Το θρίλερ με τις δόσεις στο ΔΝΤ

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», οι πληρωμές του Μαρτίου μπορούν να καλυφθούν με πολύ μεγάλη προσπάθεια, καθώς η κυβέρνηση θα λάβει 750 εκατ. ευρώ ως μέρισμα από την Τράπεζα της Ελλάδος, θα αντλήσει αυτήν την εβδομάδα 800 εκατ. ευρώ από εκδόσεις εντόκων και έχει και ένα αποθεματικό της τάξεως των 600 εκατ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι πληρωμές μισθών, συντάξεων και άλλων βασικών εσωτερικών υποχρεώσεων.

Ακόμη κι αν καλυφθούν οριακά, όμως, οι υποχρεώσεις προς το ΔΝΤ για τον Μάρτιο, μέχρι το τέλος της τετράμηνης παράτασης όλοι οι μήνες θα είναι εφιαλτικά δύσκολοι, με ορατό σε κάθε χρονική στιγμή τον κίνδυνο να χαθεί μια πληρωμή δόσης προς το Ταμείο.

Στο Eurogroup της Δευτέρας 9 Μαρτίου ο Γιάνης Βαρουφάκης θα δώσει μια πολύ δύσκολη μάχη, ζητώντας να «ανοίξει» το όριο για χρηματοδότηση με νέες εκδόσεις εντόκων τουλάχιστον κατά 5 δισ. ευρώ, ώστε η Ελλάδα να πορευθεί εκ του ασφαλούς κατά τη διάρκεια της παράτασης, χωρίς τον κίνδυνο αθέτησης υποχρεώσεων προς το Ταμείο. Ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει πεπεισμένος ότι η ΕΚΤ δεν θα αφήσει την Ελλάδα να «ρίξει κανονιά» στο ΔΝΤ για λίγα δισεκατομμύρια ευρώ.

Το μοναδικό όπλο της Ελλάδας σε αυτήν τη διαπραγμάτευση είναι το ότι και οι δανειστές έχουν πολλά να χάσουν από μια στάση πληρωμών προς το ΔΝΤ, που δεν οδηγεί αμέσως σε πιστωτικό γεγονός, αλλά μετά την παρέλευση δίμηνης προθεσμίας, όπως έχει δείξει η εμπειρία της Αργεντινής.

Στη μοναδική περίπτωση άρνησης πληρωμής προς το ΔΝΤ, όταν η Αργεντινή αρνήθηκε το 2003 να πληρώσει δόση 3 δισ. ευρώ, το Ταμείο τελικά υποχώρησε στις αξιώσεις του Μπουένος Άιρες και όχι μόνο μετέθεσε στο μέλλον τις υποχρεώσεις, αλλά έκανε πίσω και στα μέτρα που είχε ζητήσει, μεταξύ των οποίων ένα θηριώδες πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%
του ΑΕΠ.

Στην παρούσα συγκυρία, μια στάση πληρωμών από την Ελλάδα όχι μόνο θα δημιουργούσε τεράστια πολιτικά προβλήματα στο Ταμείο και στους βασικούς μετόχους του (ΗΠΑ και Ευρώπη), αλλά θα οδηγούσε και στην αυτοδίκαιη ακύρωση της δανειακής σύμβασης της Ελλάδας με την Ευρώπη (αυτό προβλέπεται στη δανειακή σύμβαση), άρα στη χρεοκοπία της χώρας και στην εξώθησή της εκτός Ευρωζώνης. Οι ξένοι δανειστές, όσο κι αν προσπαθούν να μπλοφάρουν, δηλώνοντας ότι δεν τους ενοχλούν όλα αυτά, δύσκολα θα έπαιρναν το βάρος της ευθύνης για μια τόσο σοβαρή κρίση, ιδιαίτερα αν όλα μπορούν να λυθούν με λίγα δισεκατομμύρια ευρώ. Σε αυτό ίσως να αποδειχθεί ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει δίκιο, δεν παύει όμως να πρόκειται για ένα οριακό παιχνίδι πολύ υψηλού ρίσκου.