Σαμποτάρισε η κυβέρνηση Σαμαρά τη συμφωνία με την Ελβετία για τη φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων
Όσοι από τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες κλήθηκαν να δηλώσουν αν δέχονται να δίνονται τα στοιχεία τους στις βρετανικές φορολογικές Αρχές. Όσοι απάντησαν θετικά, άρα είχαν κατά τεκμήριο καταθέσεις που προέρχονταν από δηλωμένα εισοδήματα, δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα. Όσοι ζήτησαν να διατηρηθεί το απόρρητο των στοιχείων τους, ήταν δηλαδή κατά τεκμήριο φοροφυγάδες, πλήρωσαν στην Ελβετία εφάπαξ φόρο με αρκετά υψηλό συντελεστή και τα έσοδα αποδόθηκαν στο Λονδίνο.
Εκτός από την Αγγλία, αρκετά δισεκατομμύρια πήρε και η Αυστρία από τις καταθέσεις που είχαν υπήκοοί της στην Ελβετία.
Αυτή η συμφωνία τέθηκε σε ισχύ από τις αρχές του 2013 και οι Ελβετοί, ως τα τέλη του ίδιου έτους, δήλωναν έτοιμοι να καταλήξουν σε αντίστοιχη σύμβαση με την Ελλάδα. Μάλιστα, στις 11 Δεκεμβρίου του 2012, μιλώντας στη Βουλή, ο κ. Μαυραγάνης δήλωνε αισιόδοξος για την έκβαση της διαπραγμάτευσης, τονίζοντας: «Στις αρχές του 2013, αν όλα πάνε καλά, θα είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε τη συμφωνία με την Ελβετία για τη φορολόγηση των ελληνικών καταθέσεων». Ολόκληρο το 2013, όμως, χάθηκε με αδικαιολόγητες κωλυσιεργίες από ελληνικής πλευράς. Στις αρχές του 2014, όταν οι Ελβετοί είχαν «κρυώσει» και δήλωναν απρόθυμοι πλέον να καταλήξουν σε τέτοια συμφωνία με την Ελλάδα, ο κ. Μαυραγάνης επισκέφθηκε και πάλι τη Βέρνη για συνομιλίες! Φυσικά, ουδεμία πρόοδος σημειώθηκε έκτοτε. Ο κ. Μαυραγάνης είναι ένας από τους ικανότερους νομικούς αυτής της χώρας στα φορολογικά θέματα, με μεγάλη εμπειρία από τη θητεία του σε γνωστό οίκο ορκωτών ελεγκτών. Ουδείς μπορεί να πιστέψει ότι έχασε τη σπάνια ευκαιρία από αβλεψία ή ανικανότητα.
Ούτε μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι ο κ. Μαυραγάνης «κλώτσησε» την ευκαιρία με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να έχει ενημερώσει το Μαξίμου, αφού στο κρίσιμο ταξίδι του Σεπτεμβρίου 2012 συνοδευόταν στη Βέρνη από έναν εκ των στενότερων συμβούλων του κ. Σαμαρά. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ήταν πολιτική απόφαση κορυφαίου επιπέδου να «τορπιλιστεί» η συμφωνία με την τακτική της κωλυσιεργίας και οφείλεται, έστω σήμερα, μια εξήγηση στους πολίτες γι’ αυτή την προκλητική ολιγωρία, που παραπέμπει και τον πιο καλόπιστο σε συνειδητή προσπάθεια παροχής προστασίας στους μεγαλόσχημους φοροφυγάδες.