Ο ένας στους δύο νέους δεν βρίσκει δουλειά!
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας Βασίλης Κορκίδης, παρουσιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας, ανέφερε ότι η μεγαλύτερη… άνθηση των λουκέτων στις μητροπολιτικές αγορές Αθήνας και Πειραιά έγινε τον Σεπτέμβριο του 2013.
Το ποσοστό των λουκέτων κυμαίνεται μεταξύ 27% και 33%, δηλαδή το ένα τρίτο των καταστημάτων κατέβασε ρολά.
Δεν είναι, όμως, μόνο τα λουκέτα. Γιατί τα λουκέτα σημαίνουν και απώλεια θέσεων εργασίας. 743.000 έχασαν τη δουλειά τους την περίοδο 2010 – 2014. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι πάνω από 1 στους 2 νέους είναι άνεργος, το 51,5% των νέων, δηλαδή, δεν βρίσκει δουλειά! Μόνο στον χώρο του εμπορίου οι απώλειες ανέρχονται σε 169.000, με τον κλάδο των κατασκευών να έχει τις μεγαλύτερες απώλειες. Κάτω είναι και ο τζίρος. Στο λιανικό εμπόριο μειώθηκε κατά 25,2%! Η μείωση τον Ιανουάριο ήταν μικρότερη, -18,7%, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ.
Από το 2010 οι μεγαλύτερες απώλειες κύκλου εργασιών εντοπίζονται στους υποκλάδους των καταστημάτων επίπλων – ηλεκτρικών ειδών και οικιακού εξοπλισμού, στις πωλήσεις εκτός καταστημάτων (-42,3% αμφότεροι οι υποκλάδοι), στην ένδυση και στην υπόδηση (-36,1%), στα φάρμακα και στα καλλυντικά (-34,0%) και, τέλος, στα καταστήματα τροφίμων, ποτών και καπνού (-28,9%) παρά την ανελαστική ζήτηση του συγκεκριμένου είδους προϊόντων.
Το δε 2014 τις μεγαλύτερες απώλειες κατέγραψαν τα πολυκαταστήματα (-9,3%), τα καταστήματα τροφίμων, ποτών και καπνού (-6,6%) και τα καταστήματα επίπλων, ηλεκτρικών ειδών και οικιακού εξοπλισμού (-5,1%), με έντονες μάλιστα κατά έτος διακυμάνσεις.
Βραδυφλεγείς βόμβες…
Με δεδομένη την καταστροφή που έχει συμβεί, αυτό που ανησυχεί την Αγορά είναι η αβεβαιότητα που προκαλείται από τη μη επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές. Αυτό επισημαίνει ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Βασίλης Κορκίδης σε δηλώσεις του μετά την παρουσίαση της έρευνας:
«Οι υπόνοιες ρήξης με τους εταίρους είναι βραδυφλεγείς βόμβες στη βάση του όποιου σχεδιασμού προβαίνουν οι επιχειρηματίες, καθώς, όπως καταλαβαίνουμε από τις συναλλαγές μας, στο εξωτερικό έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια σοβούσα κρίση εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας. Υπάρχουν ιδέες και κατευθύνσεις στο εσωτερικό από τους κοινωνικούς εταίρους και τους φορείς της αγοράς που μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν ως προτάσεις προς τα έξω.
Ο «έντιμος συμβιβασμός» χρειάζεται ”ειλικρινείς αμοιβαίες υποχωρήσεις”, αλλά απαιτεί και τη συμμετοχή των εκπροσώπων της κοινωνίας σε αυτές τις διαδικασίες».