Για τον υπουργό Παιδείας

Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου η Διοικούσα Επιτροπή, μεταξύ των άλλων, υιοθέτησε πολύ απλές και πρακτικές λύσεις. Κατ’ αρχάς, περιόρισε τον αριθμό των φοιτητών σε κάθε ειδικότητα σε 35, έχουσα κατά νου ότι, αν άφηνε τον αριθμό απεριόριστο, και η ποιότητα του έργου που προσφέρεται θα χειροτέρευε και ο αριθμός των αδιόριστων κάθε ειδικότητας θα αυξανόταν ανεπίτρεπτα.

Ύστερα τη δωρεάν παροχή επιστημονικής διδασκαλίας δεν την ονόμασε δωρεάν παιδεία. Σύμφωνα με το σκεπτικό της Διοικούσας Επιτροπής, το κράτος δίνει υποτροφίες για ανώτερες σπουδές μόνον σε όσους επιτύχουν στις σχετικές εξετάσεις. Άλλο είναι ένας φοιτητής να είναι υπότροφος, οπότε έχει υποχρεώσεις, και άλλο να του παρέχεται δωρεάν παιδεία, οπότε μπορεί να συχνάζει αμέριμνος στα καφενεία, αμελώντας τις σπουδές του. Εφόσον ο φοιτητής ακολουθεί κανονικά τις σπουδές του μέχρι της λήψεως του πτυχίου, τυγχάνει όντως ουσιαστικά δωρεάν παιδείας. Όμως για πτυχίο που κανονικά απαιτεί τέσσερα έτη ο φοιτητής μπορεί να επιμηκύνει τον χρόνο το πολύ σε έξι έτη. Αν δεν κατορθώσει για οποιονδήποτε λόγο να τελειώσει έγκαιρα, διαγράφεται. Επίσης, αν δεν περάσει τις εξετάσεις σε ένα μάθημα, του δίνεται η ευκαιρία να προσέλθει στις εξετάσεις μόνον άλλες δύο φορές. Εάν δεν επιτύχει την προαγωγή του, αποβάλλεται από το πανεπιστήμιο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η πέραν του έτους παραμονή του φοιτητή στο ίδιο έτος θα σήμαινε ότι θα ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει ο ίδιος δίδακτρα. Αυτό είναι ένα πρακτικό μέσο για την απομάκρυνση όλων των φοιτητών που δεν εννοούν να καταβάλουν την προσπάθεια που απαιτείται για σοβαρές σπουδές.

Στον κανονισμό του Πανεπιστημίου Κύπρου υπάρχουν και ένα δυο άλλα θέματα που έχουν ρυθμιστεί καλύτερα απ’ ό,τι εδώ. Οι νέοι ταγοί του υπουργείου Παιδείας ας ζητήσουν να ενημερωθούν για τα θέματα αυτά και ας μη λαμβάνουν εσπευσμένα αποφάσεις χωρίς να υπολογίζουν τα αποτελέσματά τους.

Ασφαλώς, για τους εργαζόμενους φοιτητές, οι οποίοι θα το δηλώνουν και θα επιδεικνύουν στοιχεία για το ότι πραγματικά εργάζονται, θα πρέπει να προβλεφθούν ορισμένες διευκολύνσεις. Δηλαδή, οι καθηγητές πρέπει να γνωρίζουν ποιοι φοιτητές είναι εργαζόμενοι, ώστε να μπορούν να τους βοηθήσουν, δεχόμενοί τους ιδιαιτέρως, δίνοντάς τους εργασία για το σπίτι ή βοηθώντας τους με άλλους τρόπους.

Νικόλαος Κονομής
Ακαδημαϊκός