Σενάρια για συναρχηγία στο ΠΑΣΟΚ

Στον αντίποδα, σημαντική μερίδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ εκτιμά πως δεν πολυστέκουν τα περί σύντομης αριστερής παρένθεσης και πως, έστω και με δυσκολίες και με συστηματική στροφή προς τον ρεαλισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει στην κυβέρνηση, έχοντας ως πλεονέκτημα και την εκτεταμένη -για την ώρα, τουλάχιστον- λαϊκή υποστήριξη. Αρκετά στελέχη, μάλιστα, όπως η Φώφη Γεννηματά, πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ενθαρρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ για μια ουσιαστική και ρεαλιστική διαπραγμάτευση, αλλά ταυτόχρονα να τον προτρέπει και να κυβερνήσει αποτελεσματικά και με προοδευτικό πρόσημο. Εκτιμούν, επίσης, ότι πρέπει να υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας και ειλικρινής διάλογος, χωρίς ωστόσο το ΠΑΣΟΚ να απομακρυνθεί από τις προοδευτικές θέσεις που είχε εκφράσει κατά τη διάρκεια της συγκυβέρνησης, οι οποίες αποτελούσαν ένα διακριτό στίγμα από τη ΝΔ. Είναι, μάλιστα, ενδεικτική η πρόσφατη δήλωση της Φώφης Γεννηματά για τη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους, που φαίνεται ότι ενόχλησε την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη, καθώς θεωρήθηκε ότι είναι προωθημένη και ενδυναμώνει το προφίλ της: «…η κυβέρνηση οφείλει με σοβαρότητα και ευθύνη να πείσει ότι θέλει και μπορεί να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες δεσμεύτηκε. Επιτέλους, λιγότερα λόγια και περισσότερη δουλειά και αποτέλεσμα».

Συναρχηγία με Εύα Καϊλή

Στο παρασκήνιο είναι πολλά τα εναλλακτικά σενάρια που εξετάζονται, καθώς -όπως κατ’ επανάληψη έχει γράψει το «Π»- ο Βενιζέλος και η ηγετική ομάδα αναζητούν λύσεις είτε παραμονής (μέσω της επιμονής στο σενάριο της αριστερής παρένθεσης) είτε πλήρους ελέγχου του νέου προέδρου, ή και συναρχηγίας.

Ειδικά το σενάριο της «συναρχηγίας» φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος στο επιτελείο του Βενιζέλου, υπό την έννοια ότι και θα μπορέσει να φανεί συνεπής στη δήλωσή του πως δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος πρόεδρος αλλά και ηγετικό ρόλο θα συνεχίσει να έχει και θα ελέγχει το ΠΑΣΟΚ.

Με βάση αυτό το σενάριο, ο Βενιζέλος και η ηγετική ομάδα της Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να στηρίξουν για πρόεδρο ένα εξωκοινοβουλευτικό στέλεχος, το οποίο θα αναλάβει μεν την ηγεσία του κόμματος, αλλά επειδή δεν θα είναι βουλευτής η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα πρέπει να έχει πρόεδρο που θα την εκπροσωπεί στο Κοινοβούλιο, και τον ρόλο αυτό θα τον αναλάβει ο Βενιζέλος. Ένα ανάλογο σχήμα λειτουργεί και σε άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης και πρωτίστως στο γερμανικό SPD. Στο σενάριο αυτό, νέος πρόεδρος θα μπορούσε να είναι ένας εκ των δύο ευρωβουλευτών, κατά… προτίμηση η Εύα Καϊλή ή ο νυν γραμματέας και ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης, καθώς και οι δύο έχουν ήδη ισχυρή νομιμοποιητική βάση, αφού εξελέγησαν με ψήφους από όλη την Ελλάδα.

