Δεξιά και ΚΚΕ

Από διαφορετική αφετηρία ξεκινούν δεξιά και αριστερά αντιπολίτευση, αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος: Να κλονίσουν την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, χάριν ευτελούς ιδιοτέλειας. Κι αυτό το ανίεγο έργο εγγράφεται στην ημερήσια διάταξη των απασχολήσεων μιας ξενόδουλης Δεξιάς και μιας ανιστόρητης κομμουνιστικής Αριστεράς, η οποία επιβεβαιώνει συνεχώς το έμβλημά της, μέσα στη μακρά πορεία του χρόνου, ότι το ΚΚΕ είναι «κόμμα λαθών». Ο ελληνικός λαός, που παρακολούθησε την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, έβγαλε τα συμπεράσματά του: Με τις αγορεύσεις του πρωθυπουργού (ο οποίος υπήρξε καταπέλτης κατά των ισχυρισμών του κ. Σαμαρά) αλλά και όλων των αγορητών των δύο κυβερνητικών κομμάτων, αισθάνθηκε ότι για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια, είναι νοικοκύρης στον τόπο του. Ότι αξίζει να αγωνίζεται και να προσφέρει θυσίες, όταν έχει στο πηδάλιο του εθνικού σκάφους κυβερνήτη άξιο των προσδοκιών του. Ο αγώνας δεν μπορεί παρά να δικαιωθεί όταν υπάρχει ανεξάρτητη Ελλάδα, δημοκρατία και ελευθερία. Νιώθει ο πολίτης ότι ο ήλιος της απελευθέρωσης από τον νέο γερμανικό ζυγό θα ανατείλει πάλι στον ουρανό της χώρας μας, αφού γκρεμίσθηκαν από την εξουσία οι εκφραστές της καπιταλιστικής γερμανοευρωπαϊκής πολιτικής. Οι υπάλληλοι των τραπεζιτών και της κατοχικής «τρόικας» αντιλαμβάνονται ότι έχασαν το παιχνίδι. Από την ώρα που η «τρόικα» κατέβασε από την Ακρόπολη τη σημαία της (που στην ουσία είναι η ίδια με τον αγκυλωτό σταυρό του πατέρα της Αδόλφου) και πήρε δρόμο κάτι αλλάζει στην πολύπαθη Ελλάδα. Η εικόνα θυμίζει το παλιό ντοκιμαντέρ που βλέπουμε από την Απελευθέρωση: Ο τελευταίος γερμανός στρατιώτης που μαζεύει τη σβάστικα από τον Ιερό Βράχο και φεύγει βιαστικά. Γι’ αυτό η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων δίκαια θεωρείται κυβέρνηση Απελευθερώσεως.

Βεβαίως, η σημερινή κατάσταση είναι πιο δύσκολη από εκείνη του 1944. Τότε, το γερμανικό θηρίο σφάδαζε στη φωλιά του, αλλά οι μέρες του ήσαν μετρημένες, διότι τα στρατεύματα των Συμμάχων βάδιζαν ακάθεκτα προς το Βερολίνο. Σήμερα η Κίρκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταμόρφωσε τις κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών κρατών σε «Ευρωπαϊκούς χοίρους» που σιτίζονται από την καγκελαρία, παρά τις κραυγές οργής και αγωνίας των λαών του Νότου. Γι’ αυτό και η τρίτη ήττα της Γερμανίας θα καθυστερήσει, αλλά μοιραία κάποτε θα επέλθει. Τελευταία έβλεπα ένα παλιό ντοκιμαντέρ από τη δίκη του Άιχμαν και ανατρίχιασα. Όχι μόνο για τα ανήκουστα εγκλήματα που διέπραξε εκείνος ο αξιωματούχος του Γ’ Ράιχ, αλλά και για κάτι άλλο. Είναι απίστευτη η φυσιογνωμική ομοιότητα του Άιχμαν με τον… Σόιμπλε! Υπάρχει όμως και μια άλλη