Η χώρα μας είναι μια επιθεώρηση κι εμείς οι θεατές της

// Τους βάζετε όλους και όλα στο σφυρί και στο αμόνι μέσα από την παράσταση «The artist show». Υπάρχει πολύ υλικό, τελικά, για σάτιρα;

Αν ζούσε σήμερα ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Κώστας Πρετεντέρης κάθε εβδομάδα θα έγραφαν και μια νέα επιθεώρηση. Έχει τόσο «βούτυρο» εκεί έξω που δεν έχουμε «ψωμί» για να το αλείψουμε. Πιστεύω ότι η χώρα μας είναι μια επιθεώρηση κι εμείς οι θεατές της. Αν πραγματικά θέλαμε, ως λαός, θα είχαμε αλλάξει αυτήν την επιθεώρηση, αλλά καθόμαστε στους καναπέδες. Δεκαπέντε χρόνια τώρα, που γράφω και παίζω σάτιρα, παίρνω τροφή από την ίδια την επικαιρότητα, και πλέον με το κοινό έχω μια σχέση συνωμοτική και αμφίδρομη.

// Στην πρίζα και οι τραγουδιστές μας. Η Βίσση, που τραγουδά για κομμένα νύχια, η Φουρέιρα, που τραγουδά με όσο λιγότερα ρούχα μπορεί «σαράντα βαθμοί λιώνει το κορμί», ο Παντελίδης, που λέει στην κοπέλα του «σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε». Είναι στίχοι αυτοί; Χαίρεται κανείς που στηλιτεύετε αυτήν την κατάντια του ελληνικού τραγουδιού;

Όταν υποδύομαι την Πάολα, τον Σφακιανάκη, τον Ρουβά, την Άντζελα, όλα αυτά που κάνω και λέω στη σκηνή είναι μια πρωτογενής αντιγραφή. Όπως όταν, στο τέλος, μιμούμαι τη Μοσχολιού, τη Μαρινέλλα, τη Βλαχοπούλου, την Αλίκη, τη Μελίνα. Το να βγαίνω γυμνός στην πίστα όταν τραγουδάω θεωρείται τέχνη; Θα γίνω όνομα, ναι, αλλά για πόσο; Η αξία μετριέται με τη διάρκεια, όχι με το σουξέ. Το κοινό έχει αντίληψη. Τη Βίσση τη λάτρεψε όταν τραγούδησε το «Δώδεκα», γι’ αυτό και την ακολουθεί. Ξέρει, όμως, ότι πρόκειται για εμπορικό παιχνίδι όταν ερμηνεύει η ίδια καλλιτέχνις ένα τραγούδι που λέει ότι λατρεύει τα κομμένα νύχια του αγαπημένου της στο τασάκι της.

// Έρχονται και σας βλέπουν, ωστόσο, οι σταρ. Δεν τσαντίζονται με τη σάτιρά σας;

Δεν έχω να χωρίσω κάτι, ούτε θέλω να μαλώσω με κάποιον. Δεν έχω εχθρούς. Δηλαδή, όταν μιμούμαι την Άντζελα Δημητρίου δεν κάνω κάτι άλλο από το να πω αυτά που η ίδια έχει πει στις συνεντεύξεις της. Σε τι να μου θυμώσει; Απλά η σάτιρα εμπεριέχει και υπερβολή. Δεν χαρίζομαι σε κανέναν και πρώτʼ απʼ όλα στον εαυτό μου, δεν έχω αλισβερίσια και δεν περιμένω κάτι από κάποιον. Οι ίδιοι οι σταρ εκτίθενται. Οι ίδιοι γράφουν τα κείμενά μου. Λένε είσαι σκληρός με τη Φουρέιρα. Είναι δυνατόν τόσα χρόνια η Φουρέιρα να μην αποδέχεται την καταγωγή της; Εγώ θα ήμουν υπερήφανος για την καταγωγή μου. Η κοπέλα αυτή είναι πρότυπο για τα κοριτσάκια. Φταίω εγώ όταν γράφω για τους εξωγήινους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, όταν ο Σφακιανάκης τα υποστηρίζει αυτά και τα λέει στους θαμώνες του πάνω στην πίστα; Θεωρώ ότι είμαι φιλήσυχος άνθρωπος και μοναχικός, θα έλεγα. Άλλωστε ο καλλιτέχνης και η μοναξιά πάνε παρέα. Τουλάχιστον στη συγγραφή.

// Όσοι είναι διάσημοι είναι και σεβαστοί;

Η καριέρα θέλει ταλέντο, αλλά θέλει και χαρακτήρα. Όσοι είχαν ταλέντο, αλλά είχαν κακό χαρακτήρα, έμειναν στο σπίτι τους. Το ταλέντο θέλει και ήθος. Εμείς είμαστε η εικόνα μας και αυτό περνάει στον κόσμο. Η Ρένα Βλαχοπούλου μού έλεγε ότι σημασία έχει ποιος λέει κάτι.

