Αιχμαλώτους για πάντα μας θέλει ο Σόιμπλε
Και για όσους τυχόν έχουν αντίθετη άποψη η καλύτερη απόδειξη είναι η Σύνοδος του Δουβλίνου το 1982, που έγινε στο ιστορικό κάστρο της πρωτεύουσας της Ιρλανδίας. Τότε ο πρωθυπουργός της χώρας μας Ανδρέας Παπανδρέου, παρά τις πιέσεις όλων των άλλων ηγετών, που κράτησαν μέχρι τα ξημερώματα, δεν υπέγραφε το κοινό ανακοινωθέν αν δεν έπαιρνε την απόφαση για τα ΜΟΠ (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα). Έφθασαν στις 4 τα ξημερώματα με τον Ανδρέα ανένδοτο, να μην υπογράφει. Η Σύνοδος του Δουβλίνου είναι η μόνη στην ιστορία της ΕΕ που δεν εξεδόθη κοινό ανακοινωθέν. Και οι τότε μεγάλοι ηγέτες αναγκάστηκαν να συγκαλέσουν έκτακτη Σύνοδο τον Μάρτιο (σ.σ.: οι Σύνοδοι γίνονται κάθε εξάμηνο), όπου ομόφωνα αποφασίστηκαν τα ΜΟΠ! Έτσι παίρνονταν οι αποφάσεις την εποχή που κανένας από τους πρωτοπόρους της ίδρυσης και των πρώτων βημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν λειτουργούσε σαν αφεντικό, σαν δικτάτορας, με τον ίδιο να αποφασίζει και τους άλλους να υποχρεούνται να εκτελούν με σκυμμένο το κεφάλι. Εκείνη η εποχή, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ηγέτης κάθε χώρας αγωνιζόταν να κερδίσει καλύτερες μέρες για τον λαό του, αποτυπώνεται με τον πιο αδιάψευστο τρόπο σε αυτό που γράφει στα απομνημονεύματά της η δυναμική και τολμηρή πρωθυπουργός της Αγγλίας Μάργκαρετ Θάτσερ για τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Αυτόν τον Έλληνα δεν τον πήγα ποτέ, όμως πρέπει να αναγνωρίσω ότι σε κάθε Σύνοδο έπαιρνε πάντα κάτι για τη χώρα του»!
Σήμερα για ποιον από τους μετά το 1996 πρωθυπουργούς μας θα μπορούσε μια «Μάργκαρετ Θάτσερ» να πει το ίδιο;
Όλα τα παραπάνω είναι αναγκαία ως εισαγωγή για αυτά που ζούμε σήμερα, μετά και τα όσα ακούσαμε από τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ύστερα από τη συνάντησή του με τον υπουργό Οικονομικών της νέας κυβέρνησης, του Αλέξη Τσίπρα. Σε ύφος που δεν διέφερε από εκείνο των συναδέλφων του – συμπατριωτών του απέναντι στους Έλληνες το 1940… Σαν κατακτητής προς αιχμαλώτους… Δεν θέλουμε να ξεπεράσουμε τα όρια της ευπρέπειας και να πούμε ότι αντιμετωπίζει σαν νέος Χίτλερ την Ελλάδα…
Κύριε Σόιμπλε, κάνετε ένα μεγάλο λάθος. Δεν είμαστε υπήκοοί σας ούτε είστε ιδιοκτήτης πέρα από τα δικά σας χωράφια. Δεν είμαστε ζητιάνοι. Μας χρωστάτε πολύ περισσότερα -πάνω από 200 δισ. ευρώ για τις πολεμικές αποζημιώσεις, συν κάπου 15 δισ. ευρώ για το κατοχικό δάνειο, συν τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς που αρπάξατε- από το χρέος που έχουμε στους 18 λαούς της Ευρωζώνης, ένας από τους οποίους είστε κι εσείς οι Γερμανοί. Εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί ζουν από εμάς τους Έλληνες, που κυκλοφορούμε με γερμανικά αυτοκίνητα, έχουμε στα σπίτια μας συσκευές της Ζήμενς και άλλων γερμανικών εταιρειών, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας έχουν γερμανικά υποβρύχια και γερμανικά τανκς, ενώ η καγκελάριός σας Άνγκελα Μέρκελ σε κάθε συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή ένα και μόνο του ζητούσε, να παραλάβει το υποβρύχιο που έγερνε… Ούτε υπάλληλος της Ferrostaal -κατασκευάστριας εταιρείας των υποβρυχίων- να ήταν…
Λάθος ερμηνεύετε το αποτέλεσμα των εκλογών.
