Σε δείπνα μαγειρεύουν βουλευτές τον διάδοχο του αρχηγού της ΝΔ
Οι προσπάθειες εστιάζονται στο να υπάρξει συμφωνία σε ένα πρόσωπο που θα σταθεί απέναντι στον κ. Σαμαρά και θα διεκδικήσει την αρχηγία. Θα πρόκειται, σύμφωνα με τις πληροφορίες, για στέλεχος της νεότερης γενιάς (Ν. Δένδιας, Ευρ. Στυλιανίδης κ.ά.), καθώς εκτιμάται ότι οι «παλαιότεροι» (Ντ. Μπακογιάννη, Δ. Αβραμόπουλος, Β. Μεϊμαράκης κ.ά.) έχουν κάνει τον κύκλο τους και δεν μπορούν να δώσουν τον «αέρα ανανέωσης» που έχει ανάγκη η παράταξη. Στη φάση αυτή -κυρίως λόγω της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα- τα πάντα προχωρούν σε αργούς ρυθμούς, αλλά υπάρχει κινητικότητα σε πολλά επίπεδα, ακόμη και σ’ αυτό της συλλογής υπογραφών. Αν και με τα σημερινά δεδομένα μια επιχείρηση ανατροπής του κ. Σαμαρά φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη, ορισμένοι βουλευτές εκφράζουν την εκτίμηση ότι οι ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις θα δώσουν ώθηση και στο εσωκομματικό πεδίο. Επισημαίνουν μάλιστα την ανάγκη όλα να γίνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται, διότι -όπως τονίζουν- ο χρόνος κυλάει σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας.
Μεταξύ των στελεχών που «βιάζονται» είναι η Ντ. Μπακογιάννη που επιμένει να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας ότι «αν η Νέα Δημοκρατία δεν αλλάξει άρδην, θα ακολουθήσει τ’ αχνάρια του ΠΑΣΟΚ»! Σε πρόσφατες δηλώσεις της τάχθηκε υπέρ της επανίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας, προσθέτοντας ότι η παράταξη «θέλει άλλους ανθρώπους στην ηγεσία». Αναφερόμενη στον κ. Σαμαρά σημείωσε ότι σέβεται «τον αγώνα κάθε ανθρώπου και την ανάγκη προσωπικής δικαίωσης, αλλά η ΝΔ πρέπει να αλλάξει σελίδα». Παραμένει αδιευκρίνιστο αν πίσω από την προσπάθειά της για αλλαγή ηγεσίας κρύβεται η πρόθεσή της να πάρει «πολιτική εκδίκηση» από τον κ. Σαμαρά, όπως φαίνεται να πιστεύουν αρκετά στελέχη ή αν κινητήρια δύναμη είναι η φιλοδοξία της να πετύχει ό,τι δεν κατάφερε στις εσωκομματικές εκλογές του 2009.
Κορυφαία στελέχη πάντως υποστηρίζουν ότι αν η παράταξη αλλάξει αρχηγό δεν πρέπει να παραμείνει στην ίδια γενιά με τη σημερινή ηγεσία, αλλά να πάει στην επόμενη, με το σκεπτικό ότι τα παλαιότερα στελέχη έχουν ιδιαίτερα φορτωμένο το «πολιτικό μητρώο» τους και ως εκ τούτου δεν μπορούν να υπηρετήσουν με αποτελεσματικό τρόπο τον στόχο της αλλαγής.