Τελικά, ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Άδωνης πήραν τα λεφτά τους από την τράπεζα να τα στείλουν έξω…

Πουρνό πουρνό ξεκίνησαν να πάνε στην τράπεζά τους. Κοίταζαν από δω, κοίταζαν από κει, δεν έβλεπαν ουρές, δεν γίνονταν συμπλοκές στα ΑΤΜ για το ποιος θα έπαιρνε πρώτος τα λεφτά του. Κανένας συνωστισμός ούτε έξω από τις τράπεζες ούτε έξω από τα σούπερ μάρκετ. Η εικόνα ήταν η ίδια με το περασμένο Σάββατο, η ίδια με τις άλλες μέρες. Βρε, τι γίνεται; διερωτήθηκαν. Μήπως είμαστε σε άλλη χώρα; Τσιμπήθηκαν να δουν μήπως έβλεπαν κανένα όνειρο, αλλά η εικόνα παρέμενε η ίδια. Η χώρα συνέχιζε να λειτουργεί κανονικά. Η αναταραχή που προεξοφλούσαν ότι θα συνέβαινε με νίκη του Τσίπρα στις εκλογές έμεινε ευσεβής πόθος. Για τρίτη φορά η στρατηγική της κινδυνολογίας δεν πέρασε. Κολλημένος στο 1963 ζει ο Σαμαράς και η παρέα του. Σε εκείνο το τρομολαγνικό φεϊγβολάν που είχαν σκορπίσει σε όλη τη χώρα: «Αυτή η δραχμή είναι δική σου. Μην αφήσεις τον Παπανδρέου να την τινάξει στον αέρα»! Την ίδια κινδυνολογική στρατηγική ακολούθησε η ΝΔ και το 1981, ισχυριζόμενη ότι ο Ανδρέας θα έπαιρνε τα καλύβια και τα μαντριά. Και το 1963 και το 1981, όμως, η Δεξιά (ΕΡΕ και ΝΔ) σαρώθηκε. Το ίδιο έπαθε και την περασμένη Κυριακή. Τα σκουριασμένα μυαλά δεν αλλάζουν…

Η ζωή συνεχίζεται με την ελπίδα και το χαμόγελο που έλειψαν τα πέντε μαρτυρικά χρόνια. Ευχόμαστε να μην απογοητεύσει ο Αλέξης Τσίπρας τον κόσμο που τον εμπιστεύθηκε…