// Τι είναι για εσάς η Ρένα Βλαχοπούλου, η Μελίνα, η Αλίκη;

Αν ο Παρθενώνας, η Ολυμπία, οι Δελφοί είναι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός τής Ελλάδας ήταν ο κινηματογράφος της. Από τον Αυλωνίτη, τον Ρίζο, τον Σταυρίδη, τον Φωτόπουλο, τη Βασιλειάδου, τη Λαμπέτη, τον Χορν, τον Κατράκη ξεπήδησαν αξίες όπως το φτωχός πλην τίμιος. Οι ταινίες της «ΦΙΝΟΣ FILMS», από τις οποίες αντλώ πολλές από τις ιδέες μου, ήταν ένα εργοστάσιο ήθους. Οι ηθοποιοί αυτοί ήταν παραγωγοί τής ανθρωπιάς. Αυτοδίδακτοι οι περισσότεροι. Τους ευχαριστώ όλους μέσα απʼ την καρδιά μου γιατί μέσα απʼ αυτούς βγάζω το μεροκάματο!

// Στο τέλος τής παράστασης λέτε ότι στην Ελλάδα ξεχάσαμε τη λέξη φιλότιμο και άνθρωπος. Βγαίνουμε στον δρόμο και δίνουμε επίθετα. Αυτός είναι κουτός, αυτός χοντρός, αυτός ξένος, αυτός γκέι, αυτός μαμάκιας κ.λπ. Πόσο επίκαιρο είναι αλήθεια αυτό, ειδικά με όλα αυτά που βγαίνουν στη φόρα για τους τραμπουκισμούς στα σχολεία μας;

Η κοινωνία είναι δύσκολη και θέλει κότσια για να την αντέξεις. Οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας πρώτʼ απʼ όλα είχαν δεχθεί μεγάλους διωγμούς, αλλά δεν έδειξαν δειλία. Όποιος έχει πίστη μέσα του -κι εγώ πιστεύω με όλη τη δύναμή μου στον Θεό- δεν φοβάται τίποτα. Στη ζωή χρειάζεται να μιλάς, να μην απελπίζεσαι, για να μη γεμίζει με πόνο η ψυχή σου. Το κακό υπάρχει, και όταν το αντιλαμβάνεσαι πρέπει να ξεκόβεις. Να «κόβεις μαχαίρι» τη συναναστροφή με τους κακούς ανθρώπους. Άλλωστε ο ήλιος ξημερώνει κάθε μέρα για όλους, πλούσιους, φτωχούς, άσχημους, όμορφους. Και πάντα για εμάς θα υπάρχει μια σκιά. Ένα δέντρο. Γιατί όπου άνθρωπος, και μια σκιά για να ξαποστάσουμε.

// Πού πρέπει να επενδύσει ο άνθρωπος στις δύσκολες μέρες που ζούμε;

Ούτε τα λεφτά κάνουν τον άνθρωπο, ούτε οι βίλες, ούτε τα εξοχικά, ούτε η εξουσία, ούτε η φήμη. Τους ανθρώπους τούς κάνουν οι φίλοι τους. Όποιος έχει φίλους είναι ζάμπλουτος. Έχει καταθέσεις στην καλύτερη τράπεζα. Είμαι χαρούμενος που έχω φίλους. Η παράσταση έχει κλείσει περιοδεία σʼ όλη την Ελλάδα, ήδη έχουμε πάει σε οκτώ πόλεις και ήταν sold out και θα πάει μέχρι το καλοκαίρι. Αυτό με κάνει να λέω «δόξα τω Θεώ». Πρώτα από όλα που είμαι υγιής, γιατί, όπως βλέπουμε γύρω μας, η υγεία δεν είναι πλέον δεδομένη, και δεύτερον που έχω δουλειά και δημιουργώ και έχω να φάω και να ζεσταθώ. Επίσης καλό είναι να επενδύσουμε στη συγχώρεση. Δεν ωφελεί η εκδίκηση. Χάνεις χρόνο. Πρέπει απλώς να συγχωρείς αυτούς που σου έκαναν κακό και να προχωράς.

// Πότε θα αντιδράσει ο κόσμος;

Ο κόσμος θα βγει στους δρόμους όταν θα καταλάβει ότι δεν είναι θεατής της επιθεώρησης, αλλά πρωταγωνιστής της. Τώρα είναι μουδιασμένος, συμβιβασμένος. Η ψυχή μας είναι κλεισμένη, πονάει, δεν γελάει. Ας της ανοίξουμε μια χαραμάδα.