Οι λαοί της Ευρώπης έγιναν ασπίδα προστασίας της χρηματοοικονομικής ολιγαρχίας…

Αντί να σώσει ευθέως τις τράπεζές του, τις έσωσε εμμέσως -διά της τεθλασμένης- με τα υφεσιογόνα δάνεια της τρόικας. Γι’ αυτό τώρα κάθε απόπειρα διαγραφής χρέους προσκρούει στους φορολογουμένους των πιστωτριών χωρών. Ως διά μαγείας η (πραγματική) αντίθεση μεταξύ χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και λοιπής ευρωπαϊκής κοινωνίας μετετράπη τεχνηέντως σε αντίθεση μεταξύ «καλών» και «κακών» λαών. Και μάλιστα οι περιούσιοι λαοί της Ευρώπης μετατράπηκαν σε ασπίδα προστασίας της χρηματοοικονομικής ολιγαρχίας! Η ΕΕ όμως δημιουργήθηκε για να γκρεμίσει τα τείχη του μίσους και του αλληλοσπαραγμού χτίζοντας γέφυρες μεταξύ των λαών. Αντίθετα, το αδιόρατο χρηματοοικονομικό Τείχος του Βερολίνου διχάζει επικίνδυνα την Ευρώπη. Υποδαυλίζει εθνοτικά αντανακλαστικά και αταβιστικά πάθη. Ενεργοποιεί οδυνηρές μνήμες. Δυστυχώς η ΕΕ έτσι όπως την ξέραμε (ευημερούσα, δημοκρατική, κοινωνική, αλληλέγγυα) πνέει τα λοίσθια…».

Γιώργος Δουράκης,
αναπληρωτής καθηγητής
Πολιτικής Οικονομίας
στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ,
από το άρθρο του στο «Βήμα»
με τίτλο «Το λυκόφως της Ευρώπης».