Η ανεργία δεν αφήνει να κάνεις όνειρα…
// Για ποιο λόγο αυτή η «Μουρμούρα» αρέσει τόσο πολύ στους έλληνες τηλεθεατές;
Γιατί οι ήρωες είναι απλοί άνθρωποι, που αντιμετωπίζουν με πολύ χιούμορ τρελές καταστάσεις της καθημερινότητας. Είμαστε μια αγαπημένη ομάδα που αντιμετωπίζουμε με σεβασμό τον τηλεθεατή.
// Τι κάνει ένα ζευγάρι ευτυχισμένο;
Δεν ξέρω αν υπάρχει συνταγή, αλλά πιστεύω το να αποδέχεσαι τον άλλον όπως πραγματικά είναι και να τον αγαπάς γι’ αυτό που είναι, με το κάθε χαρακτηριστικό του.
// Η κοπελιά που υποδύεσαι, η Βάσω, είναι νοσοκόμα, δουλεύει σκληρά, φέρνει τα χρήματα στο σπίτι και ο φίλος της ο Χάρης είναι άνεργος, αλλά κάνει όλες τις δουλειές στο σπίτι. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σήμερα με τους τριαντάρηδες;
Οι νέοι συγκατοικούν και μπορεί το αγόρι να ξέρει να μαγειρεύει και η κοπέλα όχι. Δεν υπάρχουν πλέον στεγανά. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι νέοι είναι ότι δεν μπορούν να πάνε ένα βήμα πιο κάτω, να κάνουν παιδιά, γιατί η ανεργία δεν τους αφήνει να κάνουν όνειρα. Η ανεργία περιθωριοποιεί το άτομο, το κάνει να νιώθει ότι δεν συνεισφέρει, ότι δεν είναι δημιουργικό. Αυτομάτως μπαίνει σε μια μειονότητα. Αν δεν υπήρχε η οικογένεια στην Ελλάδα, αυτά τα πέντε χρόνια του Μνημονίου, θα είχαμε μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Τον Έλληνα τον στήριξε το περιβάλλον του και του έδωσε κουράγιο γιατί ακόμη και το ψυχολογικό κομμάτι είναι μεγάλος Γολγοθάς. Δεν εγκατέλειψε τον άνεργο η οικογένεια.
// Οι νέοι αντέδρασαν όπως θα όφειλαν;
Βγήκαν στην αρχή στο Σύνταγμα, αλλά το κίνημα καταπνίγηκε με τη βία. Αλλά πιστεύω ότι η καλύτερη απάντηση σε όλη αυτήν την οικονομική και κοινωνική κρίση ήταν η ψήφος μας. Δεν μας τρομοκράτησε κανείς, αν και το επιδίωξαν. Ψηφίσαμε με βάση την ελπίδα. Σήμερα υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα στην Ελλάδα. Νιώθω αξιοπρεπής και αισιόδοξη. Νιώθω ότι υπάρχει μια ηγεσία που θα πει όχι για μένα και όχι για τη χώρα μου. Ο λαός μας δεν είναι αποικία κανενός. Να λοιπόν που κάναμε όλοι την αυτοκριτική μας, δώσαμε την ευκαιρία σε ένα άλλο κομματικό σχηματισμό. Αυτή δεν είναι μια μορφή αντίστασης; Η αλλαγή; Εμένα αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα με έκανε χαρούμενη γιατί είδα ότι ο Έλληνας πήγε στην κάλπη με υπευθυνότητα.
// Η χρεοκοπία μας είναι και αξιακή;
Κυρίως. Γι’ αυτό όλοι μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση. Δεν μπορεί ο συνάνθρωπός σου να πεινάει και εσύ να μην τον νιώθεις. Δεν μπορεί να του κόβουν το ρεύμα και να μη φαντάζεσαι το πώς ζει αυτός ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να ψάχνει στα σκουπίδια, να κοιμάται στους δρόμους, να πέφτει από το μπαλκόνι από τα χρέη και να σκέφτεσαι «τουλάχιστον εγώ είμαι καλά». Δεν είναι δημοκρατία αυτή. Δεν είναι πολιτισμός για τη χώρα που γέννησε τη φιλοσοφία και την τέχνη. Δεν είναι ηγέτες αυτοί που διώχνουν τα πιο λαμπρά μυαλά έξω από τη χώρα για να στελεχώσουν εταιρείες, εργαστήρια, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού.
