Αίσχη και όργια γερμανών δημοσιογράφων συν Γιούνκερ

Ο Παυλόπουλος, θυμίζω, είχε ταχθεί αναφανδόν ΕΝΑΝΤΙΟΝ της συκοφαντικής και κατάπτυστης θεωρίας του Σαμαρά περί της ύπαρξης δήθεν «δύο άκρων». Προσθέτω επίσης ότι, ως συνταγματολόγος και άριστος νομικός, θα μπορεί να συμβουλεύει υπουργούς πριν από την κατάθεση νομοσχεδίων, εάν και εφόσον ζητούν τη γνώμη του.
Την Τρίτη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συγκάλεσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τοποθετήθηκε για την υφιστάμενη κατάσταση, καθώς και τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις. Σχετικά με την παγίως εκβιαστική στάση του Σόιμπλε είπε: «Ο κ. Σόιμπλε έχει κάθε δικαίωμα να κατηγορεί την κυβέρνησή μας. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να κατηγορεί τον ελληνικό λαό που την ψήφισε». Αποστασιοποιήθηκε, ωστόσο, από ένα σκίτσο της «Αυγής» που τον εμφάνιζε ντυμένο με ναζιστική στολή, καταδικάζοντάς το. Τόνισε επίσης ότι οι Έλληνες περπατούν με το κεφάλι ψηλά και όχι με το κεφάλι κάτω. Ανακοίνωσε ακόμα την υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, γεγονός που αποτέλεσε έκπληξη για τους περισσότερους, αν κρίνει κανείς από τα χλιαρά χειροκροτήματα. Αντίθετα, ζωηρά και μεγάλης διάρκειας ήταν τα χειροκροτήματα μετά τη δήλωσή του ότι θα υπάρξει ονομαστική ψηφοφορία την Παρασκευή για την κατοχύρωση της πρώτης κατοικίας.
Βόμβα στα θεμέλια της σύγχρονης γερμανικής δημοσιογραφίας αποτελεί το βιβλίο του πρώην –και επί 17 συναπτά χρόνια– αρχισυντάκτη της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» (FAZ) Ούντο Ούλφκοτε που κυκλοφόρησε προ μερικών μηνών. Το ανακίνησε στο διαδίκτυο ο Γιάννης Κριτσαντώνης, επίσης την Τρίτη. Η ανακίνηση αυτή είναι χρησιμότατη και θα αφιερώσω συνειδητά και με τη βοήθεια του κειμένου του Γιάννη Κριτσαντώνη το υπόλοιπο του σημερινού άρθρου μου στους «αγορασμένους δημοσιογράφους της Γερμανίας», ανάμεσα στους οποίους ήταν -το ομολογεί ο ίδιος- και ο συγγραφέας του ήδη περιζήτητου αυτού βιβλίου.
Ιδού ορισμένοι χαρακτηριστικοί τίτλοι από κεφάλαια του βιβλίου, «που δείχνουν τη σαπίλα του σημερινού δημοσιογραφικού κατεστημένου στη Γερμανία, των ανθρώπων που μας κουνούν το δάχτυλο και απαξιώνουν καθημερινά τη χώρα μας με πληρωμένα ”ρεπορτάζ”», όπως υπογραμμίζει εύστοχα ο κ. Κριτσαντώνης:
«Τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι εξαγοράσιμοι». «Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ». «Το παραμύθι της Μέρκελ, έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στον λαό». «Πώς λαδώθηκε από εταιρεία πετρελαιοειδών». «Δημοσιογραφικά ταξίδια και φοροαπάτες». «Πώς πληρώνονται οι βίλες στην Τοσκάνη». «Πίσω από τη FAZ υπάρχει ένα διεφθαρμένο κεφάλι». Και, τέλος: «Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!».
Αντιγράφω και τα ακόλουθα από τον Γιάννη Κριτσαντώνη: «Ο επί δεκαεφτά χρόνια αρχισυντάκτης μιας από τις μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα δεκάδες μεγάλα ονόματα (και πρώτα πρώτα το δικό του), καθώς και άλλα μικρότερα εν ενεργεία συναδέλφων του, της τηλεόρασης, εφημερίδων και περιοδικών, που κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις ασκώντας όχι μόνο ”αγορασμένη δημοσιογραφία”, αλλά και φοροδιαφυγή», αφού, όπως αναφέρει, «αρκετοί από αυτούς έχουν πολυτελείς βίλες στην Τοσκάνη, αδήλωτες στη γερμανική εφορία, μια και έχουν σπόνσορες μεγάλες εταιρείες. Εταιρείες που τους πληρώνουν 5.000, 10.000 και 15.000 ευρώ για να γράψουν ένα καλό κομμάτι ανάλογο με τα συμφέροντά τους ή ακόμα και να κάνουν ανοιχτά δημόσιες σχέσεις μέσω των εντύπων τους ή του τηλεοπτικού φορέα στον οποίο εργάζονται, αναφέροντας στο θέμα αυτό και τον σημερινό παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου της ZDF» –πρόκειται για το δεύτερο κρατικό κανάλι– «Κλάους Βέμπερ».
«Στην αρχή του βιβλίου ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η απάντηση που δίνει ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ όταν ο Ούντο Ούλφκοτε τον ρωτά ”πώς γίνεται τα κορυφαία μας ΜΜΕ να δοξάζουν το ευρώ και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εκατομμύρια πολίτες της στέκονται διστακτικά απέναντί της;”. ”Η απάντηση που παίρνει από τον σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική, αλλά και εξωφρενική, καθώς ο κ. Γιούνκερ απαντά ως… άλλος μάγειρας”: ”Παίρνουμε μια απόφαση και τη βάζουμε σʼ ένα κλειστό δωμάτιο. Την αφήνουμε αρκετές μέρες να ωριμάσει και να δούμε τι θα γίνει. Αν μέχρι τότε δεν υπάρξει καμία κραυγή ή… επανάσταση –άλλωστε οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι αποφασίσαμε–, τότε τη βγάζουμε κομμάτι κομμάτι, βήμα βήμα, μέχρι να μην υπάρχει πλέον επιστροφή”»!
Συμπέρασμα δικό μου: Το κομμάτι κομμάτι και το βήμα βήμα ενδέχεται να περιέχουν ορισμένα παραπλανητικώς θετικά σημεία για τους εχθρούς τους, εν προκειμένω για τους λαούς της Νότιας Ευρώπης, ενώ τα όσα επακολουθήσουν θα είναι αυτόχρημα καταστροφικά. (Το «μέχρι να μην υπάρχει πλέον επιστροφή» αποδεικνύει περίτρανα την καταστροφή.)
ΥΓ.: Από τον τάφο του δίνει καταλυτική απάντηση ο μέγιστος Ουίνστον Τσώρτσιλ στον καταπτύστως φρυάζοντα Σόιμπλε και τη χώρα που εκπροσωπεί: «Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια. Δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί».