Η αριστεία είναι «ρετσινιά» – Μια μεγαλοφυής ανοησία!
Η κρίση, βέβαια, που περνάει η χώρα μας δεν είναι κατ’ αρχάς -και μόνο- οικονομική, αλλά πολύπλευρη, ωστόσο η νέα κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με βασικές ιδεολογικές και προγραμματικές αντιθέσεις, εξαγγέλλει μεταρρυθμίσεις προς ικανοποίηση συνδικαλιστικών κομματικών μειονοτήτων και πολιτικών αριστερών ιδεοληψιών στον χώρο της παιδείας.
Η αριστερή ιδεολογία στοχεύει στην ανάδειξη της μετριότητας, μάχεται την άμιλλα και επιδιώκει την ισοπέδωση στους νέους, με την πολιτική της «ήσσονος προσπάθειας» και της απαξίας των αρίστων, για την εξάλειψη των πνευματικών ανισοτήτων και διακρίσεων!
Αυτές οι κοσμοθεωρίες και οι πολιτικές αντιλήψεις είναι αντίθετες προς τις ιστορικές φιλοσοφικές πραγματείες και παραδόσεις του λαού μας, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε ο δυτικός πολιτισμός, αν όχι και ο παγκόσμιος. Η ελεύθερη κοινωνία είναι από τη φύση της γεμάτη με αντιφάσεις και τα άτομα δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες, δεν αναπτύσσουν τις ίδιες δραστηριότητες και έχουν διαφορετικές φιλοδοξίες.
Καθήκον της Πολιτείας είναι με τις κατάλληλες πολιτικές, εκπαιδευτικές και οικονομικές, να ενισχύει τους αδύνατους χωρίς να εμποδίζει τη διάκριση των ικανών και των άριστων. Άριστοι δεν υπάρχουν μόνο στα ΠΠΣ αλλά και στα δημόσια σχολεία της χώρας, ενώ παρά πολλοί μαθητές διακρίνονται λόγω της ιδιαίτερης προσωπικής βούλησης και άσκησης για μάθηση αλλά και της οικογενειακής συμπαράστασης.
Τα προεκλογικά προγράμματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν αναφέρονται στην κατάργηση των ΠΠΣ ούτε χαρακτηρίζουν την αριστεία ως «ρετσινιά». Οι μετεκλογικές όμως αποφάσεις φανερώνουν τη νέα πολιτική ηθική της κυβέρνησης, αυτή της ασυνέπειας προεκλογικών εξαγγελιών και μετεκλογικών πράξεων.
Ως πρώην κομμουνιστές γνωρίζουν τη σημασία της κομματικής καθοδήγησης της νεολαίας και επιδιώκουν την κατάργηση όλων των διαχρονικών αξιών και παραδόσεων των εκπαιδευτικών προτύπων.
Γνωρίζουν ότι η αξιοκρατία είναι το βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας σε όλους τους τομείς. Αυτό όμως τους ενοχλεί. Αντί να στοχεύουν να κάνουν όλα τα δημόσια σχολεία να λειτουργούν ως πρότυπα, τα καταργούν για να ικανοποιήσουν τις συνδικαλιστικές τους παρεούλες και τις αριστερές τους ιδεοληψίες. Θεωρούν, οι αφελείς, τους εαυτούς τους, με τα απομεινάρια των αριστερών τους καταβολών, ως κοινωνικούς επαναστάτες, αγωνιζόμενους για την κατάργηση των κοινωνικών και πνευματικών ανισοτήτων, ενώ στοχεύουν πρωταρχικά στη συγκάλυψη της ανικανότητας και της κατωτερότητάς τους. Ως ακαδημαϊκοί δάσκαλοι θα έπρεπε να γνωρίζουν το απόφθεγμα του Δημόκριτου ότι «οι πιο πολλοί άνθρωποι γίνονται ικανοί από την
άσκηση παρά από τη φύση».
Με ποιο δικαίωμα θα στερήσουν από τα Ελληνόπουλα τη συμμετοχή τους στον διεθνή διαγωνισμό PISA του ΟΟΣΑ, όπου συμμετέχουν μαθητές από 65 χώρες; Θα ήταν ένα μεγάλο κίνητρο άσκησης και αξιοκρατικής διάκρισης των μαθητών μας σε βασικά γνωστικά αντικείμενα, αλλά και μια ευκαιρία αξιολόγησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος και διόρθωσης ενδεχόμενων λαθών.
Ομιλούν για διάλογο με τους φορείς χωρίς αποκλεισμούς, για να ακουστούν όλες οι απόψεις των ειδικών και για ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις για να διορθωθούν κομματικές και προσωπικές πολιτικές στρεβλώσεις κ.λπ. Η υποκρισία εδώ περιττεύει, αφού την
ίδια στιγμή ανακοινώνουν την κατάργηση του ν. 4009/11 (νόμος Διαμαντοπούλου), που ψηφίστηκε στη Βουλή -σχεδόν ομόφωνα- με 255 ψήφους και με τον οποίο φαινόταν ότι κάτι καλό πήγαινε να γίνει στον -κατά γενική ομολογία- διαλυμένο τομέα της παιδείας.
Τον ανωτέρω νόμο μπορούν να τον αλλάξουν για να ικανοποιήσουν τις στενές κομματικές τους σκοπιμότητες, αλλά το να επιδιώκουν να καταργήσουν και το ρητό του Ομήρου «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων», που μνημονεύεται, θαυμάζεται και το ασπάζονται
όλοι οι λαοί της γης για τρεις χιλιάδες χρόνια, είναι «έγκλημα καθοσιώσεως»!