Διά χειρός…

…του καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστου Γιανναρά από την επιφυλλίδα του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η γλώσσα των ”σημείων”»:

Τώρα οι Έλληνες ξέρουν τι θα πει διαπραγμάτευση και συλλογική αξιοπρέπεια

«Έκπληξη: οι ικανότητες και το ύφος – ήθος των υπουργών, τουλάχιστον όσων ενεργοποιήθηκαν αμέσως και με φρενήρεις ρυθμούς για τα επείγοντα προβλήματα της χώρας. Ολόκληρη η Ευρώπη ξαφνιάζεται, μαζί κι ένα ευρύτερο διεθνές περιβάλλον – το μαρτυρεί η πρωτοφανής, απίστευτη έκταση και ένταση ενδιαφέροντος Τύπου και ηλεκτρονικών μέσων για την Ελλάδα και τα προβλήματά της. Αντί για την εικόνα άτολμων, συμπλεγματικών μετριοτήτων διορισμένων (ως εικός) από τους δανειστές για να εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Ελλάδας έναντι των δανειστών, περάσαμε στην εικόνα προσωπικοτήτων με εκπληκτικές ικανότητες, σπάνια κατάρτιση, αστραφτερή ευτολμία, φανερή, εργώδη προετοιμασία και πίστη μαχητική στο δίκιο της χώρας τους.

Πότε και πώς προγραμματίστηκαν και οργανώθηκαν αστραπιαία οι περιοδείες του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πότε και πώς εξασφαλίστηκαν οι συναντήσεις τους με τους κορυφαίους των ισχυρών της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πλήθος των συνεντεύξεων στον διεθνή Τύπο και στις τηλεοράσεις. Κυρίως, από πού και πώς ξεπήδησε αυτό το απαρόμοιαστο ανθρώπινο υλικό, να εκπροσωπεί μιαν Ελλάδα που είχε ταυτιστεί διεθνώς στις συνειδήσεις με τη φαυλότητα, τη λαμογιά, την ανικανότητα και βουλιμική χωριατιά – πολιτικοί δίχως το κάτσιασμα της μειονεξίας και χαμόγελα λακέδων μπροστά στα αφεντικά τους, αλλά με ραχοκοκαλιά και αξιοπρέπεια, ηρεμία και αποφασιστικότητα».

«Τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού τις κατέστησε επίσης μιαν έκπληξη η γλώσσα του σώματός του, το γνήσιο πάθος εκφοράς του λόγου – “έβαλε την ψυχή του” σε αυτά που έλεγε. Όταν στο τέλος εγκατέλειψε το χειρόγραφο για να εκφραστεί αυθόρμητα, η συγκίνηση έσπασε τη φωνή του, ήταν ολοφάνερο. Εκείνη η στιγμή, η ανεπιτήδευτη εκρηκτική συγκίνηση, ήταν αυτό που περίμεναν δεκαετίες ολόκληρες οι Έλληνες: Να δουν επιτέλους έναν πολιτικό να μιλάει με πόνο ψυχής για την κοινωνία και την πατρίδα του, όχι σαν δασκαλεμένος διαφημιστής απορρυπαντικών ή αλλαντικών.

Αυτή η κυβέρνηση δεν αποκλείεται να αποτύχει στις επιδιώξεις της. Να εξαναγκαστεί, από το οιηματικό πείσμα του αμοραλισμού των “αγορών”, να εγκαταλείψει τον αγώνα. Δεν αποκλείεται και να τα θαλασσώσει η ίδια μέσα στη σύγχυση θρησκοληψίας των “συνιστωσών” του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, ακόμα κι αν αποτύχει, αν συντριβεί από έξωθεν εκβιασμούς ή έσωθεν αγκυλώσεις, τα όσα κατόρθωσε στις πρώτες μέρες του βίου της έχουν γυρίσει σελίδα για τον τόπο: Τώρα οι Έλληνες ξέρουν, τουλάχιστον, τι θα πει “διαπραγμάτευση” και τι θα πει “συλλογική αξιοπρέπεια”. Ό,τι ζήσαμε στο τελευταίο εικοσαήμερο θα λειτουργεί από εδώ και πέρα σαν μέτρο και δείχτης της ποιότητας στην πολιτική.

Η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Επιστροφή στην αθλιότητα και στην ντροπή του πράσινου, του γαλάζιου ή του κόκκινου (συνασπισματικού) ΠΑΣΟΚ δεν αντέχεται πια. Η δουλεία στην καταναλωτική αποχαύνωση μοιάζει να τελειώνει».

