Εύγε! Ήλθε η αρχή του τέλους
Πάντως, για να φθάσει η αγανάκτηση του φίλαθλου κόσμου, και όχι μόνο, στο ζενίθ και η επίσημη Πολιτεία, ερμηνεύουσα αυτήν την αγανάκτηση, να φθάσει χωρίς καμία καθυστέρηση στην προαναφερθείσα απόφαση, πρέπει τα ανωτέρω θλιβερά γεγονότα να συνέβησαν. Και δεν ακούσθηκε καμία, έστω και υπόκωφη, διαμαρτυρία για το σκληρό αυτό μέτρο από κανέναν ποδοσφαιρικό ή ακόμη και οπαδικό σύλλογο. Άρα, όλος ο υγιής φίλαθλος κόσμος περίμενε αυτήν την υγιή πρωτοβουλία από την κυβέρνηση, η οποία και όντως ήλθε.
Να λοιπόν γιατί χρησιμοποιώ τον προαναφερθέντα τίτλο στο παρόν άρθρο μου, αναμένοντας αν, ω μη γένοιτο, συνεχισθεί, παρά το σκληρό ως άνω μέτρο, αυτή η απαράδεκτη κατάσταση στα γήπεδα, τη λήψη ακόμη πιο σκληρών μέτρων από την Πολιτεία. Το εδήλωσε, άλλωστε, και ο ίδιος ο αρμόδιος υφυπουργός. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να διορθωθούν τα πράγματα στους αθλητικούς μας, κυρίως τους ποδοσφαιρικούς, αγώνες. Και τούτο διότι οι ιθύνοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου (ΕΠΟ, ΕΠΑΕ, ΠΑΕ) απεδείχθησαν ακατάλληλοι να επιβάλλουν την τάξη στα γήπεδα και τους αγωνιστικούς χώρους. Χρόνια τώρα ούτε μπορούν να προλάβουν τα έκτροπα ούτε να τα καταστείλουν, ενώ επικαλούνται, ευκαιρίας δοθείσης, και το αυτοδιοίκητον, αποκρούοντας και την πρωτοβουλία της Πολιτείας να επιβάλει την τάξη, όπως έκανε και ο πρόεδρος της Super League κ. Μποροβήλος, ο οποίος και δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι δεν συμφωνεί με το προαναφερθέν μέτρο που πήρε η κυβέρνηση για αναστολή του πρωταθλήματος. Δεν μας είπε, όμως, από τη θέση που κατέχει και ως γνώστης των προβλημάτων, αφού παλιά ήταν και στέλεχος της διαιτησίας και τώρα είναι και διοικητικός παράγων της ΠΑΕ του Αστέρα Τρίπολης, ποια πρόσφορα και αποδοτικά μέτρα έχει εισηγηθεί αυτός αλλά και οι συνάδελφοί του διοικητικοί παράγοντες του ποδοσφαίρου. Όπως δεν μας είπε ακόμη αν το παραπάνω γεγονός της εκσφενδόνισης νερού μέσα στο ΔΣ, που οδήγησε τα πράγματα στα άκρα, είναι αληθές ή
όχι. Το ίδιο, βέβαια, δεν έκανε και κανένα άλλο από τα άλλα μέλη του ΔΣ.
Φανταστείτε σε τι κατάπτωση βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο. Διερωτώμαι αν «έχει πιάσει πάτο». Μάλλον, όμως, ύστερα απ’ όλα αυτά, η απάντηση πρέπει να είναι καταφατική. Είδα αμέσως μετά τη θλιβερή εκείνη συνεδρίαση του ΔΣ (με την εκσφενδόνιση του νερού) τον παράγοντα του ΟΦΗ, κ. Μαχλά, εξελθόντα από την αίθουσα των συνεδριάσεων, να ερωτάται από τους δημοσιογράφους τι και αν συνέβη το κατάπτυστο αυτό γεγονός και αυτός να απαντάει μασώντας τα λόγια του. Λυπήθηκα, πράγματι, και
οπωσδήποτε μαζί μου και πολλοί άλλοι, γιατί ένας νέος άνθρωπος, από αυτούς μάλιστα που διοικούν σήμερα το ποδόσφαιρο, θα έπρεπε να λέει τα πράγματα με το όνομά τους και όχι να προσπαθεί να καλύψει την αλήθεια με μισόλογα. Και να σκεφθεί κανείς ότι δεν είναι ο μόνος. Ακόμη και ο φερόμενος ως δράστης του περιγραφόμενου επεισοδίου, πρόεδρος μεγάλης ΠΑΕ, δεν βγήκε να πει ποια είναι η αλήθεια.
