Όχι αποθήκη ανθρώπων – κολαστήριο ψυχών η Ελλάδα…
Για χίλιους δύο λόγους λοιπόν, όλοι οι Έλληνες, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οφείλουμε να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια, ανεξαρτήτως κομματικής και ιδεολογικής τοποθέτησης. Θα έλεγα, μάλιστα, πως η Κύπρος έχει έναν λόγο παραπάνω να σταθεί στο πλευρό της Ελλάδας έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Για να δώσουμε μια εξήγηση σε αυτή την άποψη, είναι αναγκαίο να πάμε πίσω στο παρελθόν, επιχειρώντας μια πολύ σύντομη ανασκόπηση.
«Έθνος ανάδελφο» μας αποκάλεσε κάποτε ο Χρήστος Σαρτζετάκης. Τίποτε άλλο αξιόλογο δεν είπε και δεν έκανε ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ Πρόεδρος, εκλεγμένος, να θυμίσω, με… κυανόχρωμα ψηφοδέλτια, αλλά αυτή η σοφή κουβέντα που είπε, καθώς πετούσε ένα δάφνινο στεφάνι Βρήκαμε τη λύση για τους μετανάστες – κατά τους προηγούμενους «λαθρομετανάστες» και κατά τους σημερινούς «παράτυπους» μετανάστες, λες και το πρόβλημα είναι ο χαρακτηρισμός τους. Τους κλείσαμε σε περιφραγμένους χώρους με κάποια λυόμενα σπιτάκια, που τους ονομάσαμε «Κέντρα Κράτησης», και ξενοιάσαμε.
Και έπρεπε να αναλάβει ο Γιάννης Πανούσης αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη για να έρθει στο φως η τραγωδία που βιώνουν κάθε μέρα δίπλα μας κάποιοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και νέα παιδιά, που δεν άντεξαν τη ζωή στον τόπο τους και πήραν τον δρόμο για να βρουν κάτι καλύτερο, ξέροντας ότι μπορεί να μη φθάσουν ποτέ εκεί που ονειρεύτηκαν, αλλά πιστεύοντας ότι αξίζει να το τολμήσουν. Κι αν τα καταφέρουν να φτάσουν, βουνό πάλι τα προβλήματα.
Το θέμα δεν είναι ότι δεν θέλεις να βοηθήσεις. Η πραγματικότητα είναι, όμως, σκληρή. Πόσους μπορεί να αντέξει η Ελλάδα, ώστε να έχουν δουλειά και να μπορούν να ζήσουν; Μετρημένοι στα δάκτυλα είναι με την κρίση που βιώνει η χώρα και ο λαός έξι χρόνια τώρα. Τα «Κέντρα Κράτησης» δεν είναι η λύση.
Ούτε μπορούν να τους χωρέσουν όλους ούτε καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Το πρόβλημα είναι όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως αποθήκη ανθρώπων επειδή είναι η πύλη εισόδου των λαθρομεταναστών και πρέπει να μείνουν εδώ, σύμφωνα με το Δουβλίνο 2. Και ήμαστε τόσο ηλίθιοι, που την απόφαση αυτή τη συνυπέγραψε και η τότε κυβέρνηση Σημίτη.
Αυτή η κατάσταση, όμως, δεν πάει άλλο.
Η λύση είναι μία: Ή μοιραζόμαστε όλοι το πρόβλημα ή ανοίγουμε τα σύνορα και φεύγουν προς τις άλλες χώρες. Όπως έκανε πριν από χρόνια ο Μπερλουσκόνι, όταν ήταν πρωθυπουργός της Ιταλίας. Και δεν πέρασε μία βδομάδα και οι εταίροι μας έδωσαν λύση.
Δεν μπορεί η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι κολαστήριο ψυχών… Ως εδώ. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρέπει να βάλει το πρόβλημα στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής. Αλλιώς θα κάνουμε ό,τι έκαμε ο Μπερλουσκόνι.