Με μεταβατικό τον Σκανδαλίδη

Πάντως, επανεξετάζεται με ιδιαίτερη προσοχή και το σενάριο του Κώστα Σκανδαλίδη, ενδεχομένως ως μεταβατική ηγεσία, για να επανασυσπειρώσει ό,τι μπορεί από το παλιό ΠΑΣΟΚ αλλά και να πλησιάσει κάποιο τμήμα ψηφοφόρων του που στράφηκαν προς τα αριστερά και ενδεχομένως να έχουν αρχίσει να αποστασιοποιούνται. Σύμφωνα, μάλιστα, με πληροφορίες, κάποιοι από τους πολύ στενούς συνεργάτες του Βενιζέλου ποντάρουν ήδη στον Κώστα Σκανδαλίδη και είναι σε συνεχή επικοινωνία μαζί του. Μάλιστα, επισημαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις πως «ο Κώστας Σκανδαλίδης, παρά τις διαφωνίες του σε ορισμένα θέματα, δεν δημιούργησε προβλήματα στον Βενιζέλο και πάντα συζητούσε και συνεργαζόταν μαζί του».

Σε ό,τι αφορά τον Ανδρέα Λοβέρδο, αν και απέφυγε να έλθει σε ρήξη με τον Βενιζέλο, για να κρατήσει μαζί του τα επιφανή στελέχη του Βενιζελικού μπλοκ, πολλά από αυτά τα στελέχη έχουν ήδη πάρει αποστάσεις και προσεγγίζουν τις άλλες προαναφερθείσες λύσεις (συναρχηγία ή μεταβατική λύση Σκανδαλίδη).

Από την πλευρά της, η Φώφη Γεννηματά εξακολουθεί να πατάει γερά στην κούρσα της διαδοχής, απευθυνόμενη στο «όλο ΠΑΣΟΚ» και προσβλέποντας σε επανασυσπείρωση της βάσης του.

Εκκαθαρίσεις στην ΚΠΕ

Πάντως, ο Βενιζέλος, σε μια προσπάθεια να ελέγξει όσο περισσότερο μπορεί τους συσχετισμούς στο κόμμα και στα όργανα στην πορεία προς το Συνέδριο του Μαΐου, αφαίρεσε από τη λίστα της Κεντρικής Επιτροπής έξι στελέχη: τους Απόστολο Κακλαμάνη, Μανώλη Όθωνα, Χάρη Τσιόκα, Κώστα Τριαντάφυλλο, Παύλο Γερουλάνο και Ντίνα Λάζαρη. Οι δύο τελευταίοι, που είχαν εκλεγεί με σταυροδοσία στο Συνέδριο του 2013, διαμαρτυρήθηκαν έντονα, με αποτέλεσμα να επανέλθουν.

Οι υπόλοιποι τέσσερις, όμως, παραμένουν εκτός για άγνωστο λόγο, αν και κάποιοι εκτιμούν ότι ο Βενιζέλος θέλει να εκκαθαρίσει το ηγετικό όργανο του Κινήματος από στελέχη των οποίων οι απόψεις κινούνται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου (περιπτώσεις Κακλαμάνη, Τριαντάφυλλου), από στενούς πολιτικούς φίλους της Φώφης Γεννηματά (ο Όθωνας θεωρείται ο οργανωτικός της σύμβουλος) και από παράγοντες που φλερτάρουν με την ιδέα στρατηγικής σύμπλευσης με την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ (Χ. Τσιόκας).

Σημειωτέον ότι και οι τέσσερις συμμετείχαν εξ οφίτσιο στην Κεντρική Επιτροπή ως βουλευτές τότε (το 2013) ή πρώην βουλευτές, που είχαν εκλεγεί στις εκλογές του Μαΐου του 2012, αλλά δεν τα είχαν καταφέρει τον Ιούνιο.

Ο αποκλεισμός, πάντως, από τη σημερινή Κεντρική Επιτροπή δεν ίσχυσε για όλους τους πρώην βουλευτές.

Δεν υπήρξε, δηλαδή, με αυτές τις καθαιρέσεις εφαρμογή ενός γενικού κανόνα για πρώην βουλευτές παρά μόνο επιλεκτικά «χτυπήματα», που κατά σύμπτωση είναι όλοι κατά του Βενιζέλου.