Αλλά, γενικώς, πιστεύω ότι η Ευρώπη πάσχει από ηγέτες με όραμα.
// Πώς νιώθεις που έχεις δουλειά, που κάνεις μια τεράστια επιτυχία, που δέχεσαι καλές κριτικές;
Ευλογημένη. Κάνω τη δουλειά που αγαπάω, ζω από αυτήν και διασκεδάζω. Τι άλλο να ζητήσω; Δεν υπάρχει πιο συγκινητικό από έναν ηθοποιό να εισπράττει το χειροκρότημα και τα μπράβο του κόσμου. Το επάγγελμα του ηθοποιού δεν έχει καμία ασφάλεια. Κάθε έξι μήνες ψάχνουμε δουλειά στο θέατρο. Δεν έχουμε σταθερότητα. Είμαστε βιοπαλαιστές και συνέχεια μέσα στο άγχος. Η ισορροπία μας όμως είναι ότι δίνουμε χαρά στον κόσμο. Με αυτό τρέφεται η ψυχή μας.
// Η Ελλάδα επενδύει στον πολιτισμό της;
Οι χώρες που επενδύουν στον πολιτισμό και δεν τον θεωρούν πολυτέλεια, αλλά ανάγκη είναι αυτές που έχουν υψηλό επίπεδο παιδείας. Μακάρι να τολμούσαμε να επενδύσουμε και στον πολιτισμό μας και στον τουρισμό και στην πρωτογενή παραγωγή. Να δουλέψουμε για την ανάπτυξη αυτής της χώρας. Η πατρίδα μας είναι μαγική. Οι άνθρωποι που την κυβέρνησαν δεν κατάλαβαν αυτήν την ομορφιά της; Αυτήν τη χώρα της αξίζει να την αγαπάμε όλοι μας περισσότερο. Έχει τον πιο λαμπρό ήλιο και την πιο ωραία θάλασσα στον κόσμο!
// Τα τελευταία χρόνια είχαμε αλλοτριωθεί;
Με τα δάνεια, τις κάρτες, το εύκολο χρήμα; Σαφώς ναι. Ήταν φιλοξενία αυτή που προσφέραμε στους τουρίστες η αισχροκέρδεια; Αυτή η αντίληψη ότι ο άλλος είναι χαζός και εσύ μπορείς να τον εκμεταλλευθείς μας γύρισε μπούμερανγκ. Με συλλογική προσπάθεια θα πρέπει να αναστρέψουμε το κλίμα.
// Η κρίση μάς έκανε και καλό;
Θέλοντας και μη. Αφού πλέον δεν υπάρχει χρήμα και ύλη για να κανακέψουμε τον εαυτό μας, κάτι που κάναμε πολύ εγωιστικά στα χρόνια της εικονικής ευμάρειας, ξαναγυρίζουμε στις παρέες μας, στους φίλους μας, στη φύση. Κακά τα ψέματα. Η ζωή που ζούσαμε ήταν πλασματική. Ακόμη και οι γονείς έσπρωχναν τα παιδιά τους σε σπουδές και σε πτυχία χωρίς αντίκρισμα. Γεμίσαμε μηχανικούς, δικηγόρους, γιατρούς με πτυχία σε κάδρα. Το πτυχίο ήταν μέρος ενός κοινωνικού στάτους. Το ότι μετά σε περίμενε η ανεργία κανείς δεν έμπαινε στη διαδικασία να το σκεφτεί. Τουλάχιστον σήμερα οι νέοι σπουδάζουν αυτό που θα τους κάνει ευτυχισμένους. Άλλωστε σήμερα δεν υπάρχει και βασικός μισθός (γέλια). Η κοινωνία μας έχει γίνει πιο αληθινή, πιο συμφιλιωμένη με πολλά πράγματα, ακόμη και με τα πιο δύσκολα.
