Αποφασιστικότητα, λαϊκή κινητοποίηση

Η πολιτική της λιτότητας και ο νεοφιλελεύθερος προτεσταντισμός, που αποτελεί το ηθικό-ιδεολογικό προκάλυμμα της λιτότητας, συνιστούν τη μία όψη του προβλήματος. Η άλλη όψη αποτελεί την απόρροια, το αποτέλεσμα της πολιτικής της λιτότητας. Γιατί, μέσω της πολιτικής αυτής, όχι μόνο αντλείται πλούτος από τις χώρες του Νότου, που μεταβιβάζεται στη Γερμανία, αλλά κυρίως γιατί με τον τρόπο αυτό η γερμανική οικονομικοπολιτική ελίτ ασκεί την πολιτική της ηγεμονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη.

Για να αντιστρέψουμε το επιχείρημα: Εάν μέσω μιας επεκτατικής πολιτικής μπορούσε η Γερμανία να διασφαλίσει την οικονομική και πολιτική της ηγεμονία, τότε θα ακολουθούσε, θεωρητικά πάντα, μια παρόμοια κατεύθυνση…

Η αμφισβήτηση, συνεπώς, της πολιτικής της λιτότητας δεν έχει ως συνέπεια την αμφισβήτηση ενός οικονομικού προγράμματος, ενός οικονομικού μοντέλου, αλλά βάλλει και υπονομεύει ευθέως την πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας.

Τι είδους ηγεμονία όμως ασκεί η Γερμανία; Είναι η εφαρμογή μιας αυταρχικού τύπου εξουσίας, που εκδηλώνεται με πράξεις καταναγκασμού και ακραίων πιέσεων προς τους εταίρους της… Οι εταίροι δεν αποτελούν, σύμφωνα με την αντίληψη της γερμανικής ελίτ, παρά πολιτικούς εντολοδόχους, τα δε κυβερνητικά εθνικά σχήματα χειραγωγήσιμα και πλήρως ελεγχόμενα διαχειριστικά επιτελεία…

Ας αναλογισθούμε το πολιτικό κατάντημα του «δίδυμου» Μέρκελ – Σόιμπλε μόλις ξεκίνησε μια επίσημη και θεσμικά νομιμοποιημένη συζήτηση της ελληνικής κυβέρνησης με τους ευρωπαίους ηγέτες και τους εκπροσώπους οικονομικών θεσμικών οργάνων. Η Άνγκ. Μέρκελ τηλεφωνεί επί ώρες στον ιταλό πρωθυπουργό προκειμένου να μη «μιανθεί» ο κ. Ρέντσι από την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα, ενώ μετά τη συνάντηση Ντράγκι – Βαρουφάκη εκδίδεται «νότα» της ΕΚΤ προς την Ελλάδα… Όσο για το «τελεσίγραφο» που «διέρρευσε» το βράδυ της 4ης Φεβρουαρίου από την πλευρά της γερμανικής κυβέρνησης, αποτελεί ηχηρή απόδειξη της πολιτικής τύφλωσης και της απομόνωσής της.

Η φωνή, ο πολιτικός λόγος της Ελλάδας και της ελληνικής κυβέρνησης είναι λόγος ορθοφροσύνης, μετριοπάθειας, ρεαλισμού, λόγος εθνικής αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού αλλά και σεβασμού των εταίρων της και των ευρωπαϊκών θεσμικών κανόνων.

Είναι ταυτόχρονα ένας λόγος, τα περιεχόμενα και οι πολιτικές προτάσεις του οποίου αφορούν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, τους λαούς και τους ευρωπαίους πολίτες που πλήττονται άμεσα από τις βάρβαρες και καταστροφικές για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση πολιτικές της λιτότητας.

Η τυφλή και πεισματική στάση της γερμανικής ηγεσίας δεν στρέφεται μόνο κατά της Ελλάδας αλλά και κατά των ευρωπαίων πολιτών. Οι αντιδράσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι έκδηλες και παρά τη χειραγώγηση και υποταγή πολλών πολιτικών ηγεσιών, οι αντιδράσεις αυτές εκδηλώνονται και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Η απόγνωση και το αδιέξοδο αυτό, μάλιστα, γιγάντωσε στη Γαλλία το μέτωπο της Ακροδεξιάς, γεγονός που τονίζει τους κινδύνους μιας τυφλής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης.

