Το δέντρο έπεσε
Ο κ. Σαμαράς είναι, όμως, άνθρωπος πεισματάρης. Κεφάλι αγύριστο. Ο Θεός να σε φυλάει! (Μολονότι οι ιδιότητες αυτές δεν είναι πάντοτε -και υποχρεωτικώς- κακές, ιδίως για έναν πρωθυπουργό…) Από το σημείο, πάντως, αυτό μέχρι εκείνου που παρατηρείται σήμερα μετά την πτώση του ανδρός από την πρωθυπουργία, δηλαδή να εφορμούν επάνω του πλείστοι, ιδίως από περιθωριακά έως αγενέστατα έντυπα, που τον πελεκάνε πεσμένο τον άνθρωπο ως -αν είναι δυνατόν!- «κομπλεξικό», «προδότη της Ελλάδας»(!) «δωσίλογο», «Ιούδα που ούτε καν κρύβει τη λατρεία του σε καθετί το ανθελληνικό»(!) -μεταφέρω τους χαρακτηρισμούς αυτούς στον αναγνώστη μου από διάφορες φυλλάδες, κατά λέξη!- η απόσταση είναι διαστημική…
Ξέρετε, η σημερινή γεωγραφική έκταση της χώρας μας και ο όγκος του πληθυσμού της είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα προς την έκταση και τον όγκο των εκάστοτε πολιτικών μας παθών. Ο μακαρίτης καθηγητής μου στο Εμπορικό Δίκαιο Αλέξανδρος Τσιριντάνης (που πλην των άλλων επιστημονικών αρετών του είχε και κοφτερή φιλοσοφική σκέψη…) μας έλεγε ότι μία από τις αδιαμφισβήτητες αποδείξεις της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού είναι και τα σημερινά -ομόλογα προς τα αρχαία!- πολιτικά έως εμφύλια πάθη μας… Ας δούμε, λοιπόν, τι πελεκάνε σήμερα, κατά κύριο λόγο και μετά πάθους, στο σώμα του πεσμένου πρωθυπουργού οι ως άνω ξυλοκόποι!
Πρώτον, τον εγκαλούν ότι «ξεζούμισε τον λαό» σε δυόμισι χρόνια! Νομίζω όμως ότι παραβλέπουν πως οι τελευταίες εκλογές έγιναν ακριβώς τη στιγμή που ο πεσών είχε προγραμματίσει σαφώς έξοδο από την (πενταετή!) λιτότητα. Δεύτερον, τον εγκαλούν ότι αντί να αφομοιώσει τη Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ, τους κυνήγησε ως ακραίους. Τη δε Χρυσή Αυγή την ώθησε, σχεδόν αύτανδρη, στην προφυλάκιση. Ναι, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί την ίδια ακριβώς στιγμή το περιβάλλον του νέου πρωθυπουργού κ. Αλ. Τσίπρα πελεκά εξίσου τον πρώην πρωθυπουργό με το ακριβώς αντίστροφο επιχείρημα: Ότι, αίφνης, ο κ. Σαμαράς είναι ο… ίδιος «ακροδεξιός»! Και τούτο ενώ οι ΑΝΕΛ βρίσκονται ήδη μέσα στην κυβέρνηση Τσίπρα! Πάρτε, δηλαδή, και διαλέξτε! Τρίτον, τον εγκαλούν ότι εξέθεσε σε υποψηφιότητα Προέδρου της Δημοκρατίας τον αντιπρόεδρο του κόμματός του κ. Σταύρο Δήμα χωρίς την ελάχιστη εξασφάλιση αξιοπρεπούς πορείας της υποψηφιότητας αυτής. Ναι, αλλά έτσι δεν μπορούν να εξηγηθούν τουλάχιστον δύο πράγματα: α) Την προβολή της υποψηφιότητας του κ. Δήμα δεν την προώθησε μόνος ο κ. Σαμαράς, αλλά την συναπεφάσισε με τον κ. Κ. Καραμανλή… β) Ο νέος πρωθυπουργός κ. Τσίπρας (στον οποίο ήδη έχω ευχηθεί ολοκαρδίως από τις στήλες του «Π» να επιτύχει στο έργο του) προωθεί για την Προεδρία της χώρας υποψηφιότητα του… ετέρου αντιπροέδρου της ΝΔ, δηλαδή του κ. Δ. Αβραμόπουλου, χωρίς κανέναν δίαυλο σχετικής συνεννόησης -όπως νομίζω ότι θα όφειλε- με τον κ. Σαμαρά! Και για να επιτύχει την υποψηφιότητα αυτή (και το σχετικό μπάχαλο στη ΝΔ…) ο κ. Τσίπρας προτιμά να κρατά δίαυλο συνεννόησης με… άλλο προϊστάμενο του κ. Αβραμόπουλου, δηλαδή με τον πρόεδρο της Κομισιόν κ. Ζ. Κλ. Γιούνκερ, που διατηρεί ως «υπουργό» του επί της Μεταναστεύσεως τον κ. Αβραμόπουλο, αγνοώντας τον Αντ. Σαμαρά που είχε στείλει τον Δ. Αβραμόπουλο ως «υπουργό» στην Κομισιόν! Τι ʼχες, Γιάννη μου, σ’ αυτή τη χώρα, τι
ʼχα πάντα!