// Άρα, ακόμη και στα πιο δύσκολα ο άνθρωπος μπορεί να βρει την ευτυχία να ερωτευθεί, να κάνει παιδιά;
Η φύση και η ζωή έχουν τους δικούς τους νόμους. Πέρα από κρίσεις. Αν υπάρχουν χρήματα η αλήθεια είναι ότι κάνεις πιο εύκολα οικογένεια, αλλά και πάλι η δημιουργία οικογένειας είναι μια πολύ σοβαρή σκέψη. Είναι μια πράξη ευθύνης. Αν κάτσεις να το σκεφτείς και πολύ, το πόσο σοβαρό είναι να γίνεις γονέας, δεν θα κάνεις ποτέ το βήμα. Γι’ αυτό και ο Θεός έχει βάλει τον έρωτα να ξεπερνάει τη σκέψη και όλα αυτά τα ζητήματα να μην τα αναλύεις. Να σε κινούν τελικά τα συναισθήματα παρά η λογική.
// Στη θεατρική παράσταση που πρωταγωνιστείς -«Φάντασμα με γόβες»- υποδύεσαι ένα πνεύμα μιας γυναίκας που έχει έρθει στη ζωή για να πάρει τον σύζυγό της μαζί της. Στην αντίπερα όχθη. Πιστεύεις στη μετά θάνατο ζωή;
Το έργο γράφτηκε το 1945 όταν οι Βρετανοί είχαν χάσει πολλούς στρατιώτες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν και κωμωδία, έχει μια θλίψη για αυτούς που φεύγουν και αυτούς που μένουν και τους αναπολούν. Δεν έχω καμία προσωπική εμπειρία με πνεύματα, φαντάσματα, μέντιουμ και μεσολαβητές, αλλά νιώθω ότι αυτή η ζωή δεν τελειώνει εδώ. Μου είναι πιο αισιόδοξο ως ιδέα να ξέρω ότι η ψυχή μου θα ταξιδέψει κάπου αλλού από το ότι, μετά από αυτό που έχουμε βιώσει, θα είμαστε στο μαύρο σκοτάδι, στο τίποτα, στην ανυπαρξία. Μετά από την τόση ενέργεια στη σιωπή; Μπα, νιώθω ότι υπάρχει κάτι μετά από τη ζωή.
Ακόμη και το ότι η ηρωίδα που υποδύομαι έρχεται από μια άλλη διάσταση, από ζήλια για να πάρει τον αγαπημένο της, αυτόν που θεωρεί ότι της ανήκει, από τη δεύτερη γυναίκα του, μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον (γέλια).
// Από θρησκευτικής άποψης, πώς αντιμετωπίζεις αυτό που λέγεται αιώνια ζωή;
Δεν ξέρω. Γνωρίζω για την Ανάσταση του Χριστού που μας έδωσε την αιώνια ζωή, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ έναν Θεό τιμωρό που θα ‘ρθει για να δικάσει, να κρίνει. Ο Θεός είναι συγχώρεση και αγάπη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας Θεός που τιμωρεί και ευνοεί. Πιστεύω ότι οι επιλογές που κάνουμε σε αυτήν τη ζωή είναι και οι δοκιμασίες μας και τα μαθήματά μας. Δεν ξέρω αν υπάρχει δικαιοσύνη ή κάθαρση στη ζωή. Γύρω μας υπάρχει τεράστια αδικία. Για μένα το πιο σημαντικό σ’ αυτήν τη ζωή είναι να υπάρχει μέσα από τις προσωπικές μας δράσεις ισορροπία και μέτρο. Εκεί βρίσκεται και η ευτυχία και η υγεία.