Έτσι είν’ η Ζωή, και πώς να την αλλάξεις…

Τα δυο λόγια που ακολουθούν, γράφονται με καλή πίστη.

Δεν είναι λόγια της όποιας πολιτικής ουσίας, ούτε λόγια που αναπαράγουν όλα όσα -λιγότερο ή περισσότερο- είναι γνωστά και έχουν τύχει ευρύτατου σχολιασμού, ιδίως το τελευταίο διάστημα.

Η κ. πρόεδρος της Βουλής ευτύχησε να εκλεγεί από τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων της βουλευτών -πριν, ακόμη, συμπληρώσει το 40ό έτος της ηλικίας της- σε ένα από τα ύπατα αξιώματα της χώρας.

Πρόσωπο εξαιρετικά ικανό, με υπερχειλίζουσα προσωπικότητα, λες και βάλθηκε να λειτουργεί «αυτοκαταστροφικά».

Το χειρότερο, ωστόσο, πρέπει να είναι πως ουδόλως θα πρέπει να το υποψιάζεται, έστω.

Όσες και όσοι από το περιβάλλον της μπορούν και θέλουν, οφείλουν να την προστατεύσουν.

Ο σοφός λαός λέει ότι το «έξυπνο» πουλί από τη μύτη πιάνεται, ότι κάποιος θα βρει τον «μάστορά» του, ότι η προσγείωση μπορεί να είναι «ανώμαλη» και άλλα πολλά.

Ο Χάρρυ Κλυνν, πριν από πολλά χρόνια, έγραψε και τραγούδησε το «Δοξάστε με».

Έγραψε και τραγούδησε το «Πόσο… μ’ αγάπησα, πόσο»!

Τη Ζωή δεν μπορείς να την αλλάξεις.

Πρέπει μόνη της να το αντιληφθεί, να το καταλάβει και να το κατανοήσει.

Μόνη να πάρει τις αποφάσεις της, αλλά με τη συμβουλή και την παραίνεση όσων έχουν τη δυνατότητα αλλά και το χρέος να την προστατεύσουν.

Όσο ακόμη δεν είναι αργά…

Σ.