Ηγετίσκοι της δεκάρας η Μέρκελ και ο Σόιμπλε
Οι προαναφερθέντες τρεις επιφανείς καγκελάριοι, καθώς και ο Κόνραντ Αντενάουερ, που είχε συμβάλει στην ανόρθωση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη βοήθεια της Συνθήκης του Λονδίνου το 1953, ας μην το ξεχνάμε, ουδέποτε διανοήθηκαν να δημιουργήσουν το «4ο Οικονομικό Ράιχ» ύστερα από δύο χαμένους Παγκοσμίους Πολέμους που κόστισαν πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς, χώρια οι τραυματίες. Το εξωφρενικό είναι ότι δεν κατέβαλαν αποζημιώσεις στις βάναυσα πληγείσες χώρες. Στην αρχή η δικαιολογία ήταν ότι θα το πράξουν όταν επανενωθεί η Γερμανία. Η Γερμανία επανενώθηκε το 1990 με καγκελάριο τον Χέλμουτ Κολ, ο οποίος, όμως, ήταν βαριά άρρωστος, ανήμπορος δηλαδή να κυβερνήσει την επανενωθείσα χώρα. Το μέγα έγκλημά του συνίσταται στο ότι υπέκυψε στις κολακείες της Μέρκελ και την έχρισε διάδοχό του!
Από τότε, με τη Μέρκελ στο τιμόνι της εξουσίας, αρχίζει η καταστροφή για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε συνδυασμό με την ακόλουθη δυσθεώρητη απάτη εκ μέρους της άπληστης καγκελαρίου: Έμπασε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας χωρίς να πληρώσει, όπως θα όφειλε, ούτε τσακιστό μάρκο. (Θυμίζω ότι η σχέση δυτικού με ανατολικό μάρκο πριν από την επανένωση ήταν ένα προς τέσσερα. Αγόραζε, δηλαδή, ο κάθε προερχόμενος από τη δυτική πλευρά του τείχους τέσσερα ανατολικά μάρκα μόνο με ένα μάρκο!)
Η δεύτερη καταστροφική ενέργεια της παμπόνηρης Μέρκελ υπήρξε η προώθηση της περιβόητης Συνθήκης του Μάαστριχτ. Τουτέστιν, τη ρητή διάταξη το έλλειμμα καμιάς χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην υπερβαίνει το 3%. Σημειώνω ότι η ίδια η Γερμανία το υπερέβαινε επί δύο τουλάχιστον χρόνια – και… ούτε γάτα ούτε ζημιά!
Σιγά σιγά, η Μέρκελ γλυκάθηκε από την έλλειψη αντιδράσεων εκ μέρους των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις συχνές αυθαιρεσίες της και επιδόθηκε μεθοδικά στην προετοιμασία του ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟΥ της δις ηττηθείσας Γερμανίας. Προσθέτω ότι τη μεγαλύτερη και πιο ντροπιαστική ήττα την υπέστη η Γερμανία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Εξ ου και το άσβεστο ΜΙΣΟΣ των Γερμανών για τους Έλληνες – πλην Σημίτη, Παπαδήμου, Σαμαρά, Βενιζέλου, Στουρνάρα, Χαρδούβελη κ.ά. Μέσα στους «και άλλους» περιλαμβάνεται και ο υπ’ αριθμόν ένα καταστροφέας της πατρίδας μας, τον οποίο επιθυμώ να αναφέρω χωριστά. Αν δεν τον μαντέψατε –δεν εννοώ τον… εμβριθή και… ανιδιοτελή Γιωργάκη που μας έδεσε σε μνημονιακό κόμπο από το Καστελλόριζο–, τον αποκαλύπτω αμέσως: Πρόκειται για το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ Ανδρέα Γεωργίου, μεταφυτευθέντα ακολούθως από εκεί στην Αθήνα (διατηρουμένου μάλιστα του μισθού του στο ΔΝΤ), ώστε να καθέξει την επίζηλη θέση του επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ). Ο κύριος αυτός -κυνικά δουλόφρων και ανθέλληνας στη νιοστή δύναμη- αναβίβασε το έλλειμμα της χώρας μας στο ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΤΑΤΟ 15,4% (!) και άνοιξε την τεράστια λεωφόρο για τα δεινά που υπέστησαν (και υφίστανται ακόμα) η Ελλάδα και οι Έλληνες.
Ερώτημα προς τη νέα κυβέρνηση της Αριστεράς: Γιατί διατηρεί αυτό το υποκείμενο στο αξίωμα του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και δεν τοποθετεί στη θέση του την κυρία Ζωή Γεωργαντά η οποία είχε αποδείξει, άλλωστε, με αδιάσειστα στοιχεία την ουρανομήκη διαστροφή της πραγματικότητας; Ελπίζω το ερώτημα να μην είναι ρητορικό και η πρόταση για την αποτελεσματική διευθέτηση ανέφικτη, επειδή οι δυνάστες – «εταίροι» μας θα τα θεωρήσουν… «μονομερείς ενέργειες». Διότι εάν είναι έτσι, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από δαύτους. Αφήνω που σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν ο Σόιμπλε και οι αλλοεθνείς σύμμαχοί του Ντράγκι, Ντάισελμπλουμ και άλλοι υποδεέστερων αρμοδιοτήτων θεωρούν ότι η τετράμηνη παράταση που δόθηκε στη νέα κυβέρνηση είναι μνημονιακή. Τα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου!
Με αυτά τα δεδομένα και με την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ που προκαλεί το καταραμένο ευρώ, ο βίος δεν θα παραμένει μόνο αβίωτος στη χώρα μας, αλλά και η κατάσταση θα επιδεινώνεται συνεχώς.
Σύμφωνα με έρευνα του ιταλικού ινστιτούτου Demos & PI η εμπιστοσύνη στο κοινό νόμισμα βρίσκεται στα τάρταρα. Μόνο μειοψηφίες πλέον εκτιμούν ότι τα πλεονεκτήματα που έφερε στη ζωή τους το ευρώ είναι περισσότερα από τα μειονεκτήματα. Η μεγαλύτερη απ’ αυτές τις μειοψηφίες είναι στη Γαλλία με 23% και η μικρότερη στην Ιταλία με 11%. Ακόμη και στη χώρα που κατηγορείται –και το παραδέχεται και η ελίτ της– ότι έχει κερδίσει τα μέγιστα από το κοινό νόμισμα, τη Γερμανία, μόνο ένα 13% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι επωφελείται από το ευρώ!
Συμπέρασμα: Η Γερμανία όχι μόνο δεν δέχεται ότι μας χρωστάει τις πολεμικές αποζημιώσεις και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο εντόκως, αλλά αρνείται και τον συμψηφισμό των αμοιβαίων χρεών! (Το αστείο είναι -το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται- ότι με την άρνηση του συμψηφισμού το Βερολίνο ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ). Τελειώνω, σημειώνοντας ότι, εάν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού δεν έχει βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση δεν θα μας μένει παρά να αποχωρήσουμε από τη σάπια, δυσώδη και στο έπακρο εκμεταλλευτική γερμανοευρωπαϊκή ένωση, όχι για να επανέλθουμε στη δραχμή, αλλά για να προσδεθούμε νομισματικά στο δολάριο. Και επιπλέον για να μην έχουμε κανέναν πάνω απ’ το κεφάλι μας.