ομοιότητα: Ο τρόπος σκέψης και των δύο. Ο Άιχμαν έλεγε στο δικαστήριο ότι είχε διαταγή να βάλει τους Εβραίους στα βαγόνια που κατευθύνονταν για τους φούρνους των στρατοπέδων. Κι εφόσον είχε τέτοια διαταγή, δεν διενοήθη ότι ήταν δυνατόν να την αγνοήσει. «Οι διαταγές πρέπει να εκτελούνται», είπε ψυχρά. Με τον ίδιο κυνισμό, ο Φον Σόιμπλε μας εδήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρει εάν οι Έλληνες λιμοκτονούν και καταστρέφονται. Οι «ευρωπαϊκοί κανόνες» πρέπει να εκτελούνται! Ας πάνε οι Έλληνες στους «φούρνους» των τραπεζιτών, διότι οι προσταγές του διεθνούς καπιταλισμού δεν είναι δυνατόν να αμφισβητούνται! Υπάκουοι σ’ αυτή τη νοοτροπία, οι σύγχρονοι «Τσολάκογλου» Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, προσκύνησαν στο σαράι της καγκελαρίας, για να έχουν την εύνοια των κατακτητών. Και μόνον ο Τσίπρας με τον Καμμένο (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της Ιστορίας και σήκωσαν τη σημαία της Εθνικής Αντίστασης. Εύλογο το ερώτημα: Και το ΚΚΕ; Απογοητευτική έως εξοργιστική ήταν η εικόνα του κατά την ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Συμπορεύθηκε με τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το σουρεαλιστικό Ποτάμι, ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή. Το έχω γράψει χίλιες φορές. Ορθή μπορεί να είναι η θέση του ΚΚΕ για Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ κ.λπ. Η στρατηγική του όμως δεν είναι απλά λανθασμένη. Δεν λειτουργεί μόνο σε βάρος του ίδιου του κομμουνιστικού κόμματος, αλλά προκαλεί ευρύτερα ερωτηματικά για κίνητρα και παρασκήνια, κάθε άλλο παρά κολακευτικά για ένα κομμουνιστικό κόμμα, που φραστικά μόνο κατακεραυνώνει Βερολίνο και Βρυξέλλες. Τι έπρεπε να κάνει; Φυσικά θα διετύπωνε ξεκάθαρα τις θέσεις του και τις διαφωνίες του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ουδέν το μεμπτόν. Όμως με το να καταψηφίσει την κυβέρνηση τι κατάφερε; Αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας δίνει έναν τιτάνιο αντιμνημονιακό αγώνα. Κονταροχτυπιέται με τα θηρία του άκρατου καπιταλισμού. Κατάφερε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της κυριαρχίας του Δ’ Ράιχ. Όλη η Ευρώπη, και όχι μόνο αυτή, μιλάει για την ελληνική αντίσταση. Προσπαθεί ο Τσίπρας να επιφέρει αλλαγές που χάλασαν τον ύπνο των δικτατόρων της καγκελαρίας. Το ΚΚΕ δεν θέλησε να πάνε ο πρωθυπουργός και ο Γιάνης Βαρουφάκης με ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία έξω, να αντιμετωπίσουν τους δυνάστες. Τι ήθελε δηλαδή αυτήν την ώρα το ΚΚΕ; Να ανατρέψει την κυβέρνηση; Και ποιος θα ερχόταν; Το ΚΚΕ ποτέ δεν πρόκειται να πάρει πάνω από 5%. Πώς θα ανέτρεπε τον καπιταλισμό; Με το ισχνό ποσοστό του; Προτιμούσε δηλαδή να έλθει στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία; Αλλά