***

…του Σταμάτη Φασουλή από τη στήλη του «Στην ανάπαυλα» στα σαββατιάτικα «Νέα»:

Η πιο ηλικιωμένη απουσιολόγος…

«Για να επανέλθουμε στο σήμερα και στο νεαρόν της ηλικίας των μελών της κυβερνήσεως, ένα έχω να παρατηρήσω.

Μπορεί η κυρία Κωνσταντοπούλου να είναι η πιο νέα Πρόεδρος της Βουλής που υπήρξε ποτέ, αλλά πρέπει να πω (κι αν δεν το πω θα σκάσω) ότι είναι και η πιο ηλικιωμένη απουσιολόγος που έχω δει σε γυμνάσιο και λύκειο.

Άσε που με σκιάζει λίγο έτσι που στέκεται στητή κι ακούνητη με τις ώρες σαν το ακρόπρωρο».

***

…του προέδρου των ΑΝΕΛ και υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου από τη συνέντευξή του στον διευθυντή του «Αγιορείτικου Βήματος» Γιώργο Θεοχάρη:

Είμαι ένας ταπεινός… αμαρτωλός…

«Δεν είμαι τίποτε άλλο από ένας ταπεινός, αμαρτωλός, Ορθόδοξος Χριστιανός. Σέβομαι την ελληνική Εκκλησία και θεωρώ ότι το Άγιον Όρος, το Περιβόλι της Παναγιάς, αποτελεί τη μεγαλύτερη περιουσία για τη διατήρηση των άρρηκτων δεσμών Ορθοδοξίας και Έθνους. Δεν κρύβω ότι ο γέροντάς μου στο Άγιον Όρος βρίσκεται στη Μονή Εσφιγμένου, η οποία έχει συγκρουστεί με την Κοινότητα. Όμως οι σχέσεις μου με όλες τις Μονές και ο σεβασμός σε όλες τις Μονές έχει να κάνει με την προσπάθεια όλες αυτές οι αμαρτίες και οι πειρασμοί, που βάζουν ανάμεσα στους Χριστιανούς περισσότερο οι άνθρωποι παρά οι ιεράρχες, να μπορέσουν να βρουν τη λύση τους. Θα παλέψω με όλη μου τη δύναμη. Από τις μεγαλύτερες Μονές του Αγίου Όρους μέχρι τα τελευταία κελιά, όπου Άγιοι πατέρες, καθοδηγητές, πνευματικοί και εξομολογητές μας, θα μπορέσουν να φέρουν αυτή την ενότητα των Χριστιανών, ως οδηγό απέναντι στη νέα τάξη πραγμάτων, απέναντι στην προσπάθεια να δυσφημίσουν την Ορθοδοξία, να αλλοιώσουν τις αρχές και τις αξίες και με ταπεινότητα είμαι βέβαιος ότι θα έρθει η Ανάσταση.

Έχω την υπέρτατη τιμή να διατηρώ πνευματικές σχέσεις και με τον Γέροντα της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου».

***

…του διευθυντή Σύνταξης του «Πρώτου Θέματος» Βασίλη Στεφανακίδη από το άρθρο του με τίτλο «Αυτό που φοβάμαι είναι τα ισοδύναμα!»:

Πριν πεινάσεις μαγειρεύεις…

«Πολύ σωστό και δίκαιο να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ. Πλην όμως να εξασφαλιστούν πρώτα οι πηγές που θα αναπληρώσουν αυτούς τους φόρους. Και μεταξύ μας, δεν είναι και τόσο εγγυημένο το φοβερό σχέδιο για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που ακούγεται ως ”ζήσε, Μάη μου”! Πολύ σωστή η επαναφορά του αφορολόγητου και η επιβολή νέων φορολογικών κλιμακίων. Έπρεπε όμως πρώτα να βρουν από πού θα καλυφθεί κι αυτή η απώλεια εσόδων για το κράτος. Καλή και άγια η αύξηση του κατώτατου μισθού. Δεν θα έπρεπε, όμως, πρώτα να μετρηθεί η ενδεχόμενη απώλεια θέσεων εργασίας από πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που σήμερα επιβιώνουν με τη βοήθεια του αναπνευστήρα;

Ποιος θα μπορούσε επίσης να είναι αντίθετος στην επαναφορά της 13ης σύνταξης για τους απόμαχους που ζουν με λιγότερα από 700 ευρώ; Πρώτα, όμως, έπρεπε να εξασφαλιστεί πως τα λεφτά υπάρχουν».