Γερμανική προτεσταντική «ανηθικότητα»
Ξεκινώντας από τη δεύτερη παράμετρο, που η γερμανική «ελίτ» προσπαθεί να αποκρύψει, δηλαδή την αποκόμιση τεραστίων κερδών από την «κρίση χρέους», την οποία εντέχνως συντηρεί με κάθε τρόπο (ήδη ο αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν τη χαρακτήρισε ως «την καλύτερη επένδυση του Βερολίνου»), θα πρέπει να τονισθεί ότι κατά την τελευταία πενταετία, που η Ελλάδα μετατράπηκε σε διεθνές «πειραματόζωο» και «αποικία χρέους» των πολιτικών του Βερολίνου, η Γερμανία κέρδισε 80 δισ. ευρώ περίπου. Συστηματικά, δε, η πολιτική της ηγεσία όχι μόνο το αποκρύπτει αυτό, αλλά επιλέγει τον επιθετικό, επικοινωνιακό «εύκολο δρόμο της ηθικολογίας», υπερθεματίζοντας για την «ανευθυνότητα» και «τεμπελιά» των δανειζόμενων χωρών του Νότου.
Το ποσό αυτό προκύπτει από τη μεταφορά χρημάτων των επενδυτών στα «χαμηλού κινδύνου» γερμανικά ομόλογα, λόγω της κρίσης στην Ευρωζώνης, με συνέπεια η Γερμανία όχι μόνο να μην πληρώνει, ως κράτος, για να δανεισθεί, αλλά, λόγω της δομής και της αβεβαιότητας που επικρατεί στην Ευρωζώνη, να την πληρώνουν οι επενδυτές για να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους. Έτσι, η Γερμανία έχει καταγράψει πολύ μεγάλα κέρδη από τα πακέτα στήριξης προς την Ελλάδα. Στην ουσία, πρόκειται για χρήματα που «έκαναν φτερά» από τράπεζες χωρών του Νότου και κατέληξαν στα γερμανικά ταμεία μέσω της αγοράς γερμανικών ομολόγων από ιδιώτες και τράπεζες, με μηδενικό κόστος για τη Γερμανία, ενώ, την ίδια ώρα, αυτή δανείζει τα ίδια αυτά χρήματα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες του Νότου με μεγαλύτερο επιτόκιο, λειτουργώντας, επί της ουσίας, τοκογλυφικά.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού «Spiegel», τον Αύγουστο του 2013, σε ερώτηση βουλευτή των Σοσιαλδημοκρατών, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών πιστοποίησε ότι στην τριετία 2010 – 2013 τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού επέφεραν στο Βερολίνο έσοδα ύψους 41 δισ. ευρώ. Μάλιστα, τα κέρδη αυτά εμφανίζονται κάθε χρόνο στον γερμανικό προϋπολογισμό με τίτλο «διαφορά επιτοκίων», ανερχόμενα μεταξύ 10 και 17 δισ. ευρώ τον χρόνο!
Έτσι, η γερμανική πολιτικοοικονομική «ελίτ», μετά την «αναίμακτη», για τη Γερμανία, ένωσή της, η οποία ουσιαστικά χρηματοδοτήθηκε -με την ως άνω διαδικασία- από το ευρώ, εκμεταλλευόμενη την έλλειψη πολιτικής ολοκλήρωσης και δημοκρατικής εμβάθυνσης που χαρακτηρίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, προχώρησε στον σχεδιασμό των «ανομολόγητων» μεγάλων στόχων της, δηλαδή την επέκταση της οικονομικής και, εν συνεχεία, της πολιτικής της κυριαρχίας σε όλη την Ευρώπη. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, μετέτρεψε την Ευρωπαϊκή Ένωση από χώρο λειτουργίας ισότιμων κρατών σε ιδιότυπα «προτεκτοράτα» του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, τη, δε, Ελλάδα, με τον μνημονιακό «οδοστρωτήρα», σε «αποικία χρέους», όπως έξοχα ανέλυσε ο νυν υπουργός Εξωτερικών της χώρας και πρόεδρος του ΠΡΑΤΤΩ Νίκος Κοτζιάς στο βιβλίο του «Ελλάδα ”αποικία χρέους”. Ευρωπαϊκή Αυτοκρατορία και Γερμανική πρωτοκαθεδρία.».
Η πολιτική αυτή, που μετατρέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα ιδανικό «κέλυφος αυτοκρατορικής δομής», όπου τον ρόλο του «αυτοκράτορα» παίζει το ισχυρό γερμανικό κεφάλαιο, το οποίο προσπαθεί να επιβάλει και την ψευδεπίγραφη «προτεσταντική ηθικολογία» και «τιμωρία» στις χώρες του Νότου, πρέπει να αποκαλυφθεί και να ανατραπεί.
Η ανάταση του «πειραματόζωου», που ήταν μέχρι τώρα η Ελλάδα, μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τον σχηματισμό της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την απαρχή της επαναφοράς των ευρωπαϊκών αξιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτρέποντας, έτσι, την ολοκλήρωση της καταστροφικής «γερμανοποίησής» της.