Η ακαμψία της Γερμανίας κρύβει φόβο για διάλογο πάνω στα πραγματικά προβλήματα της Ευρώπης
Οι τοποθετήσεις αυτές οριοθέτησαν το σημείο εκκίνησης των συζητήσεων που θα ακολουθούσαν. Την πρώτη ομάδα επαφής για την ανίχνευση των προθέσεων της ελληνικής πλευράς απετέλεσαν οι κ. Σουλτς και Ντάισελμπλουμ. Ο πρώτος θα ενημέρωνε την κ. Μέρκελ και o δεύτερος τα θεσμικά όργανα της Ένωσης με τα οποία η Αθήνα σκοπεύει να διαπραγματευθεί.
Οι πρώτες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών άλλαξαν την ατζέντα των συζητήσεων με τους εταίρους, αφού ξεκαθάρισαν ότι το πρόγραμμα προσαρμογής (Μνημόνιο) αποτελεί εργαλείο εμπέδωσης αυτοτροφοδοτούμενης κρίσης. Και απέρριψαν διαπραγμάτευση με την εξωθεσμική «τρόικα»…
Η κίνηση αυτή αποσκοπεί στην εξουδετέρωση της παγίδας που είχε στηθεί από τον περασμένο Νοέμβριο, ενώ παράλληλα αναδεικνύει τις ευθύνες της Γερμανίας που επέβαλε ένα πρόγραμμα «διάσωσης» το οποίο δεν είναι δυνατόν να βοηθήσει την Ελλάδα να ανακάμψει οικονομικά, ενώ παράλληλα τη φτωχοποιεί δραματικά, χωρίς να προσφέρει προοπτική στο ορατό μέλλον. Στις δηλώσεις που έγιναν, η ελληνική πλευρά κατέστησε σαφές ότι επιθυμεί χρόνο για να υποβάλει το σχέδιό της.
Η ευρωπαϊκή περιοδεία του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών σε Ρώμη και Παρίσι κέρδισαν μια ιταλική συνηγορία για χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας και την αποδοχή της συζήτησης του ελληνικού θέματος στα θεσμικά όργανα από τη Γαλλία που αντιμετωπίζει προβλήματα και υποβάθμιση του ρόλου της στη Ευρώπη. Στο Λονδίνο συζητήθηκε η σημασία του ελληνικού προβλήματος για την παγκόσμια οικονομία και ο ρόλος της χρηματοοικονομικής μηχανικής στην αντιμετώπιση του χρέους.
Στις Βρυξέλλες βεβαιώθηκε η απροθυμία των αξιωματούχων της προεδρίας της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Κοινοβουλίου να τοποθετηθούν πριν από την τοποθέτηση της Γερμανίας.
Η κ. Μέρκελ δήλωσε επίσημα ότι αναμένει τις ελληνικές θέσεις, ενώ πολλές ανεπίσημες διαρροές δημιουργούσαν κλίμα απόρριψης της ελληνικής διαπίστωσης για την αποτυχία του προγράμματος διάσωσης.
Στη συνάντηση Σόιμπλε – Βαρουφάκη η γερμανική πλευρά προσπάθησε σαφώς να ακυρώσει τις θετικές εντυπώσεις από την ελληνική περιοδεία ανίχνευσης διαθέσεων και να υψώσει τοίχο στην ελληνική προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης. Ο έλληνας υπουργός Οικονομικών ευθέως άφησε να διαφανούν περιθώρια ευελιξίας των ελληνικών θέσεων, στην περίπτωση που η Γερμανία κάνει το ίδιο αναζητώντας συμβιβασμό.
Ο κ. Σόιμπλε, παράλληλα, διέρρευσε ατύπως τις άκαμπτες θέσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, μεθόδευσε κινήσεις για την ομαδοποίηση και άλλων εταίρων πίσω από τις γερμανικές θέσεις και εξαπέλυσε μέσω της ΕΚΤ μια προειδοποίηση προς την Ελλάδα για πιστωτική ασφυξία. Με νέες δηλώσεις του προσπαθεί να ξεσηκώσει την κοινή γνώμη κατά των ελληνικών προτάσεων για διορθωτικές κινήσεις, με τον λαϊκίστικο ισχυρισμό ότι οι Έλληνες θέλουν να στείλουν τον λογαριασμό στους ευρωπαίους φορολογούμενους. Αυτό θα προωθήσει στο Eurogroup της 11ης Φεβρουαρίου.
Έτσι προσπαθεί να αποφύγει διάλογο πάνω σε τέσσερα τελείως λογικά επιχειρήματα.
1. Ότι πρωτογενή πλεονάσματα 4,5% ετησίως είναι παντελώς απραγματοποίητα χωρίς τη διάλυση οικονομίας και κοινωνίας.
2. Ότι είναι αποδεκτοί τουλάχιστον ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί στο πλαίσιο των δημοσιονομικών κανόνων.
3. Ότι το μη βιώσιμο χρέος μπορεί να αναδιαρθρωθεί με τη χρήση χρηματοοικονομικής μηχανικής, χωρίς επιβάρυνση των ευρωπαίων φορολογουμένων.
4. Ότι αντί για έναν αριθμό μεταρρυθμίσεων που απορρυθμίζουν την οικονομία, μπορεί η χώρα να προωθήσει σαρωτική μεταρρύθμιση των παθογόνων ρυθμίσεων της διαπλοκής, της διαφθοράς, της προσοδοφορίας, της μεγάλης φοροαποφυγής.
Το δίκιο και οι αρχές της Ένωσης είναι με το μέρος των ελληνικών διεκδικήσεων, όχι όμως όλες οι πρακτικές της ΟΝΕ που διαμορφώθηκαν για την επιβολή της λογικής του μονόδρομου…
Για τον λόγο αυτό η επικοινωνιακή αντιμετώπιση του μοναδικού επιχειρήματος του Σόιμπλε την 11η Φεβρουαρίου στο Eurogroup είναι σημαντική.
Ο τρόπος που μεθοδεύτηκε η απόφαση της ΕΚΤ για τα ελληνικά ομόλογα αφήνει να διαφαίνεται ότι ο κ. Σόιμπλε δεν είναι σίγουρος πλέον ότι η άκαμπτη στάση του, που κρύβει πολλές αμαρτίες, έχει την πλειοψηφία των εταίρων, οι λαοί των οποίων αρχίζουν να νιώθουν τα δεινά που ο Σόιμπλε θεωρεί ότι αρμόζουν στους Έλληνες. Οι εξελίξεις θα δείξουν αν το μέλλον της Ευρώπης θα βασισθεί στη δημοκρατία και την αλληλεγγύη ή στον αυταρχισμό και την επιβολή των ισχυρών.