Διά χειρός…

Η Μέρκελ θα αναγκασθεί να προσαρμοσθεί…

«Δεδομένου του αντικτύπου του ελληνικού εκλογικού αποτελέσματος στις πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, όπου η δυσφορία απέναντι στη λιτότητα είναι επίσης μεγάλη, η πολιτική πίεση στο Eurogroup θα αυξηθεί σημαντικά. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να προβλέψει πως αυτό το τελευταίο κεφάλαιο της κρίσης του ευρώ θα κάνει συντρίμμια την πολιτική λιτότητας της Γερμανίας -εκτός αν η Μέρκελ θέλει πραγματικά να πάρει το τεράστιο ρίσκο να αφήσει το ευρώ να καταρρεύσει.

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το θέλει. Ανεξαρτήτως λοιπόν του ποια πλευρά -η “τρόικα” ή η νέα ελληνική κυβέρνηση- κινηθεί πρώτη στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις, οι εκλογές στην Ελλάδα έχουν ήδη παραγάγει μια ξεκάθαρη ήττα για τη Μέρκελ και τη βασισμένη στη λιτότητα στρατηγική της για την υποστήριξη του ευρώ. Ξέρουμε πια πως μείωση του χρέους και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ταυτόχρονα εξουδετερώνουν την οποιαδήποτε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση διότι φορολογούν υπερβολικά τους ψηφοφόρους της. Και χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχουν ούτε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όσο αναγκαίες και αν είναι.

Αυτό είναι το δίδαγμα της Ελλάδας στην Ευρώπη. Το ερώτημα τώρα δεν είναι κατά πόσο θα το αποδεχθεί η γερμανική κυβέρνηση, αλλά πότε. Θα χρειαστεί άραγε μια ανάλογη πανωλεθρία για το συντηρητικό κόμμα της Ισπανίας στις επερχόμενες εκλογές ώστε να αναγκαστεί η Μέρκελ να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα;».

***

… του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά από την «επιφυλλίδα» του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Χαρά και δόξα του ηγέτη».

Ή τώρα ή ποτέ…

«Ο Αλέξης Τσίπρας κομίζει τη φρεσκάδα τού εντελώς καινούργιου, του άφθορου. Δεν διαθέτει κόμμα, διαχειρίζεται τη δυνατότητα να πλάσει κόμμα. Να πρωτοπορήσει στην ώριμη πια απαίτηση των καιρών για μια Αριστερά ρεαλιστικά κοινωνιοκεντρική, ελευθερωμένη, επιτέλους, από τις αρτηριοσκληρωτικές αγκυλώσεις του παλαιοημερολογίτικου (και μεταπρατικού επιπλέον) μαρξισμού. Να χαρεί την τιμή και τη δόξα να υπηρετήσει τον λαό και τις ζωτικές ανάγκες του – όχι τον παλιμβαρβαρισμό της καταναλωτικής προτεραιότητας. Να στήσει θεσμούς που θα ποδηγετήσουν την ελληνική κοινωνία στην ελευθερία από τον ζυγό της εγωκεντρικής χυδαιότητας, της βουλιμικής εξηλιθίωσης, της αρπακτικής αποκτήνωσης.

Σπάνια η Ιστορία χαρίζει τόσο συναρπαστικές δυνατότητες σε έναν τόσο νεαρό ηγέτη. Έχει να περπατήσει, κυριολεκτικά, στην κόψη του ξυραφιού: Ο ένας μέγιστος κίνδυνος είναι να ”ψηλώσει ο νους του”, να χάσει τη σύνεση που χαρίζει η σοβαρότητα, η σεμνότητα, η ταπεινότητα του αληθινού δημιουργού. Ο δεύτερος κίνδυνος: να τον υποτάξει η παλαιοκομματική χαμέρπεια στην κρετινική λογική τής, με κάθε θυσία, επανεκλογής. Το μυστικό του αληθινού ηγέτη είναι η προσήλωσή του στο ”ή τώρα ή ποτέ”».

***

… του Ανδρέα Ψυχάρη (πρώην πρέσβης και πρώην βουλευτής της ΝΔ, ο οποίος είχε παραιτηθεί) από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Η περίπτωση Καμμένου».

