Πώς είδε η Άγκυρα την εκλογή Τσίπρα
Σε μια περίοδο που το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας έχει αποτελματωθεί, με την απόλυτη κυριαρχία του ΑΚΡ του Τ. Ερντογάν, που οδηγεί τη χώρα σε όλο και περισσότερο αυταρχισμό, οι κοσμικές δυνάμεις του τουρκικού πολιτικού συστήματος, βλέποντας την πολιτική ανατροπή στην Ελλάδα, άρχισαν να έχουν ως σημείο αναφοράς τον ΣΥΡΙΖΑ και αναζητούν τα σημεία εκείνα τα οποία μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το κόμμα της ελληνικής Αριστεράς ώστε να πάρει την εξουσία.
Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά, τόσες ημέρες και σε τόση έκταση το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών αποτελεί είδηση στα περισσότερα τουρκικά ΜΜΕ, ενώ και οι πολιτικοί αρχηγοί όλων των κομμάτων αναφέρονται στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο ίδιος ο Αχμ. Νταβούτογλου επεχείρησε να καρπωθεί τη «συγγένεια» με τον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζοντας ότι στην επικοινωνία που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα συζήτησαν την επιτυχία της Τουρκίας που από «μεγάλος ασθενής έγινε παγκόσμια δύναμη» και συμφώνησαν ότι αυτό αποτελεί επίτευγμα της κυβέρνησης του ΑΚΡ. Ο κ. Νταβούτογλου μάλιστα επέκρινε την τουρκική αντιπολίτευση λέγοντας ότι αντί να αναδείξουν τις δικές τους θέσεις, αναζητούν «έμπνευση» από τον ΣΥΡΙΖΑ…
Όμως πέραν των πολιτικών μηνυμάτων, παιγνίδι γίνεται και στο σκληρό τερέν των ελληνοτουρκικών και του Κυπριακού, όπου η νέα κυβέρνηση, μια εβδομάδα μετά τις εκλογές, έδωσε το στίγμα της.
Η Άγκυρα από την πρώτη στιγμή δεν κρύβει την ανησυχία της για την ανάληψη του ευαίσθητου υπουργείου Άμυνας από τον Π. Καμμένο, τον οποίο ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου χαρακτήρισε «εθνικιστή, αντιτούρκο και λαϊκιστή». Η απόφαση του κ. Καμμένου να μεταβεί με ελικόπτερο στην περιοχή των Ιμίων και να πετάξει πάνω από τη βραχονησίδα (όπου κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των τριών νεκρών) προκάλεσε συναγερμό στην Άγκυρα. Από το 1996 έχει τεθεί σε εφαρμογή η συμφωνία περί status quo ante που αποδέχτηκε, υπό την απειλή της πολεμικής σύρραξης, η κυβέρνηση Σημίτη και έχει τηρηθεί αυστηρά η άτυπη συμφωνία ώστε να μην υπάρχουν ούτε πλοία, ούτε στρατιώτες ούτε σημαίες.
Η απόφαση του έλληνα υπουργού Άμυνας να πετάξει πάνω από τα νησιά δείχνει διάθεση, αν όχι κατάργησης αυτής της πρακτικής, τουλάχιστον αμφισβήτησής της έστω και σε συμβολικό επίπεδο. Εξάλλου η κρίση των Ιμίων κλιμακώθηκε από τέτοιες συμβολικές κινήσεις (δημοσιογράφων, δημάρχων κ.λπ.).
Όμως η περασμένη εβδομάδα σφραγίστηκε από την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Λευκωσία και τη συνολική τοποθέτησή του στο Κυπριακό.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η θέση του κ. Τσίπρα ήταν η πλήρης συμπόρευση με τη Λευκωσία, αν και από τις τοποθετήσεις του διαφάνηκε ότι η Αθήνα δεν δίνει «λεύκη επιταγή» και θέλει να υπάρχει συνεννόηση και γνώση των κινήσεων και πρωτοβουλιών της Λευκωσίας.
Ενδιαφέρον πάντως έχει η αναφορά του κ. Τσίπρα στο θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ όπου έστειλε καθησυχαστικά μηνύματα (που μάλλον δεν θα ικανοποίησαν τον κυβερνητικό εταίρο Π. Καμμένο) λέγοντας ότι θα γίνουν προσεκτικά βήματα και όχι βήματα στον αέρα. Όμως ήταν εντελώς ξεκάθαρος για το θέμα των συνομιλιών, καθώς υποστήριξε πλήρως την κυπριακή κυβέρνηση, η οποία τονίζει με κάθε τρόπο ότι όσο παραμένει η απειλή του «Μπαρμπαρός», που αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και το διεθνές δίκαιο, δεν μπορεί να δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για επανάληψη των συνομιλιών.
Βεβαίως η απάντηση ήρθε διακριτικά στην αρχή και εντελώς ξεκάθαρη αμέσως μετά από την Άγκυρα.
Ο αντιπρόεδρος Αρίντς διακήρυξε το «δικαίωμα» της Τουρκίας να πραγματοποιεί έρευνες με το «Μπαρμπαρός» στην Κύπρο, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου επέμεινε ότι θα πρέπει να δεχθεί η ελληνική πλευρά την από κοινού εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων με τους Τουρκοκύπριους και την εξαγωγή τους μέσω της Τουρκίας…
Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, μάλιστα, σε ένα πινγκ πονγκ δηλώσεων, η μεν Άγκυρα και ο ηγέτης του ψευδοκράτους Έρογλου ζήτησαν αναγνώριση της «πραγματικότητας» των δύο λαών και του «τουρκοκυπριακού κράτους», για να εισπράξουν την ειρωνική απάντηση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών που προσφέρθηκε να παραδώσει μαθήματα διεθνούς δικαίου στον κ. Έρογλου…
Βεβαίως υπάρχει ένα ακόμη σημαντικό θέμα που παρακολουθείται στενά από την Άγκυρα και αυτό είναι ο χειρισμός των θεμάτων της μειονότητας στη Θράκη.
Με την εκλογή των τριών μουσουλμάνων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε ένα παιγνίδι με το οποίο διαμορφώνεται ένα πλαίσιο για την ικανοποίηση βασικών διεκδικήσεων της μειονότητας, που βαθαίνουν, ωστόσο, το διχαστικό περιβάλλον και επιδιώκουν την ομογενοποίηση της μειονότητας ως «τουρκικής».
Κωνσταντίνος Τσάκαλος