Δημαγωγός ο Τσίπρας ή ο ελληνικός λαός είναι ηλίθιος;

Ο κύριος Τσίπρας είναι ο εντολοδόχος πρωθυπουργός που μόλις πριν από έναν περίπου μήνα κλήθηκε να διαχειριστεί τη λαϊκή ετυμηγορία, ενώ οι Έλληνες εμπιστεύτηκαν αυτόν για να βγάλει τη χώρα από τα σημερινά αδιέξοδα ύστερα από πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας. Πέντε χρόνια κατά τα οποία ασκήθηκαν πολιτικές που οι ίδιοι οι εμπνευστές τους δήλωσαν ότι ήταν λάθος, αλλά που δυστυχώς μας τις επέβαλαν.

Γιατί, αλήθεια, ο κύριος Michael Wolffsohn ξέχασε την ιστορία της χώρας του μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συνθήκη των Βερσαλλιών συνεπεία της οποίας οι τότε νικήτριες δυνάμεις αποφάσισαν να επιβάλουν στη χώρα του καταστροφικά μέτρα που είχαν ως αποτέλεσμα τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης από το 1919 έως το 1933 και την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία με τα γνωστά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα;

Ο κύριος καθηγητής δεν μπορεί να ξεχνά τη φτώχεια, την ανεργία και τα όσα τραγικά είχε περάσει από το 1919 έως το 1933 ο γερμανικός λαός λόγω των μέτρων και των κυρώσεων που επέβαλαν οι νικήτριες δυνάμεις του μεγάλου πολέμου, που είχαν ως αποτέλεσμα να ανέβει στην εξουσία ο Χίτλερ.

Αλήθεια, ο κύριος καθηγητής θεωρεί ότι τότε οι Γερμανοί, επειδή λιμοκτονούσαν λόγω της μεγάλης φτώχειας και της μεγάλης ανεργίας που μάστιζε τη χώρα του, ήταν ηλίθιοι;

Ποια είναι η άποψη του κυρίου Michael Wolffsohn για τη μεγαλόθυμη στάση των νικητών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου απέναντι στη Γερμανία; Γιατί ξεχνά, συνειδητά, ο κύριος Michael Wolffsohn ότι μεταξύ των νικητών ήταν και η Ελλάδα; Τότε οι νικητές του πολέμου, και συγκεκριμένα το 1953 με τη συνθήκη του Λονδίνου, έδωσαν τη δυνατότητα στη χώρα του, για να αντιμετωπίσει τα τρομακτικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, να γίνει διαγραφή του χρέους της προκειμένου να αναπτυχθεί και να ανασυνταχθεί. Πώς αξιολογεί το γεγονός ότι σήμερα η Γερμανία κουνά το δάκτυλο στην Ελλάδα και σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς που αργά ή γρήγορα θα βρουν τη δύναμη και το κουράγιο για να αντιδράσουν;

Ομολογώ ότι δεν θα ήθελα, ως άνθρωπος, η χώρα του κυρίου καθηγητή να βρεθεί και πάλι με την πλάτη στον τοίχο.

Το 1953, αξιότιμε κύριε καθηγητά, ο γερμανικός λαός ήταν ηλίθιος;

Η χώρα μου, από την Αθήνα του Περικλή, που δεν ήταν δημαγωγός (είστε ο μοναδικός ιστορικός που θεωρεί τον Περικλή δημαγωγό…), που καθιέρωσε τη Δημοκρατία στον κόσμο, θα βρει και πάλι τον δρόμο της, γιατί εμείς οι Έλληνες έχουμε αξιοπρέπεια, γιατί εμείς έχουμε ιστορία, γιατί αυτή η χώρα είναι το καλύτερο οικόπεδο στον πλανήτη και ξέρει να ξεπερνά τα δύσκολα.

Θεωρώ τον εαυτό μου ως τον πλέον αναρμόδιο να απαντήσει σ’ έναν καθηγητή της Ιστορίας. Όμως το κάνω γιατί δεν αισθάνομαι και δεν είμαι ηλίθιος, γιατί είμαι Έλληνας.

Προσωπικά, περιμένω από τον πνευματικό κόσμο της χώρας να αντιδράσει. Δεν μπορεί να σιωπά αυτές τις ιστορικές στιγμές που περνούμε ως λαός και ως έθνος. Είναι η ώρα της αλήθειας για όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης.

Είναι η ώρα που όλοι μαζί πρέπει να διαμορφώσουμε συνθήκες εθνικής ανάτασης γιατί αυτό απαιτεί η αξιοπρέπεια όλων μας, γιατί αυτό επιτάσσει η ιστορία του τόπου, γιατί αυτό επιβάλλει το ελληνικό φιλότιμο.

Όλοι μαζί μπορούμε!