Αντιμέτωπός του, ο εαυτός του…

«Μέσα σε έναν μήνα ο κ. Καμμένος κατάφερε να νεκραναστηθεί και να κερδίσει την ευκαιρία να γίνει συνοδηγός στο τρενάκι ”Ελλάς”. Σίγουρα η προεκλογική διαφημιστική εκστρατεία ήταν άκρως επιτυχημένη και τον ανέδειξε (κρίνοντας φυσικά εκ του αποτελέσματος) σε μια συμπαθητική πολιτική φιγούρα που ”θα διασφάλιζε την Ορθοδοξία, τα εθνικά συμφέροντα και την πολιτική σταθερότητα”.

Για πρώτη φορά όμως ο κ. Καμμένος, φορώντας το κοστούμι ενός θεσμικού και ιδιαίτερα σημαντικού υπουργού όπως της Εθνικής Άμυνας, έχει να αντιμετωπίσει μια ιδιαίτερη πρόκληση: τον εαυτό του. Και αυτό διότι έχει επιδείξει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό διπλό χαρακτήρα.

Στο εσωτερικό είναι λίγο-πολύ γνωστή η στάση του. Η δράση του στο εξωτερικό όμως δεν είναι. Στη διάρκεια της θητείας του στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΟΑΣΕ είχε, με μικρές εξαιρέσεις, πετυχημένη παρουσία και ήταν ιδιαίτερα συμπαθής. Από την άλλη πλευρά, κατάφερε να τον συλλάβουν στην Κύπρο οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις και να διαβεί τα κάγκελα της φυλακής για σύντομο χρονικό διάστημα κερδίζοντας τη συμπάθεια του ελληνοκυπριακού πληθυσμού, προκαλώντας όμως καρδιακά επεισόδια στην πρεσβεία μας στη Λευκωσία και στο υπουργείο Εξωτερικών.

Αν ο κ. Καμμένος συνεχίσει να παρουσιάζει το πρόσωπο του τελευταίου μήνα και αυτό του ΟΑΣΕ, μόνο κέρδη θα έχει να αποκομίσει, ανεξάρτητα από την τύχη της κυβέρνησης Τσίπρα.

Κινήσεις εντυπωσιασμού όμως ενδέχεται να έχουν πραγματικά δυσάρεστα αποτελέσματα, όχι μόνο για εκείνον αλλά και για τη χώρα μας.

Στο χέρι του είναι. Πάντως αυτή τη στιγμή γελάνε και τα μουστάκια του όταν σκέφτεται ότι άσπονδες φίλες της κυρίας που τον εγκατέλειψε είναι υπουργίνες ενώ αυτή διατυπώνει θεωρίες περί εκτυπώσεων».

***

… του Θέμου Αναστασιάδη από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα» με τίτλο «Σε συναγερμό για να μη ζήσουμε νέα Ίμια»…

Φόβοι με το καλημέρα…

«Ενδεχομένως κάποιοι να παρατηρήσουν ότι δεν χρειάζεται καν να ξοδευτεί σε τεστ αντανακλαστικών και τσαμπουκά με την κυβέρνηση Τσίπρα.

Οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, πρώτον, οι σημερινοί κυβερνώντες δεν είναι καθόλου πολεμοχαρείς. Το αντίθετο. Χωρίς καμία διάθεση να αμφισβητηθεί ο δεδομένος, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, πατριωτισμός οποιουδήποτε, είναι πασίγνωστες οι διακηρυγμένες απόψεις τους για ειρηνική συνύπαρξη των λαών και τα σχετικά.

Απόψεις που σε ορισμένες από τις συνιστώσες του κυβερνώντος κόμματος έφταναν μέχρι τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, την αναγνώριση εθνικών μειονοτήτων, από τουρκικές έως ψευτο-μακεδονικές-σκοπιανές κ.λπ., που όλοι θέλουμε να ελπίζουμε ότι είναι εκτός ατζέντας του Μαξίμου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και εκτός ατζέντας των Τούρκων!»

«Αυτά, παρά τη σοβαρότητά τους, για το εσωτερικό δράμα που βιώνει ο πολίτης, και πέρα από την αγωνία για την πορεία της οικονομίας (ειδικά όσων είδαν τι έγινε μεταξύ Βαρουφάκη και Ντάισελμπλουμ), είναι δευτερεύοντα σε σχέση με τη ζημιά που μπορεί να πάθουμε ΟΛΟΙ, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, αν η Τουρκία θεωρήσει ότι μπορεί να μας πιάσει στον ύπνο».