Με αυτά όλα τα παραπάνω, το απόστημα που είχε δημιουργηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, με την ανοχή, βέβαια, των εκάστοτε κυβερνήσεων,
«έσπασε» και η νεοεκλεγείσα σήμερα κυβέρνηση ορθότατα και λίαν δικαιολογημένα άρχισε να λαμβάνει σκληρά μέτρα. Αυτό απηχεί σ’ όλο το φίλαθλο και ποδοσφαιρόφιλο κοινό. Αρκεί μόνο να συνεχίσει, αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο «κομματικό κόστος». Και φαίνεται ότι (πάντα η κυβέρνηση) πράγματι αδιαφορεί και δεν θεώρησε αξιόπιστες τις υποσχέσεις των (διοικούντων) παραγόντων για λήψη μέτρων και έτσι, παρά τη θέλησή τους, επέβαλε ένα άλλο μέτρο εξίσου σκληρό από οικονομικής πλευράς, τους επέτρεψε μεν να διεξαχθούν οι ποδοσφαιρικοί αγώνες την Κυριακή 8.3.2015, πλην όμως, χωρίς την παρουσία φιλάθλων. Εύγε, στον αρμόδιο υφυπουργό κ. Σταύρο Κοντονή, τον οποίον, σημειωτέον, ούτε καν γνωρίζω. Θα ήθελα δε, μόνο και μόνο για τη σπουδαιότητα του όλου θέματος, να εκθέσω στους αναγνώστες μου τα παρακάτω:
Την περασμένη άνοιξη, σε αγώνα κυπέλλου μεταξύ Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ στο γήπεδο της Τούμπας, που και τότε είχαν λάβει χώρα φοβερά έκτροπα, είχα εισηγηθεί στην τότε δικομματική κυβέρνηση, με δύο επίκαιρα άρθρα μου, τη διακοπή των ποδοσφαιρικών αγώνων προς συνετισμό οπαδών και παραγόντων, επικαλούμενος, μάλιστα, προς ενίσχυση των γραφομένων μου, και το παράδειγμα της «σιδηράς κυρίας» (κ. Θάτσερ) στην Αγγλία, η οποία και είχε ενεργήσει παρόμοια. Μάταια, όμως, απευθυνόμουν «εις ώτα μη ακουόντων». Και να σκεφθείτε με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας ο ένας υπουργός Αθλητισμού καθιέρωσε «το
ιδιώνυμο» για τα γεγονότα στους αθλητικούς χώρους ενώ ο άλλος το κατήργησε. Έτσι, λοιπόν, φθάσαμε με μαθηματική ακρίβεια και σε βιαιοπραγίες μεταξύ πρωτοκλασάτων διοικητικών παραγόντων, δυσφημούντες έτσι και στο εξωτερικό, που μεταδίδονταν σχετικά πλάνα βίαιων γεγονότων, τη χώρα μας, κοιτίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Πώς, λοιπόν, να μας πάρουν στα σοβαρά οι ξένοι (Ευρωπαίοι και άλλοι) όταν δεν μπορούμε να ρυθμίσουμε «τα του οίκου μας»; Να, επομένως, πώς δικαιολογείται απόλυτα ο τίτλος που χρησιμοποιώ σήμερα στο φτωχικό, αλλά, νομίζω, γεμάτο ουσία άρθρο μου. Είμαι αδύναμος να προσφέρω κάτι άλλο. Το τελευταίο ας το πράξουν οι δυνατοί. Και αυτοί είναι οι κυβερνώντες. Φαίνεται ότι τους σημερινούς τουλάχιστον τους ενδιαφέρει η πάταξη της βίας στους αθλητικούς (και γηπεδικούς) χώρους.
Έδωσαν, τουλάχιστον, δείγμα γραφής…