Θα κοιτάξουν γύρω τους;

Θυμίζω ότι το 2011 οι εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ διαπίστωναν:

«Πληθωρική κυβέρνηση, άπειρα νομικά πρόσωπα, δεκάδες ανεξάρτητες αρχές, πολυνομία, πανσπερμία δομών, παντελής έλλειψη συντονισμού του κράτους και μια απίστευτη γραφειοκρατία είναι ο υπ’ αριθμόν 1 ανασταλτικός παράγοντας για οποιαδήποτε επένδυση στην Ελλάδα. Τα προβλήματα είναι τόσο σοβαρά όσο το χρέος της χώρας και απειλούν με διάλυση το κράτος. Θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν 15 δισ. ευρώ τον χρόνο μόνο με μια απλούστευση των διαδικασιών κατά 20%! Οι πληθωρικές δομές του κεντρικού κράτους εξυπηρετούν πάνω από 23.000 αρμοδιότητες έχοντας δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας του Δημοσίου και έναν νομοθετικό πληθωρισμό που μπλοκάρει τα πάντα. Η απίστευτη γραφειοκρατία είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών…».

Βρισκόμαστε ήδη στο 2015 και η πρόεδρος της ένωσης Διοικητικών Δικαστηρίων κ. Ε. Γιανναδάκη μας θύμισε πρόσφατα ότι «στις ΗΠΑ έχουν ψηφιστεί μόλις δέκα νόμοι τα τελευταία 250 χρόνια, όταν στην Ελλάδα από το 1975 μέχρι σήμερα, δηλαδή μέσα σε 40 χρόνια, έχουν ψηφιστεί 3.450 νόμοι και έχουν εκδοθεί 115.000 υπουργικές αποφάσεις».

Εν όψει της συζήτησης που έχει ξεκινήσει με τους «θεσμούς», μοιραία αναρωτιέται κανείς τι θα γίνει με τη συντηρούμενη φορολογική ασάφεια «αρχών» σε θέματα όπως ο ΕΝΦΙΑ, οι αντικειμενικές αξίες, το
αφορολόγητο, οι φορολογικοί συντελεστές σε εισόδημα, ΦΠΑ, ΕΦΚ, τεκμήρια, εισφορά αλληλεγγύης, φοροαπαλλαγές, παραγωγικές δαπάνες, αναδρομική φορολόγηση κ.λπ.

Αναρωτιέται, δηλαδή, πόσο θα μας στοιχίσει η νέα συμφωνία…

Ήδη το Ελληνικό Δημόσιο «κατηγορείται» για κρατικό σχέδιο «δεν πληρώνω ιδιώτες» , ενώ από το υπουργείο Οικονομικών εκπορεύονται σκέψεις για φοροπράκτορες διαφόρων τύπων, εν είδει James Bond, ενώ διαρκώς ακούμε ότι σφίγγει ο κλοιός για δεσμεύσεις καταθέσεων και ακινήτων, την ώρα που το Ελληνικό Δημόσιο ακόμη σκέφτεται μια νέα προθεσμία για τις φετινές δηλώσεις φόρου εισοδήματος.

Αυτή η προχειρότητα είναι που παράγει διαρκώς νέες ημερομηνίες δηλώσεων και διευκρινήσεων ή και νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες για εκπρόθεσμες δηλώσεις χωρίς πρόστιμα και φόρους σε 100 δόσεις κ.λπ.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς:

Αυτό το κράτος επιχειρεί να συντηρήσει η νέα παγκόσμια πρωτοτυπία της φορολογούσας αρχής, που προβλέπει την παρακράτηση φόρου 26% για συναλλαγές με «μη συνεργάσιμα κράτη» ή κράτη με «προνομιακό» φορολογικό καθεστώς, λησμονώντας ότι, τουλάχιστον ένα από αυτά, η Κύπρος, ήδη «βγαίνει από το Μνημόνιο» ενώ κανείς δεν διανοήθηκε εκεί τέτοιου είδους κατασκευάσματα φορολογικής αρπαγής;

Γιατί υπάρχει χαρακτηριστική καθυστέρηση σε όλες τις φορο-προεκλογικές υποσχέσεις και μοιραία γίνονται συνειρμοί για, απόλυτη πλέον, εξάρτηση της υλοποίησής τους από τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις;

Θα συνδεθεί η «κατάργηση του ΕΝΦΙΑ» με την κρατούσα άποψη του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου ότι ο φόρος συναρτάται μόνο με τον καρπό του περιουσιακού στοιχείου και δεν μπορεί, ο συνολικός φόρος, να υπερβαίνει το 50% του παραγόμενου εισοδήματος από το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο;

Θα διευκρινιστεί αν είναι περιουσία η 1η κατοικία του καθενός μας και εάν είναι «κύριος» ο ενυπόθηκος δανειστής; Θα συνεχίσει να υπάρχει φόρος για το ακίνητο που δεν παράγει εισόδημα;

Θα μείνουμε στους υπάρχοντες φόρους που παράγουν 1 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμα τον μήνα ή θα προβούμε σε «βουλγαροποίηση» των φορολογικών μας συντελεστών;

Θα τελειώσει η φορολογική παράνοια με τους αναποτελεσματικούς φόρους που εξάντλησαν την ελληνική αγορά και μετάγγισαν το αίμα της στους δανειστές;

Έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να αλλάζει φορολογικός χάρτης κάθε χρόνο από το 2007, ενώ φαντάζονται και περιμένουν επενδύσεις;

Θα πάμε σε μια φορολόγηση που να συνδέεται με τη φοροδοτική ικανότητά μας και τον φορο-ανταγωνισμό της χώρας μας στην ευρωπαϊκή αρένα και όχι σε μια φορολόγηση εργαλείο «μνημονιακής» δημοσιονομικής προσαρμογής;

Θα συνεχίσουμε να ακούμε για σκέψεις αύξησης του ΦΠΑ σε «κοσμοπολίτικα» νησιά, για αύξηση του ΕΦΚ σε τσιγάρα και ποτά, για μετατάξεις κάποιων αγαθών στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ (23%), για διάθεση φορολόγησης κάποιων που «ξοδεύουν» σε εποχές μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης και ενδεχομένως σκέψεις αύξησης των συντελεστών ΦΕ σε 45% και 50%;

Θα σταματήσει η αναδρομική φορολόγηση παρελθουσών δεκαετιών με νόμους του 2011, καθώς και εισοδημάτων ή περιουσιών που ενδεχομένως να μην υπάρχουν πια;

Θα σταματήσει η αξιοποίηση της ελληνικής γλώσσας με όρους φορο-τρομοκράτησης των πολιτών, με λέξεις όπως «καταθεσιολόγιο»;

Θα κοιτάξουν γύρω τους να δουν την Τουρκία, τη Βουλγαρία και την Κύπρο ώστε να αντιληφθούν τα
οφέλη της χαμηλότερης φορολόγησης;