Δικό σας έργο είναι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, που έφερε τον ελπιδοφόρο Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία.
Δικό σας έργο είναι η συντριβή του αγαπημένου σας Αντώνη Σαμαρά.
Δικό σας έργο είναι οι 5.000 και παραπάνω αυτοκτονίες, οι 1.500.000 άνεργοι, τα 700.000 λουκέτα, οι τεράστιες ουρές κάθε μέρα στα συσσίτια, οι 100.000 νέοι -ό,τι καλύτερο για το αύριο της χώρας μας- που ψάχνουν για δουλειά σε άλλες χώρες, τα γεμάτα κάθε μέρα πινάκια των δικαστηρίων με ονόματα πολιτών που δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους και ζουν με την αγωνία της φυλακής, χωρίς να φταίνε…
Δεν θέλετε να καταλάβετε, γιατί ζείτε μακριά από τον απλό κόσμο, τι ψήφισε ο ελληνικός λαός, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ο επιχειρηματίας που έκλεισε το μαγαζί του, ο πατέρας που δεν μπορεί να αντικρίσει το παιδί του γιατί δεν έχει να του δώσει πια ούτε ένα ευρώ, η νοικοκυρά που προσπαθεί να τα φέρει βόλτα με τα ψέματα. Δεν ξέρετε τι θα πει να στέκεσαι στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό…
Ψήφισε για ένα και μόνο, για να πει: – Δεν αντέχω άλλο.
Είναι το τελευταίο μήνυμα του ελληνικού λαού πριν τον οδηγήσετε στα άκρα. Τα σύννεφα όλο και περισσότερο πια σκεπάζουν την Ευρώπη.
Δεν είναι τα πάντα αριθμοί. Αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσετε, κύριε Σόιμπλε, εσείς και η παρέα σας. Για να υπάρχουν αριθμοί, προϋπόθεση είναι να υπάρχουν άνθρωποι. Αυτοί γεννούν τους αριθμούς…
Δεν ζητάει τίποτε παραπάνω η Ελλάδα από ανάσες και χρόνο, που δεν στοιχίζουν. Αντίθετα, θα σιγουρέψουν τα λεφτά σας – όχι βέβαια με τα ληστρικά πανωτόκια, μπροστά στα οποία τύφλα να ‘χει ο Σάιλοκ…
Αν επιμείνετε να σφίγγετε τη θηλιά, καλό για εσάς θα είναι να σκεφθείτε πως τα θύματα δεν θα είναι μόνο Έλληνες… Και γεύση πολύ πικρή έχετε πάρει κατά το παρελθόν…
Χρήσιμο για εσάς, κύριε Σόιμπλε, θα είναι να μην ξεχνάτε ότι η Ιστορία εκδικείται…
ΥΓ.: Επειδή, κύριε Σόιμπλε, προσπαθείτε να φέρετε απέναντί μας τους λαούς των χωρών της Ευρωζώνης, ισχυριζόμενος ότι αν μας «κουρέψετε» το χρέος το κόστος θα το πληρώσουν αυτοί, να σας θυμίσουμε ότι στην ίδια θέση με την Ελλάδα είναι και άλλες χώρες. Άλλωστε, δεν ζητάμε τίποτε παραπάνω από αυτό που θα έκανε η κάθε τράπεζα για τον επιχειρηματία που έχει πάρει δάνειο ή τον πολίτη που έχει στεγαστικό και δεν μπορεί να το πληρώσει, με αποτέλεσμα να έχει πάει κάποια χρόνια πίσω: Θα διέγραφε ένα μέρος, με τη σκέψη να μην τα χάσει όλα ή να μην τρέχει στα δικαστήρια.