αυτό ακριβώς θέλει και η Μέρκελ. Τα δικά της σχέδια εξυπηρετεί στην ουσία το ΚΚΕ. Ο κ. Κουτσούμπας έχει προσκολληθεί στο ατυχέστατο σύνθημα «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» του 1952. Πάμε παρακάτω: Με το πτώμα του ΠΑΣΟΚ και την «ελληνόφωνη» γερμανική πολιτική του φαιδρού Ποταμιού δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Έχουμε όμως την αμετανόητη Νέα Δημοκρατία. Θλιβερή ήταν στη Βουλή η εμφάνιση του κ. Σαμαρά. Ο άνθρωπος προσποιήθηκε ότι δεν κατάλαβε τίποτα για το νόημα των εκλογών. Δεν συνειδητοποιεί το γεγονός ότι κατέστρεψε την ελληνική κοινωνία υπακούοντας τυφλά στα κελεύσματα του Βερολίνου. Βύθισε στην ανεργία τη χώρα, πήρε τα σπίτια των αναξιοπαθούντων, επέβαλε παρανοϊκές φορολογίες ρουφώντας το αίμα μισθωτών και συνταξιούχων, τους οποίους μετέβαλε σε παρίες. Έκλεισαν δουλειές και οι νέοι έφυγαν σε τεράστιο ποσοστό στα ξένα αναζητώντας καλύτερο μέλλον. Δεν είπε τίποτα για όλα αυτά ο κ. Σαμαράς! Επέμενε στην εθνοκτόνο πολιτική του, στο πλεόνασμα και παρέθεσε αριθμούς δήθεν αναπτύξεως που δεν έχουν καμία σχέση με την τραγική ζωή των πολιτών. Μόνος του καημός παραμένει μην τυχόν και χαλάσει η νέα κυβέρνηση την… «Ευρωπαϊκή προοπτική» της χώρας, όπως την εννοεί βεβαίως η Μέρκελ! Το μόνο που ενδιαφέρεται είναι μην τυχόν και έλθουμε σε ρήξη με τους «εταίρους» μας. Το εάν κατήντησαν τη χώρα μας… «εταίρα» των εταίρων αυτό δεν έχει καμία σημασία για τους ευρωλάγνους.

Διέπραξε και μια πρωτοφανή ασχημία ο κ. Σαμαράς, την ώρα που ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη αγωνίζονταν για την Ελλάδα. Εστήριξε το επαίσχυντο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που ζητούσε από τη χώρα μας να μη θέτει όρους, αλλά να συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις που της θέτουν τα κοράκια των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

Η περίπτωση Σαμαρά μου θυμίζει την κλασική κωμωδία του αλησμόνητου Δημήτρη Ψαθά, τον περίφημο «Φον Δημητράκη». Σατίριζε ο κορυφαίος ευθυμογράφος έναν πολιτικάντη στην Κατοχή, που για να εξασφαλίσει εξουσία από τους κατακτητές τα έδινε όλα. Εξιδανίκευε ο Φον Δημητράκης τη γερμανική δύναμη και θεωρούσε αδιανόητη τρέλα να εναντιώνεται κανείς στη νέα τάξη πραγμάτων. Κι όταν ξέσπασε μια διαδήλωση φοιτητών κατά των Γερμανών έξω από το υπουργείο του, ένας κρατούμενος πατριώτης έλεγε στον θιασώτη του «γερμανικού μεγαλείου» υπουργό: «Ακούς; Η αταξία αυτή που βουίζει στους δρόμους, στη γλώσσα τη δική μας λέγεται αντίσταση. Κι είναι η δόξα της Ελλάδος. Όποιος ζητά να πνίξει τούτη τη φωνή του ανυπόταχτου λαού μας, θα αφανισθεί…». Ο κ. Σαμαράς δεν άκουσε την «αταξία» που βούιζε στους δρόμους της χώρας, δεν άκουσε τη φωνή της αντίστασης. Επόμενο είναι να αφανισθεί πολιτικά ο… «Φον Αντωνάκης»…