Παλλαϊκή αντίσταση

Η επίδειξη αδιαλλαξίας και η πολιτική των εκβιασμών από μέρους της γερμανικής ηγεσίας επιβάλλει την τήρηση ανυποχώρητης στάσης από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Πρέπει να υπάρξει μια ευρεία και συντονισμένη πολιτική-επικοινωνιακή εκστρατεία της χώρας μας που θα αποκαλύψει την καταστροφή που υπέστη η ελληνική οικονομία και κοινωνία από την εφαρμογή μιας απεχθούς και αναποτελεσματικής πολιτικής. «Η μαύρη βίβλος των Μνημονίων» θα πρέπει να γίνει γνωστή σ’ όλη της την έκταση, σ’ όλο της το βάθος και σε ευρωπαϊκό επίπεδο και παγκοσμίως. Και σε κάθε περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι έτοιμη να απαντήσει σε κάθε εκβιασμό. Μόνο εάν η γερμανική ηγεσία αντιληφθεί ότι είμαστε διατεθειμένοι να προασπίσουμε με κάθε τρόπο την εθνική, πολιτική και ατομική μας αξιοπρέπεια, να δώσουμε τον δύσκολο αγώνα για την επιβίωση και την πρόοδο με πίστη στις δυνάμεις μας, τότε μόνο θα υπολογίσει τις κρίσιμες εις βάρος της συνέπειες εάν μας εξωθήσουν στα άκρα.

Η απάντηση σε οποιονδήποτε ιταμό εκβιασμό θα δοθεί σίγουρα όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Η διοργάνωση παλλαϊκών συλλαλητηρίων στην Αθήνα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας θα πρέπει να αποτελέσει την πρώτη σαφή απάντηση απέναντι στην οικονομική τρομοκρατία και στην προσπάθεια ταπείνωσης ενός λαού, που μέσα από τη νόμιμη εκλογική διαδικασία εξέφρασε την ξεκάθαρη βούλησή του.

Η 5η Φάλαγγα

Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, στην ιστορική πορεία που χαράζει και υλοποιεί ο λαός μας, οι πολιτικοί υπηρέτες των Μνημονίων, οι εθελόδουλοι υποτακτικοί της γερμανικής ελίτ και των δανειστών αποδεικνύουν τώρα τον πραγματικό ρόλο της 5ης Φάλαγγας που διαδραμάτιζαν τα πέντε χρόνια της σκληρής δοκιμασίας του λαού μας.

Όχι μόνο δεν στηρίζουν την εθνική προσπάθεια, αλλά έχουν πάρει ξεκάθαρα θέση υπέρ του «διδύμου» Άνγκ. Μέρκελ και Β. Σόιμπλε και επικρίνουν την ελληνική κυβέρνηση γιατί δεν επέδειξε τη δική τους δουλοπρέπεια και δεν συνέχισε τα Μνημόνια της καταστροφής, που οι ίδιοι υπέγραψαν προκαταβολικά προκειμένου να δέσουν χειροπόδαρα τον ελληνικό λαό και την κυβέρνησή του.

Το κατάντημα των εθελόδουλων πολιτικών: Ο Αντ. Σαμαράς αρνείται στην πράξη το αποτέλεσμα των εκλογών και «ποντάρει» την παραμονή του στην ηγεσία της ΝΔ στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων και στην ολοσχερή καταστροφή της χώρας… Στην ουσία όμως βρίσκεται πλήρως απομονωμένος από την πλειοψηφία της ΝΔ και των στελεχών της, έρμαιο της ακροδεξιάς «παρέας» του που οδήγησε την παράταξή του σε πρωτοφανή ιστορική ήττα.

Μαζί του κλονίζεται επίσης το σύστημα της διαπλοκής, της διαφθοράς, της οικονομικής ολιγαρχίας, το «τρίγωνο της αμαρτίας» τραπεζιτών – ιδιοκτητών ΜΜΕ και προμηθευτών και των πολιτικών και κομματικών υποτελών τους. Όλο αυτό το πλέγμα συμφερόντων αποτελεί την 5η Φάλαγγα των υπονομευτών της λαϊκής κυριαρχίας, της νέας κυβέρνησης, των συμφερόντων ενός ολόκληρου λαού.

Εσωτερικό και εξωτερικό μέτωπο αλληλοσυνδέονται και τροφοδοτούνται. Απέναντι στα μέτωπα αυτά μια ολόκληρη κοινωνία δίνει μια κρίσιμη μάχη για την επιβίωση, την κοινωνική δικαιοσύνη, την υπεράσπιση της δημοκρατίας, για την πατρίδα. Μ’ αυτά τα εφόδια, με πίστη στις δυνάμεις του, ο λαός μας ούτε πρόκειται να παραδώσει τα όπλα ούτε να χάσει. Έχει το δίκιο της ιστορίας με το μέρος του.