. Και φυσικά τα δικά της προβλήματα αλλά και τους αγνούς οραματιστές και κοινωνικούς αγωνιστές. Η σημερινή εποχή έχει, δυστυχώς, ένα απαίσιο και απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα, που έχει θεοποιήσει το κέρδος, την προστυχιά, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, με τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας ελάχιστης μειοψηφίας. Είναι η «νέα τάξη πραγμάτων», όπως τη διέπλασαν τα σχέδια του Ρίγκαν και της Θάτσερ και την εμπέδωσε ο Μπους (υιός) κατά τη διάρκεια της προεδρικής του θητείας. Φυσικά έχουμε και σήμερα ορισμένους ευγενείς οραματιστές, σαν σταγόνες στον ωκεανό όμως! Και οι προσπάθειές τους γρήγορα και εύκολα εξουδετερώνονται και τελικά οι ηγέτες αυτοί περνάνε στο περιθώριο από το σύστημα ή και εξοντώνονται. Τα οράματα και οι προσπάθειες του Προέδρου Ομπάμα εξουδετερώθηκαν και ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, ο Τσάβες, εστάλη εις τας αιωνίους μονάς. Και σε πολλές άλλες χώρες εμπνευσμένοι ηγέτες εξοντώθηκαν!

Η Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση (1974) και μέχρι σήμερα δεν έχει να παρουσιάσει ηγέτες με κοινωνικά οράματα, αποφασισμένους να συγκρουστούν με το σύστημα για να προσφέρουν υπηρεσίες ανακούφισης της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας. Μεριμνούν περί άλλων πολλών. Έχουμε τουλάχιστον στη χώρα μας απλούς κοινωνικούς αγωνιστές, που να αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη και να προασπίζουν τις νόμιμες και λογικές διεκδικήσεις του κοινωνικού συνόλου; Όχι βέβαια, αγνοί κοινωνικοί αγωνιστές δεν υπάρχουν πλέον. Έχουμε μόνον τους «πυρήνες» των κουκουλοφόρων, τρομοκρατών και αντιεξουσιαστών, που αγωνίζονται για τη διάλυση του κράτους και της κοινωνίας. Καταλήψεις σε πανεπιστήμια, σε δημόσιες υπηρεσίες, εισβολή στη Βουλή, εμπρησμοί και καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας. Τα αιτήματά τους δείχνουν και το ηθικό επίπεδο των οραμάτων τους και τα κίνητρα των τάχα κοινωνικών τους αγώνων. Αγωνίζονται για μερικούς συντρόφους τους οι οποίοι εκτίουν ποινές για εγκλήματα που διέπραξαν. Και δυστυχώς το κράτος, ανήμπορο, υποκύπτει και ικανοποιεί τέτοια αιτήματα (όπως στην περίπτωση της κατάληψης της Νομικής Σχολής) ή καλύπτει τη δράση τους (όπως στην εισβολή στη Βουλή, που χαρακτηρίστηκε «ειρηνική διαμαρτυρία» από την πρόεδρο της Βουλής). Αυτοεξευτελισμός του κράτους, που τελικά θα οδηγήσει σε κρατική παραλυσία. Μερικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα βρίσκονται σε υψηλές κυβερνητικές θέσεις, φαίνεται ότι πάσχουν από οξεία στρέβλωση της αριστερής ιδεολογίας. Αριστερά δεν σημαίνει κατάργηση του κράτους και των θεσμών απονομής δικαιοσύνης και τιμωρίας των εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου. Ευτυχώς που ο πρωθυπουργός κάλυψε απόλυτα τις τόσο σωστές απόψεις του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Πανούση, ενώ δεν είδαμε να περιορίζει τις κατεδαφιστικές δραστηριότητες άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων. Η ορχήστρα δεν παίζει συντονισμένα, κύριε Τσίπρα.

Πάσχα σήμερα και θα ήταν παράλειψη να μην εκφράσουμε στους φίλους αναγνώστες μας θερμές ευχές για οικογενειακή υγεία και χαρά και να ευχηθούμε την Ανάσταση της ελληνικής κοινωνίας, αρχής γενομένης από την Ανάσταση της χιλιοληστευμένης και ερειπωμένης οικονομίας μας.

Καλό Πάσχα!